- Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης - http://antiproedros.gov.gr -

Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στη Βουλή με θέμα «Κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών οργανισμών και φορέων του Δημοσίου Τομέα», 21.9.10.

9 Φεβρουαρίου, 2011 @ 13:33 | Ομιλίες - Συνεντεύξεις

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Όταν το 1981 είχα μπει στην Ελληνική Βουλή, μια μέρα καθόμουνα στα πίσω, στα τελευταία καθίσματα που μπορούσε κάποιος να καπνίσει, κάτω από τα μπαλκόνια. Καπνίζαμε με τον αείμνηστο Τάσο Σεχιώτη, Βουλευτή Αρκαδίας τα τσιμπούκια μας. Ήμασταν και οι δύο νέοι Βουλευτές, για πρώτη φορά εκλεγμένοι αν και δεν είχαμε την ίδια ηλικία, και με ρώτησε “πώς τα πας, βρε, Θόδωρε’’. Του λέω ‘‘καλά, αλλά αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι έρχονται και μου ζητάνε διορισμούς’’, “και εμένα το ίδιο” μου απαντάει ο Σεχιώτης. “Στις συγκεντρώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν λέγαμε ότι θα καταργήσουμε το ρουσφέτι και θα πάψουν οι διορισμοί στο δημόσιο για πολιτικούς λόγους, η αντίδραση ήταν ενθουσιώδης, για την ακρίβεια υπερενθουσιώδης, πώς έρχονται και ζητάν τώρα διορισμούς;” ρώτησα και μου απάντησε αυτός: (όλοι όσοι τον έχουν γνωρίσει μπορούν να εκτιμήσουν το χιούμορ του αναδρομικά) ‘‘μα δεν κατάλαβες, εννοούσαν να μην κάνουν οι άλλοι ρουσφέτια και να κάνουμε εμείς τα δικά μας, για αυτό ήταν ενθουσιώδεις’’. Πράγματι, έτσι γινόταν επί χρόνια. Μέχρι το σημείο που ήρθατε σήμερα εσείς να μας πείτε ότι διαμορφώθηκε έθιμο, έθιμο συνταγματικής υφής και επιπέδου. Έχει διαμορφωθεί “εθιμικά”, και το ξέρουμε όλοι, όταν λήγει η σύμβαση ορισμένου χρόνου ή το stage που διαρκεί μόνο μερικούς μήνες, να θεωρείται ότι η επέλευση του χρόνου που τυπικά προβλέπεται, είναι απόλυση. Έτσι, δεν απολύεται ποτέ κανείς, έτσι διορίζονται συνεχώς και άλλοι, και έτσι φτάσαμε στο σημείο που βρισκόμαστε. Η απάντηση στην κατακραυγή που υπάρχει για το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ‘‘πώς τα φάγατε τα λεφτά’’ που μας ρωτάει ο κόσμος, η απάντηση είναι αυτή ‘‘σας διορίσαμε’’. Τα φάγαμε όλοι μαζί, μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς, εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.

Από το 2004 έως το 2008, η χώρα παρήγαγε 3,5% πλεόνασμα δηλαδή, αυξανόταν το Α.Ε.Π. κατά 3,5%, ενώ άλλο ένα 3,5% του Α.Ε.Π. δανειζόμασταν, δηλαδή ετήσια 7%. Φτάσαμε στο σημείο της αδυναμίας πληρωμών. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Αυξήθηκαν κατά 50% οι δημόσιοι υπάλληλοι και διπλασιάστηκε ο όγκος των μισθολογικών υποχρεώσεων του δημοσίου. Να λοιπόν τι πρόβλημα αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή, κατά πρωτοφανή και καίριο τρόπο. Όταν άρχισε ο κ. Παυλόπουλος να μιλάει ήμουν πανευτυχής για τη θαυμάσια προσέγγιση, διότι θύμισε πολύ σωστά ότι υπήρχε πρόταση της Ν.Δ., η οποία προέβλεπε, εάν δεν κάνω λάθος, 255 φορείς. Απ’ αυτούς, καταργούμε 12, ως πρώτο βήμα, εκ των οποίων ο ένας έχει 51 τοπικές εκφάνσεις. Εκτελούμε, δηλαδή, ένα μέρος του προγράμματός τους. Πολλές από αυτές τις υπηρεσίες, θα τις βρείτε και στη σημερινή μας πρόταση, η οποία βεβαίως είναι επεξεργασμένη και εξειδικευμένη. Επομένως, είναι εφαρμόσιμη. Αυτή, όμως, η πρόθεση της Ν.Δ. καταρχήν, τέθηκε πολύ αργά, τον Μάιο του 2009 εάν δεν κάνω λάθος, και βεβαίως ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε, αλλά βλέπουμε και την περίπτωση της “Αγρογής”, η οποία πραγματικά πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα στην πολιτική, τα σύμβολα είναι το παν.

Αν ανταλλάσσουμε εδώ μόνο επιχειρήματα και συγκεκριμένες ιδέες, ουδείς θα ενδιαφερθεί για μας. Πώς θα εκπαιδεύσουμε τον λαό; Πώς θα επιτελέσουμε το εκπαιδευτικό μας έργο; Ως Βουλευτές είμαστε υποχρεωμένοι να εκπαιδεύουμε τον λαό, να τον μαθαίνουμε να σκέπτεται, να τον μαθαίνουμε να φέρεται. Και εδώ έχουμε ένα πρωτοφανές φαινόμενο: μια εταιρεία που ιδρύεται το 1998, το 2008 έχουν συνολικά προσληφθεί σε μια δεκαετία 47 άτομα, 4 άτομα το χρόνο, προσλαμβάνονται 26 το πρώτο εξάμηνο του 2009 και τον Σεπτέμβριο του 2009, πριν από τις εκλογές, 269 άτομα. Δε θέλω να μπω στην απαρίθμηση του ποιοι προσελήφθησαν, τι ήταν και όλες αυτές τις λεπτομέρειες. Τις έχουμε διαβάσει στον Τύπο. Κύριε Πρόεδρε, αν δεν είχα υποστεί αυτή την πίεση, ίσως δε θα το έκανα. Δε θα έδινα, δηλαδή, λεπτομέρειες και ονόματα. Αλλά υπέστην πίεση, η οποία μου έλεγε «μη βαδίσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι θα εκτεθούν συνάδελφοι». Μου ζητήθηκε, δηλαδή, να κάνω ένα βήμα συνενοχής, όλοι μαζί, ως Βουλευτές, να εξαπατήσουμε τον τόπο και δεν το δέχτηκα.
Νομίζω, λοιπόν, ότι εδώ τα πράγματα είναι σαφή. Πρέπει να δοθεί αυτό το παράδειγμα και απορώ, πραγματικά, με την επιμονή των εκπροσώπων της Ν.Δ., οι οποίοι εμφανίζονται όχι μόνο ότι έχουν διπλή πολιτική, αλλά ότι ο ίδιος άνθρωπος – γιατί από τον κ. Παυλόπουλο άκουσα τώρα και είπε και τα δύο πράγματα – εμφανίζει αυτό το καθεστώς που στα αμερικανικά το λένε «double state of mind», ένα είδος, δηλαδή, διχασμού της προσωπικότητας, που εκθέτει τα σωστά επιχειρήματα, έχει προβεί σε συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά τώρα, όταν έρχεται αυτό που λέμε – και το λέμε κάθε τόσο, και το λέμε φαμφαρόνικα και κοροϊδεύει ο κόσμος πια – «το μαχαίρι στο κόκαλο», δεν κόβουμε. Αφήνουμε το μαχαίρι για αργότερα.
Υπάρχει αυτή τη στιγμή τεράστιο λαϊκό αίτημα, αίτημα της διανόησης, αίτημα που αφορά την ίδια την υπόσταση της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, που μας ζητάει να ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα. Να πάψουν οι προσλαμβανόμενοι επί συμβάσει να μπαίνουν «από το παράθυρο» στο Δημόσιο. Να πάψουν να μπαίνουν από τις διάφορες εταιρείες ή οργανισμούς ή γραφεία ή ινστιτούτα αυτού του είδους.
Μου είπατε πριν για το Ινστιτούτο Μεταρρυθμιστικής Πολιτικής. Έχω εδώ ένα χαρτί, το οποίο μου λέει ότι το Ινστιτούτο αυτό είχε έναν τεράστιο προϋπολογισμό 1,6 εκατ. το 2008, 2,435 το 2009. Είχε και – γιατί ήταν και οικονόμοι οι άνθρωποι, έκαναν καλή διαχείριση – στο τέλος του οικονομικού έτους 2007, είχε περί τα 6 εκατ. αποταμιεύσεις στις τράπεζες. Τι έκανε το Ινστιτούτο αυτό; Είχε 17 εργαζόμενους, οι οποίοι έπαιρναν περί τις 600.000 ετησίως. Δεν είναι λίγα. Διέθετε τρία πολυτελή αυτοκίνητα για τον πρόεδρο και τα δύο μέλη του Δ.Σ., που ήταν δραστήριοι εκεί, ώστε να μπορούν να μετακινούνται από το πανάκριβο ακίνητο της οδού Χάρητος, όπου είχαν τα γραφεία τους.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: (Ομιλεί εκτός μικροφώνου)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Αν μου βρείτε κάποιον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι έτοιμος να τον καταδικάσω μαζί σας.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επειδή είναι διαλογική η συζήτηση…

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Δεν έχω κάνει συζήτηση. Εγώ για το Ινστιτούτο μιλάω.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, νομίζω, καταρχήν ότι δεν μπορείτε να παίρνετε τον λόγο αυθαίρετα.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το κτίριο αυτό νοικιάστηκε επί Κώστα Σκανδαλίδη και η σύμβαση ήταν μέχρι προχθές.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Θαυμάσια. Ενισχύετε, λοιπόν, την άποψή μου ότι πρέπει να καταργηθεί.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, δεν έχετε το λόγο.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεύτερον, το Ινστιτούτο αυτό, από τον προϋπολογισμό του, δεν κατανάλωνε τα χρήματα αυτά, και το βλέπετε. Τα αυτοκίνητα θα τους τα πάρουμε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, δεν έχετε το λόγο και σας παρακαλώ να μην ξαναδιακόψετε.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Δεν πειράζει, κ. Πρόεδρε. Είμαστε παλιοί συνάδελφοι. Χαίρομαι που το λέτε αυτό. Με ενισχύετε στην άποψή μου.
Αν αυτό το Ινστιτούτο ήταν ικανό να διαφθείρει δύο κυβερνήσεις, τότε πρέπει να καταργηθεί ακόμη πιο αποφασιστικά.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν τις διέφθειρε καθόλου.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, δεν κάνουμε διάλογο, σας παρακαλώ. Ζητήσατε το λόγο και δε σας τον δώσαμε; Θα έρθει η ώρα σας. Μιλήσατε, εξάλλου, χωρίς να σας διακόψει κανείς.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Ακούστε, λοιπόν, πού ξοδεύονται τα λεφτά. Δεν μπορώ να το διαβάσω όλο. Θα αρχίσω, απλώς. Είναι ένα έτος, το 2008.«Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Ρίγα Λετονίας, Θεσσαλονίκη, Σαν Ρέμο, Θεσσαλονίκη, Τορίνο, Ρώμη, Θεσσαλονίκη, Γενεύη, Βρυξέλλες, Βρυξέλλες, Λευκωσία, Παρίσι, Βερολίνο, Γενεύη, Ιωάννινα, Βρυξέλλες, Γενεύη, Θεσσαλονίκη – πήγαινε συχνά στη Θεσσαλονίκη, του άρεσε – Μάαστριχτ, Θεσσαλονίκη, Τίρανα, Κωνσταντινούπολη, Ρότερνταμ, Βιέννη, Σάμος, Βιέννη, Τίρανα, Πράγα, Μανίλα, Βόννη, Νέα Υόρκη, Χονγκ Κονγκ, Ρώμη, Γλασκόβη, Πάτρα, Γενεύη, Σάμος, Λονδίνο. Έχω άλλη μια σελίδα. Είναι οι μετακινήσεις του προέδρου.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: (Ομιλεί εκτός μικροφώνου)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Σοβαρά μιλάτε, τώρα;


ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ
(Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, σας παρακαλώ. Συνεχίστε κ. Πάγκαλε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ (Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης): Τα υπερασπίζεστε, δηλαδή και τα δικαιολογείτε αυτά τα ταξίδια, κ. Παυλόπουλε, ως Υπουργός επί των ημερών του οποίου πραγματοποιήθηκαν, ναι ή όχι; Τα παίρνετε πάνω σας; Παίρνετε την πολιτική ευθύνη αυτής της κατασπατάλησης των χρημάτων του ελληνικού λαού; Τα παίρνετε προσωπικά, ναι ή όχι;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, σας λέμε μια κουβέντα. Ό,τι ώρα θέλετε, φερτέ στη Βουλή να συζητήσουμε το θέμα του Ι.ΜΕ.ΠΟ., για τα ταξίδια και τα οικονομικά του και να μου πείτε πώς οργανώθηκε το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο στην Ελλάδα. Φέρτε το εσείς με δική σας πρωτοβουλία.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Παυλόπουλε, σας παρακαλώ. Οργανώσαμε τη συζήτηση με έναν τρόπο. Δεν θα την χαλάσει κανείς τη συζήτηση. Ο καθείς με την σειρά του. Δε θα ξαναπάρετε το λόγο, κ. Παυλόπουλε, αυθαίρετα. Κύριε Πάγκαλε, έχετε το λόγο.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ: (Ομιλεί εκτός μικροφώνου και αποχωρεί από την αίθουσα διαμαρτυρόμενη)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΛΑΤΗΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κυρία Πιπιλή, δεν έχετε το λόγο. Κύριε Πάγκαλε, ολοκληρώστε σας παρακαλώ.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Μετά από αυτή την εντυπωσιακή έξοδο, το μόνο που μού μένει να πω είναι ότι εμείς θα συνεχίσουμε. Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία που εμφανίζεται. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται δεύτερο πακέτο προς την ίδια κατεύθυνση της εξοικονόμησης πόρων για το δημόσιο λογιστικό και, επίσης, της μεγαλύτερης δυνατής εξοικονόμησης προσπαθειών, στην ακρίβεια της στόχευσης πάνω σε συγκεκριμένα προβλήματα. Διότι, πέραν των πόρων, υπάρχει το πρόβλημα ότι, όταν ένας τραβάει από δω, ο άλλος τραβάει από εκεί και εμφανίζεται μια πανσπερμία αρμοδίων, οι οποίοι δεν είναι αρμόδιοι για τίποτε, γιατί είναι αρμόδιοι σε όλα, τότε υπάρχει σύγχυση και δεν επιτρέπει να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα.

Για να μιλήσω για κάτι που με ρώτησε πριν ο κ. Κουβέλης, θέλω να πω ότι για αυτήν την υπόθεση της διόγκωσης του δημόσιου τομέα, με την ευρύτερη έννοιά του και της κακοποίησης της έννοιας του προσλαμβανομένου επί συμβάσει για ορισμένο χρόνο ή του τρόπου με τον οποίο εξυπηρετούνται, ας πούμε, ευκαιριακές ανάγκες κ.λπ., είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Κανείς δεν είναι εκτός των ευθυνών, διότι τα μικρά κόμματα της αριστεράς, βεβαίως, δεν μετείχαν σε κυβερνήσεις, με την εξαίρεση της Κυβέρνησης Τζανετάκη, αλλά έχουν οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης.

Έχουν οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης υπό τον έλεγχό τους. Επίσης, σας διαβεβαιώνω ότι εγώ γνωρίζω περιπτώσεις που γίνονται ακριβώς τα ίδια. Δηλαδή, προσλήψεις ως μέσο πολιτικού εκβιασμού και ελέγχου του εκλογικού Σώματος. Αυτός είναι στόχος μας, ο πολιτικός που πάει πέραν από τα συγκεκριμένα θέματα που έχουμε να λύσουμε.

Μπορείτε να κατεβάσετε την ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης σε μορφή pdf.
Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης [1]

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ, 7.2. 2011.

8 Φεβρουαρίου, 2011 @ 15:00 | Βίντεο,Ομιλίες - Συνεντεύξεις,Πολυμέσα

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εφημερίδα «Τα Νέα», 7.2.2011.

7 Φεβρουαρίου, 2011 @ 15:49 | Ομιλίες - Συνεντεύξεις

Για να έχουµε πλεόνασµα, θα πρέπει να µεσολαβήσει µια διετία σκληρής λιτότητας που θα αποδώσει 12 δισ.
Εχω µια γενικότερηένσταση στη σκέψη ότι πρέπει κάθε φορά να πείθουµε κάποιους να µας δίνουν λεφτά, αλλά δυστυχώς αυτό είναι αναπόφευκτο. Οπως και για το ότι αν πάψουν να µας δίνουν, εµείς θα ξαναγυρίσουµε στο προηγούµενο καθεστώς. Αυτά τελείωσαν. Αλλά είναι λογικό εκείνοι που µας δανείζουν, να ενδιαφέρονται για το αν τα χρήµατα που µας δίνουν, στηρίζουν µια προσπάθεια ή δίνονται για να συνεχιστεί µια κατάσταση που αποτελεί παρελθόν.

Σας κατηγορούν ότι οι πολιτικές που εφαρµόζετε είναι νεοφιλελεύθερες και προφανώς δεν έχουν σχέση µε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ.
Το Μνηµόνιο περιλαµβάνει, µην εκπλήσσεστε, και ορισµένες προεκλογικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Εµείς είχαµε, για παράδειγµα, δεσµευτεί για το άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων. Γιατί να υπαναχωρήσει το ΠΑΣΟΚ από αυτή την εξαγγελία του; Κι αν το κάνει στο µέλλον µια άλλη κυβέρνηση, τι θα γίνει δηλαδή; Θα ξανακλείσουν τα κλειστά επαγγέλµατα; Πιστεύει κανείς ότι υπάρχει περίπτωση να γυρίσουµε πίσω; Εχουν γίνει ριζικές παρεµβάσεις που εξαλείφουν µεγάλες πληγές ελλειµµάτων του ∆ηµοσίου – δείτε τι γίνεται µε τις ∆ΕΚΟ, τις δηµόσιες υπηρεσίες. Στον ΟΣΕ, για παράδειγµα, ο τζίρος δεν είναι παρά το null του µισθολογίου των εργαζοµένων. Μπορούσε να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση;».

Θα αναθεωρήσετε το Σύνταγµα, όπως απαιτεί η κ. Μέρκελ για τη διάσωσή µας;
Το Σύνταγµα µπορεί να αναθεωρηθεί. Αλλά απορρίπτω διαρρήδην τη σκέψη να υπάρχει κοινοτική απόφαση να παρεµβαίνουν σε όλα τα εθνικά Συντάγµατα. Στην Ελλάδα γίνεται µια συζήτηση, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απορρίψει αυτή την προοπτική. Η αναθεώρηση έχει νόηµα αν αφορά και άλλα θέµατα που εκκρεµούν. Αλλά αυτό είναι άλλο πράγµα από αυτό που επιζητεί η κ. Μέρκελ. ∆εν µε έλκυε η σκέψη να αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη στο γερµανικό σχέδιο διάσωσης. Αυτή είναι ίσως µια καλή αφετηρία για συζήτηση. Το ναι ή το όχι.

Σας απασχολεί ότι πολλές κοινωνικές οµάδες έχουν πληγεί σοβαρά από τα µέτρα που πήρατε;
Φυσικά, δεν είµαστε έξω από την κοινωνία. Εγώ προσωπικά συναντώ πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι αντιµετωπίζουν πρόβληµα και συζητώ µαζί τους. Βεβαίως κόπηκαν συντάξεις, αλλά ας πούµε ακόµη κι αυτός που του περικόπηκε η σύνταξη και παίρνει λιγότερα από 1.000 ευρώ τον µήνα, ξέρει ότι το κράτος διαθέτει δωρεάν υγεία της οποίας αυτός κάνει χρήση – σε διαφορική περίπτωση θα πλήρωνε, και πολλά µάλιστα.

Υπάρχουν όµως άνθρωποι που δεν τα βγάζουν πέρα, που το βιοτικό τους επίπεδο άλλαξε δραµατικά. Θα κάνετε κάτι γι’ αυτούς;
Κατά τη γνώµη µου, πολύ νωρίς, και πάντως πριν από το τέλος του χρόνου πρέπει να υπάρξει πρόνοια για τους ανθρώπους αυτούς που αιφνιδιάστηκαν από τα περσινά µέτρα και δυσχέρανε το βιοτικό τους επίπεδο. Αλλά δεν είµαι σε θέση σήµερα να πω πώς ακριβώς θα βελτιώσουµε το επίπεδό τους, γιατί θα εξαρτη θεί από τα έσοδα του κράτους εκείνη την περίοδο.

Μου είπατε ότι µιλάτε µε τους ανθρώπους. Το αντέχετε;
Εγώ µιλάω πολύ µε τον κόσµο, µε ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων, και µιλάω καλά. Κι αν εξαιρέσεις κάποιον που µπορεί να πετάξει καµιά χοντράδα και να µε εκνευρίσει, µε τον πολύ κόσµο µιλάω πολύ και για όλα.

Τι σας λένε; Μη µου πείτε ότι είναι ευχαριστηµένοι µ’ αυτή την πολιτική που ακολουθείτε…
Οχι. Αλλά έχω προσέξει ότι οι οξύτερες αντιδράσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής προέρχονται όχι από τους πολύ φτωχούς ανθρώπους, αλλά από τα µεσαία και ανώτερα στρώµατα. Γιατρούς, µηχανικούς, δηµοσίους υπαλλήλους, γενικώς πολίτες άνετα αµειβόµενους σε καλές συνθήκες εργασίας, που τώρα υφίστανται τις επιπτώσεις της κρίσης. Ολοι αυτοί δίνουν µια µάχη οπισθοφυλακής, που δεν µπορεί και δεν θα έχει κανένα αποτέλεσµα πλην της φθοράς. ∆εν καταλαβαίνουν ότι πρέπει να περάσουν µπροστά, στην εµπροσθοφυλακή. Η κρίση παρέχει ευκαιρίες. Είναι τυχαίο ότι πέρσι σε συνθήκες απόλυτης κρίσης, οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 50%; Κάποιοι βρήκαν ελληνικά προϊόντα ελκυστικά στο εξωτερικό και τα εξήγαγαν. Αυτοί είναι που βελτιώνουν την εικόνα της χώρας.

Δεν µπορούν να κάνουν όλοι εξαγωγές, οι περισσότεροι πρέπει να ασκήσουν ένα επάγγελµα.
Γι’ αυτό σας λέω κ. Παπαχρήστο. Πιστεύω ότι ζούµε µια εποχή που ο παραδοσιακός τρόπος σκέψης υφίσταται ριζική αλλαγή, µέσα από µια πολύ επώδυνη διαδικασία. Κάποτε ο γονιός πίστευε ότι µε µια καλή πολιτική γνωριµία θα έλυνε το πρόβληµα της απασχόλησης του παιδιού του µε έναν διορισµό στο ∆ηµόσιο. Τώρα τελείωσαν αυτά. Ή θα µείνει άνεργος ή θα αποδεχτεί ότι θα γίνει χειρώναξ.
Του είναι δύσκολο να αποδεχτεί είτε το ένα είτε το άλλο. Αλλά θα σας πω και κάτι άλλο. Οι χειρώνακτες στην Ελλάδα έκαναν τα τελευταία 20 χρόνια µια πορεία, η οποία ασφαλώς θα αναλυθεί από τους ιστορικούς του µέλλοντος. Μόνο που δεν ήταν Ελληνες αλλά Αλβανοί, που έκαναν περιούσιες, δηµιούργησαν καταθέσεις, σπούδασαν τα παιδιά τους…

Φοβάστε τις απεργίες;
Θεωρώ αδιανόητο, και προφανώς απαράδεκτο, αυτό που κάνουν ορισµένες κοινωνικές οµάδες που απεργούν, όπως οι εργαζόµενοι στα µέσα µαζικής µεταφοράς. Στο Παρίσι όπου έζησα πολλά χρόνια, στις συγκοινωνίες υπήρχαν τρία συνδικάτα. Το κοµµουνιστικό, το σοσιαλδηµοκρατικό και το χριστιανοδηµοκρατικό. Συνεργάζονταν στις απεργίες συχνά, αλλά έβλεπες να κυκλοφορεί 1 στους 3 συρµούς του µετρό, 1 στα τέσσερα λεωφορεία. Ουδέποτε όµως να µην κυκλοφορεί τίποτε όπως εδώ. Απέναντι στο αναφαίρετο δικαίωµα στην απεργία, υπάρχει επίσης το αναφαίρετο δικαίωµα εκείνου που θέλει να εργαστεί. Εδώ ισχύει το block out, µόνο που δεν το ασκεί ο εργοδότης, αλλά οι συνδικαλιστές που επιβάλλουν µε τη βία, στον άλλον που θέλει να εργαστεί, να µη δουλέψει. Πρόκειται για θέµα που πρέπει να µας απασχολήσει όλους σαν κοινωνία.

Γιατί η κυβέρνηση αντιµετωπίζει σχεδόν φοβικά το κίνηµα τού «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»;
Το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», το έργο του Ντάριο Φο, το οποίο προφανώς ούτε το έχουν δει ούτε το έχουν ακούσει τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΣΥΡΊΖΑ, καµιά σχέση δεν έχει µε αυτό που προωθούν τα κόµµατα αυτά. εγώ θα πω το εξής: γιατί αφού κάποιος από τους επιβάτες ενός λεωφορείου δεν πληρώνει εισιτήριο, το λεωφορείο ξεκινάει;
Αν ο εργαζόµενος σεβόταν το επάγγελµά του, και το ψωµί που τρώει, θα έπρεπε να πει δεν πάω πουθενά. Ή θα κατέβει αυτός που δεν πλήρωσε ή δεν ξεκινάει το λεωφορείο. Νοµίζω ότι αυτές οι πρακτικές οδηγούν σε χρεοκοπία το κράτος και την κοινωνία σε διάλυση. Θα ρωτήσω επίσης τι θα γίνει αν αναπτυχθεί το ίδιο κίνηµα και κατά των ιδιωτών. Στο ταξί, στο εστιατόριο, στον κινηµατογράφο, στον κουρέα της γειτονίας του. αναρωτιέµαι αν κάποιοι έχουν αντιληφθεί τις συνέπειες αυτών που λένε και αυτών που κάνουν.



Ραδιοφωνική Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, ΣΤΗ ΝΕΤ.

7 Φεβρουαρίου, 2011 @ 13:48 | Ήχος,Ομιλίες - Συνεντεύξεις,Πολυμέσα

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στο ραδιοφωνικό σταθμό ΝΕΤ 105,8, από την εκπομπή «Αυτήκοος Μάρτυς» των Αγγ. Κωβαίου και Βασ. Μπεσκένη.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here [2]. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here [2]. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Θα θέλαμε ένα αρχικό σχόλιο, με την εμπειρία σας να μας πείτε πού μας οδηγεί αυτή η Σύνοδος της προηγούμενης Παρασκευής. Τι πρέπει να περιμένουμε έως ότου διαμορφωθεί αυτό το τελικό σχέδιο.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Αν μου επιτρέψετε να κάνω μία σύντομη αναγωγή στο παρελθόν της Κοινότητας, θα σας πω ότι η Ελλάδα λόγω της φύσεώς της θέσεώς της- επειδή είμαστε πάντα μια αδύναμη χώρα που είχε προσφύγει στην Κοινότητα για να βρει αναπτυξιακές ευκαιρίες, επίσης και για λόγους πολιτικούς, για λόγους κατοχύρωσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας- ήθελε μία Κοινότητα συγκροτημένη, μια Κοινότητα που θα πήγαινε σε βάθος. Δεν μας αρκούσε, δηλαδή, αν θέλετε η άλλη αντίληψη για την Κοινότητα, που είναι η αντίληψη του εμπορικού χώρου που είναι θα έλεγα η αγγλοσαξονική αντίληψη, γιατί η Κοινότητα είναι βασικά ένας χώρος για ανταλλαγές αγαθών και υπηρεσιών με όσο πιο ελεύθερο τρόπο γίνεται και αυτό πρέπει να ρυθμίζεται κυρίως απ’ την αγορά ή να πρυτανεύουν τα κριτήρια της αγοράς. Αυτό είναι πάντα η πολιτική μας και μέσα στα πλαίσια αυτά και όταν είχαμε μπει στο ευρώ είχαμε επισημάνει και το είχαμε επισημάνει πολύ καιρό πριν μπούμε, όταν είχαν αρχίσει αυτές οι διαπραγματεύσεις, ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει αισθητή η ανάγκη μιας κοινής οικονομικής πολιτικής. Διότι τώρα τι γίνεται; Έχουμε έναν κοινό εμπορικό χώρο την τελωνειακή ζώνη, την ελεύθερη αγορά που αφορά όχι πια μονάχα τα εμπορεύματα αλλά και τις υπηρεσίες και μέχρι ενός σημείου με το Σένγκεν αφορά και τους ανθρώπους, την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων δηλαδή και την ελεύθερη εγκατάστασή τους. Έχουμε, λοιπόν, αυτόν τον χώρο οικονομικής ελευθερίας, έχουμε τον χώρο του κοινού νομίσματος το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό διότι εξασφαλίζει έναν απευθείας ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων παραγωγικών μονάδων σε όποια χώρα κι αν βρίσκονται, αλλά δεν έχουμε οικονομική πολιτική. Δηλαδή, δεν μπορούμε να κάνουμε κινήσεις για να αντιδράσουμε σε φαινόμενα τα οποία ξεπερνούν τα όρια είτε αυτά τα φαινόμενα τα έχουμε δημιουργήσει με κάποια εθνική ευθύνη, αν θέλετε, γιατί υπήρξαν λάθος κινήσεις, λάθος πολιτικές στη συγκεκριμένη χώρα…»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Αν μου επιτρέπετε, πέρασε ένας χρόνος οξείας κρίσης μέχρις ότου συνειδητοποιήσει η Ευρώπη σε ποιο σημείο βρίσκεται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Έχετε απόλυτο δίκιο και εγώ θεωρώ ότι, αν θέλετε, αν υπάρχει κάποιος λόγος για να είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας- ως Έλληνες εννοώ, όχι ως κυβέρνηση- είναι γιατί από την αρχή εμείς είχαμε επισημάνει αυτή την ανάγκη της κοινής οικονομικής πολιτικής. Την είχαμε επισημάνει όχι μόνο για να απαλλαγούμε από τις ευθύνες του παρελθόντος, γιατί όπως ξέρετε τις ευθύνες του παρελθόντος και ο πρωθυπουργός ο ίδιος τις έχει επισημάνει επανειλημμένα και εγώ κατ’ επανάληψη και μάλιστα θα έλεγα και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και οξύ τρόπο ώστε να έχω γίνει και αντικείμενο μεγάλων επιθέσεων λόγω της τάσεώς μου αυτής.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Εδώ που βρισκόμαστε τώρα, η Ελλάδα έχει περιθώριο διαπραγμάτευσης για τους όρους με τους οποίους θα πάμε στο επόμενο βήμα;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Εγώ νομίζω όλες οι χώρες έχουν περιθώριο διαπραγμάτευσης, αλλά βεβαίως δεν πρέπει η Ελλάδα ποτέ να είναι μόνη της σε μια τέτοια διαπραγμάτευση. Αυτή η διαπραγμάτευση, κατ’ ανάγκη δημιουργεί κοινότητες συμφερόντων, συμμαχίες, συσχετισμούς δυνάμεων και συμβιβασμούς. Δεν υπάρχει εξέλιξη της Κοινότητας, να μην εκφράστηκε με ένα συμβιβασμό. Είναι και γνωστοί μ’ αυτό το όνομα οι διάφοροι ιστορικοί σταθμοί της Κοινότητας, ο συμβιβασμός του Φον Ντεν Νε Μπλο, ο συμβιβασμός της Λισσαβόνας κλπ.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Αντικείμενο της τωρινής διαπραγμάτευσης ποιο θα είναι, σε ό,τι μας αφορά; Η συνταγματική αναθεώρηση, που θέλει η κ. Μέρκελ ας πούμε;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Το περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής, ποια θα είναι τα εσωτερικά και κοινοτικά όρια για την αυτόνομη οικονομική πολιτική μιας χώρας. Δηλαδή, αυτό το πράγμα το οποίο εμάς τώρα μας ταλαιπωρεί και είναι αν θέλετε το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημά μας, το δημόσιο έλλειμμα. Τι θα συναντάει έγκαιρα ως κύρωση, ως εμπόδιο, στην πορεία δημιουργίας του. Γιατί ένα έλλειμμα, όπως ξέρετε, δεν δημιουργείται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Κι εμείς το δικό μας, δεν το δημιουργήσαμε απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Το δημιουργήσαμε με αλλεπάλληλες επιδείξεις ανοχής, προς τα φαινόμενα που το δημιουργούσαν. Ποιο θα είναι το εξωτερικό και ποιο θα είναι το εθνικό όριο. Το εθνικό όριο, μπορεί να είναι ένας νόμος ή μπορεί να είναι το Σύνταγμα, μια συνταγματική διάταξη. Το κοινοτικό, το ευρωπαϊκό, όριο μπορεί να είναι μία εμπλοκή ορισμένων όρων και προϋποθέσεων για τη συμμετοχή της χώρας στο κοινοτικό γίγνεσθαι, παραδείγματος χάρη στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, σε σχέση με ορισμένα μεγέθη της οικονομικής της πολιτικής. Όλα αυτά, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν είναι και εντελώς καινούρια. Όλα αυτά έχουν συζητηθεί. Όχι στο συμβούλιο. Στον Τύπο, θεωρητικοί, πανεπιστημιακοί, ακόμη και πολιτικοί σε πολλές χώρες έχουν διατυπώσει τέτοιες ιδέες ή τις έχουν απορρίψει ή τις έχουν…»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Επειδή βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο, βλέπουμε να διαμορφώνονται και διάφορες μαζικές ή λιγότερο μαζικές αντιδράσεις του κόσμου. Είτε το πούμε κίνημα του δεν πληρώνω είτε το πούμε οτιδήποτε άλλο είτε υποκινούμενες από πολιτικές δυνάμεις κινήσεις. Πώς η κυβέρνηση τάσσεται έναντι αυτών των φαινομένων; Και επειδή είναι γνωστό ότι κάποιοι φοβούνται μην τυχόν και υπάρξει μια σπίθα αντίδρασης, κάποιοι άλλοι λένε ότι χρειάζονται πιο δυναμικές παρεμβάσεις, θα ήθελα να μου πείτε τη δική σας θέση.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Εγώ θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό αγωνίστηκαν γενεές ολόκληρες, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και η δικιά μου η γενεά αγωνίστηκε με πολύ δύσκολες συνθήκες και με θύματα και βεβαίως και όσοι επέζησαν έχουν και αυτοί καταβάλλει τον όβολό τους σ’ αυτή την προσπάθεια, για να έχουμε σήμερα μία δημοκρατία. Η δημοκρατία, βέβαια, αυτή δεν μπορεί να γίνει όργανο στα χέρια αυτών που δεν σκέπτονται δημοκρατικά και την καταπατούν κραυγάζοντας στο όνομά της.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Εννοείτε…;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Εννοώ διάφορες μειοψηφίες, οι οποίες επιβάλλουν τον νόμο της ζούγκλας. Παραδείγματος χάρη, άκουσα εδώ πέρα ότι υπάρχει μια πρόθεση της ΝΔ- διάβασα εν πάση περιπτώσει και όλοι το ξέρουμε- να καταργήσει το άσυλο. Έχει κάνει και νομοσχέδιο. Εγώ είμαι κατά της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ήταν ένα απ’ τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μου η κατάκτηση του ασύλου.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Αυτές όμως οι μειοψηφίες, όπως τις χαρακτηρίζετε, φαίνεται ότι έχουν υποστήριξη και πολιτικών δυνάμεων. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, εμφανίστηκε στα διόδια. Τους υποστηρίζει. Δηλαδή, δεν ξέρω κατά πόσο είναι μειοψηφίες. Είναι κοινωνική αντίδραση πάντως πολύ έντονη και η οποία επεκτείνεται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Καταρχήν, υπάρχουν διάφορες μειοψηφίες. Εγώ θα μιλήσω για το πανεπιστήμιο. Θεωρώ, όμως, ότι ο βασικός εχθρός του πανεπιστημιακού ασύλου δεν είναι η ΝΔ, η οποία ποτέ δεν το επιθυμούσε η παράταξη αυτή το πανεπιστημιακό άσυλο. Καταρχήν, το πανεπιστημιακό άσυλο έχει γίνει εναντίον όχι της ΝΔ γιατί δεν υπήρχε τότε, της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή που είναι η παράταξη που προϋπήρξε της ΝΔ στον ίδιο χώρο. Επειδή η ΕΡΕ υπονόμευε τη δημοκρατία, στέλνοντας στο πανεπιστήμιο χαφιέδες οι οποίοι δημιουργούσαν σημειώσεις με τις οποίες αποκτούσες ή δεν αποκτούσες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και σου έβαζαν στον φάκελό σου, δηλαδή στον φάκελο του φοιτητή ή και του δάσκαλου του πανεπιστημιακού στοιχεία για τα πολιτικά σου φρονήματα, γι’ αυτό διεκδίκησε τότε το φοιτητικό κίνημα και είμαι απ’ αυτούς που το διεκδίκησαν και είμαι απ’ αυτούς που σεμνύνομαι όλη μου τη ζωή γιατί το πετύχαμε, γι’ αυτό διεκδικήσαμε με αίμα και πετύχαμε το πανεπιστημιακό άσυλο στην πενταετία ’60-’65.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Στην παρούσα φάση, πάντως, υπήρξαν και μέλη της κυβέρνησης της σημερινής που έσπευσαν να πουν ότι κάπως πρέπει να το δούμε διαφορετικά το άσυλο.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Πανεπιστημιακό άσυλο, δεν σημαίνει τραμπούκοι του ενός ή του άλλου κόμματος ή της μιας ή της άλλης κινήσεως, ελάχιστοι ή λίγο περισσότεροι- δεν με ενδιαφέρει το θέμα της πλειοψηφίας τελικά- δεν με ενδιαφέρει. Τραμπούκοι, πάντως, να περιφέρονται μέσα στο πανεπιστήμιο και να εμποδίζουν άλλες απόψεις οι οποίες δεν τους εκφράζουν. Το πανεπιστημιακό άσυλο, δεν έχει γίνει υπέρ της πλειοψηφίας. Το πανεπιστημιακό άσυλο, έχει γίνει υπέρ του ενός. Υπέρ της μειοψηφίας του ενός. Ο ένας άνθρωπος που θέλει να πει κάτι διαφορετικό, να μπορεί να το λέει χωρίς να υφίσταται καμία πολιτική κύρωση.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Το θέμα είναι οι τραμπούκοι, για τους οποίους μιλάτε, από πού προέρχονται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Από οργανώσεις και από κόμματα, οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη της δράσης τους.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Γιατί δεν τα κατονομάζει κανένας.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Τώρα τι θέλετε; Να σας τα κατονομάσω, για να βάλετε ένα ακόμα στοιχείο και να χαλάσουμε τη σημερινή μας συζήτηση, η οποία πάει πάρα πολύ καλά και είμαι ενθουσιασμένος γι’ αυτό.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Δεν είναι τι θέλω εγώ, μιλάω γενικώς.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Δεν χρειάζεται να κατέβω στο επίπεδο του κ. Τσίπρα και να πηγαίνω στα διόδια. Κι εγώ θα μπορούσα να πάω στα διόδια, αν θέλετε. Είναι και κοντά στον χώρο μου. Για σκεφτείτε να υποδεχόμουν εγώ τον κ. Τσίπρα στα διόδια της Ελευσίνας, ας πούμε, με μερικούς φίλους μου οι οποίοι έχουν κάτι να του πουν, τι θα γινόταν.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Θα ήταν θεαματικό αυτό.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Θέλω να σας πω κάτι. Η ιστορία αυτή των διοδίων ξέρετε πολύ καλά γιατί εγώ το έχω δει, γιατί έχω περάσει από τα διόδια όπου αποδοκιμάστηκα και εξυβρίστηκα από τους οπαδούς αυτών που κάνουν αυτή την κίνηση. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ένα κόμμα ή το άλλο. Θέλω να σας πω, ότι αυτή η ιστορία των διοδίων μπορεί να συζητηθεί. Αν τα διόδια είναι υψηλά, αν πρέπει να κατεβούν. Εγώ έχω την άποψη και θα σας την πω, την έχω από πολύ καιρό και δεν την αρνούμαι τώρα που έγινα μέλος της κυβέρνησης απλώς δεν μπορώ να δεχτώ να κατέβω στο δρόμο, έχω την άποψη ότι σ’ όλη την Αττική μέχρι δηλαδή την έξοδο για Θήβα και Χαλκίδα, όταν πια μπαίνει κανείς στη Βοιωτία δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχουν διόδια. Γιατί είναι γεγονός αυτό που λένε οι κάτοικοι της Βόρειας Αττικής, ότι για να πας από τον Ωρωπό στον Αυλώνα πρέπει να πληρώσεις διόδια. Επίσης, έχω πει και το είπα και στο υπουργικό συμβούλιο τις προάλλες- πράγμα που σας αποκαλύπτω, γιατί συνήθως εγώ δεν ενημερώνω για το τι λέγεται στο υπουργικό συμβούλιο- αλλά το είπα γιατί το πιστεύω, ότι όταν μπαίνεις απ’ τη Θεσσαλονίκη σ’ ένα δρόμο ο οποίος είναι παρακαμπτήριος και έχεις πληρώσει διόδια, αυτό είναι ενοχλητικό. Πρέπει να έχει τελειώσει ο δρόμος για να πληρώσεις τα διόδια, όχι να πληρώνεις εκ των προτέρων. Αυτό που έκανε ο κ. Σουφλιάς, ήταν λανθασμένη κίνηση. Δηλαδή, είναι υπερβολές αυτά. Είναι υπερβολές σε βάρος του κόσμου. Αλλά από εκεί μέχρι οποιοσδήποτε θέλει για λόγους πολιτικούς και κομματικούς να αναγάγει σε αρχή ότι δεν πληρώνω και μάλιστα βλέπουμε τώρα και αφίσες που λένε: ‘‘δεν πληρώνω πουθενά’’ κλπ., νομίζω ότι εκεί υπάρχει ένα θέμα απόφασης του αν αποδεχόμαστε το ισχύον πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, αν αποδεχόμαστε το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.»

Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στα εγκαίνια του εργοστασίου της εταιρείας «Καπνική Μηχαηλίδης» στη Βουλγαρία, 29.1.11.

2 Φεβρουαρίου, 2011 @ 11:22 | Βίντεο,Ομιλίες - Συνεντεύξεις,Πολυμέσα

Κύριε συνάδελφε, αγαπητέ φίλε Τράικο Τράικοφ, συνάδελφοι στην Βουλγαρική και στην Ελληνική Βουλή. Βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη δημιουργική επέκταση μίας μεγάλης Ελληνικής Βιομηχανίας. Η εταιρεία “Μιχαηλίδη” δημιουργήθηκε το 1886 και για να δώσω μόνο ένα νούμερο εξάγει αυτή τη στιγμή από την Ελλάδα 135 εκατομμύρια ευρώ.

Η επένδυση αυτή τοποθετείται στα πλαίσια της Ελληνοβουλγαρικής συνεργασίας. Αυτή η συνεργασία δεν είναι καινούργια. Εκτός από τη διαφορά των πολιτικών συστημάτων τίποτα δεν χώριζε τον Βουλγάρικο από τον Ελληνικό λαό. Είμαστε και οι δύο ορθόδοξοι λαοί, έχουμε ζήσει πολλά χρόνια μαζί, όταν λέω μαζί εννοώ ανακατωμένοι και όλα τα συνοριακά και άλλα ζητήματα μεταξύ των δύο λαών μας είχαν διευθετηθεί. Το είδος των συνόρων που προϋπήρχε το 1990 είναι αποτέλεσμα παγκόσμιας διευθέτησης της ισορροπίας των δύο συστημάτων. Ήταν τόσο δυνατή η επιθυμία των δύο λαών για συνεργασία, ώστε χάρη στις επαφές πριν από την πτώση του κομουνισμού μεγάλων ηγετικών μορφών και της Βουλγαρίας και της Ελλάδας υπήρξε το μοναδικό φαινόμενο που είχε σχολιαστεί παγκοσμίως. Μια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας (η Βουλγαρία) και μια χώρα του ΝΑΤΟ (η Ελλάδα) να έχουν συνάψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας.

Αυτή η τάση για συνεργασία μετά το 90 ήταν όπως καταλαβαίνετε πολύ πιο εύκολο να δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα και να λειτουργήσει θετικά και σε όλες τις μικρές ή μεγάλες διαμάχες που δυστυχώς ταλαιπώρησαν την περιοχή μας μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η Βουλγαρία και η Ελλάδα από κοινού και με συμφωνία σε πάρα πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έκαναν προτάσεις και εμπόδισαν τα γεγονότα να εξελιχθούν προς τη χειρότερη δυνατή εκδοχή.

Πριν από μερικούς μήνες, τον Ιούλιο, εγκαινιάστηκε από τους δύο Πρωθυπουργούς στη Σόφια, το Γιώργο Παπανδρέου και τον Μπόϊκο Μπορίσωφ το Συμβούλιο Πολιτικής Συνεργασίας, το οποίο θα συνέρχεται τακτικά για να καθορίζει κοινούς στόχους στην πολιτική μας δράση. Οι επαφές των δύο ηγεσιών είναι συχνότατες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας είχε έρθει στην Βουλγαρία το Νοέμβρη του 2010. Είχα το προνόμιο με τον κ. Παπούλια να ανοίξουμε μαζί τη δίοδο από από τον Κυπρίνο στο Ιβαΐλοβγκραντ, και φιλοξενήσαμε και τον κ. Παρβάνο, στην Αθήνα το Νοέμβρη. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας εγκαινίασαν την δίοδο Ξάνθης – Ζλάτογκραντ.

Επίσης είχαμε στην Αθήνα τον κ. Μλαντένοφ τον Υπουργό Εξωτερικών. Πρόσφατα, θα το αναφέρω γιατί πρόκειται για ένα πρόσωπο που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητό, η Ελλάδα υποστήριξε θερμά την εκλογή της κυρίας Ιρίνας Μπόκοβα ως Γενικής Διευθύντριας της UNESCO. Είναι μια μεγάλη επιτυχία και για τις δύο χώρες. Γιατί η Ιρίνα Μπόκοβα είναι βεβαίως Βουλγάρα αλλά είναι καλή φίλη και γνώστης της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού και τέλος γιατί είναι καλή μου φίλη.

Τώρα να περάσουμε στα οικονομικά μας. Η Βουλγαρία απορροφά το 7% περίπου των εξαγωγών της Ελλάδας. Είναι στην τέταρτη θέση των πελατών μας. Η Βουλγαρία προμηθεύει την Ελλάδα, είναι στη 12η θέση και βελτιώνει τη θέση της. Οι Βουλγάρικες εξαγωγές βελτιώνουν τη θέση τους. Οι ελληνικές επενδύσεις είναι σε μέγεθος τέταρτες στη Βουλγαρία, με συνολικό ύψος 2,8 δις και οι χώρες που προηγούνται είναι η Αυστρία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όλες οι πολύ πιο πλούσιες. Το ελληνικό σχέδιο για την οικονομική ανασυγκρότηση των Βαλκανίων περιλαμβάνει 54 εκατομμύρια ευρώ για τη Βουλγαρία, από τα οποία πολλά προχωράνε. Έχουμε επεκτείνει το σχέδιο αυτό μέχρι το τέλος του 2011 και συγκεκριμένα θα αναφερθώ στο νοσοκομείο του Κάρτζαλι, το νοσοκομείο ογκολογικών νοσημάτων στη Βράτσα και στην πόλη Σμόλυαν.

Κυρίες και κύριοι, διάβασα σε εφημερίδα που κινείται στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή των φιλελευθέρων ιδεών ότι με την παρουσία μου εδώ ενθαρρύνω την απώλεια απασχολήσεων για τους Έλληνες εργαζόμενους. Διάβασα το ίδιο πράγμα στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος. Καταλαβαίνω τους κομμουνιστές δεν θα το σχολιάσω. Κάθε επένδυση ή επιχειρηματική πρωτοβουλία και η απασχόληση τελικά είναι κακά πράγματα. Καλά πράγματα είναι η απεργία η ανεργία και η αγανάκτηση. Αν δεις τη θεωρία του χώρου με πρωτόγονο τρόπο αυτά οδηγούν στη εξέλιξη. Μου κάνει όμως μεγάλη εντύπωση η τοποθέτηση της φιλελεύθερης εφημερίδας. Γιατί πέραν του ότι είναι ξένη ως προς τη φιλοσοφία του χώρου τον οποίο εκφράζει είναι και ανακριβής.

Η κεντρική παραγωγική μονάδα του ομίλου “Μιχαηλίδη” στο Πολύκαστρο υλοποιήθηκε μεταξύ 1997 και 2006. Το ύψος της επένδυσης είναι 45 εκατομμύρια ευρώ. Η παραγωγική δημιουργικότητα είναι 14 τόνοι την ώρα, απασχολούνται 325 μόνιμοι και 210 εποχιακοί. Ο όμιλος, όμως, απασχολεί σε 7 χώρες 702 μόνιμους και 2650 εποχιακούς. Το εργοστάσιο στο Σαντάνσκι είναι επένδυση 9 εκατομμυρίων 500 χιλιάδων. Δεν ξεκινάει σήμερα προϋπάρχει το αρχικό εργοστάσιο που λειτουργεί από το 96. Είναι απλώς αυτό το εργοστάσιο μια επένδυση 4,5 εκατομμυρίων, δηλαδή ο όμιλος “Μιχαηλίδη” απλώς τριπλασιάζει την παραγωγική του ικανότητα εδώ. Η τελική επεξεργασία των προϊόντων του ομίλου γίνεται στο Πολύκαστρο και οι εξαγωγές του γίνονται από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με τις αντιλήψεις που άσκησαν κριτική στην εδώ παρουσία μου, πρέπει τα αγροτικά προϊόντα και ειδικότερα, επί του προκειμένου, ο καπνός, να μεταφέρονται σε πρωτόγονη μορφή κοντά στην τελική κατανάλωση τους. Να μην υπάρχουν ενδιάμεσες στάσεις επεξεργασίας και εξειδικεύσεις. Να μην υπάρχει διεθνής κατανομή εργασίας αν είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς για διεθνή κατανομή εργασίας για ένα εργοστάσιο που είναι μια ώρα περίπου από το αρχικό εργοστάσια με τους σύγχρονους δρόμους που γίνονται και που δεν θα υπάρχουν πια σύνορα γιατί είμαστε όλοι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είπα, ότι δεν θα σχολιάσω την άποψη του Κομουνιστικού κόμματος, είναι δεδομένη. Αλλά αν η φιλελεύθερη αντιπολίτευση στην Ελλάδα έχει αυτή την άποψη για το μέλλον το οικονομικό και πολιτικό της χώρας τότε ανησυχώ πάρα πολύ.

Τώρα για να μην νομίζετε ότι είμαι ένας σοσιαλιστής που θέλω να τα έχω καλά με τους καπνοβιομηχάνους, θα σπεύσω να σας πω ότι στις 2 Φεβρουαρίου όταν εξεδόθη πέρσι το γνωστό νομοσχέδιο της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου, έκοψα το κάπνισμα. Δεν καπνίζω πια και όπως όλοι οι γενίτσαροι καταδιώκω όσους καπνίζουν γύρω μου. Αλλά μάθαμε από τον κύριο Μιχαηλίδη πράγματα που ίσως μερικοί από εμάς να μην τα ξέρανε. Ότι υπάρχει μια μεγάλη παγκόσμια αγορά καπνού και προϊόντων καπνού.

Εμείς έχουμε μια παραγωγή καπνού. Υπάρχει ένα περιθώριο ανθρώπινης ελευθερίας όπου ο καθένας αποφασίζει μόνος του αν θα καπνίσει ή όχι. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για το αλκοόλ. Σε αυτά τα περιθώρια καλά κάνουμε και συνεχίζουμε τις πατροπαράδοτες παραγωγικές μας δραστηριότητες στα Βαλκάνια ενωμένοι μέσα στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης.

Ευχαριστώ πολύ.

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στον Γιάννη Πρετεντέρη, στην τηλεοπτική εκπομπή «ΑΝΑΤΡΟΠΗ», 24.1.11.

25 Ιανουαρίου, 2011 @ 14:55 | Βίντεο,Ομιλίες - Συνεντεύξεις,Πολυμέσα

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εκπομπή «Νέοι Φάκελοι», 17.1.11.

18 Ιανουαρίου, 2011 @ 15:31 | Βίντεο,Ομιλίες - Συνεντεύξεις,Πολυμέσα

Μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, πατώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο.
Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου. [3]

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» (16.1.2011).

17 Ιανουαρίου, 2011 @ 12:29 | Ομιλίες - Συνεντεύξεις

– Η βασική ένσταση στις οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης είναι ότι ακόμη κι αν μειωθεί το έλλειμμα, η χώρα έχει μπει σε ένα φαύλο κύκλο και πολλοί εκτιμούν ότι είναι αναπόφευκτη πλέον η αναδιάρθρωση του χρέους της.

– Είναι άλλο πράγμα η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. της τρόικας και άλλο η αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία ούτε έχουμε ζητήσει ούτε και έχουμε σκοπό να ζητήσουμε. Πιστεύω ότι μεταξύ του 2012 – 2013 μπορούμε να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή να ρίξουμε το έλλειμμα κάτω του 3% προκειμένου να σταματήσουμε την αύξησή του χρέους. Αυτό, βέβαια, δεν μας γλιτώνει από το πρόβλημα, γι’ αυτό πρέπει πλέον να δώσουμε όλη την προσοχή μας στην ανάπτυξη.

– Συμμερίζεστε, δηλαδή, την κριτική των καθυστερήσεων που καταλογίζεται στο οικονομικό επιτελείο…

– Οσοι κάνουν κριτική στον κ. Παπακωνσταντίνου παραβλέπουν την αδήριτη ανάγκη για τη λήψη των μέτρων που λάβαμε. Δυστυχώς, δεν είχαμε περιθώρια για πειραματισμούς. Αυτό που λέω, ωστόσο, είναι ότι στο εξής πρέπει να βρούμε ένα τρόπο ώστε η πολιτική μας, αλλά και η φορολογία μας, να προσανατολισθούν περισσότερο αναπτυξιακά. Και αυτό είναι κάτι που έχει αρχίσει με μια σειρά από νομοθετήματα.

– Παραδέχεστε, δηλαδή, πως έχετε αργήσει σε αυτόν τον τομέα.

– Ναι, σε αυτό έχουμε αργήσει λίγο. Αλλά δεν είναι και τόσο απλό να πατήσεις ένα κουμπί και να αρχίσεις την ανάπτυξη, δηλαδή να πεισθεί ο κάθε επιχειρηματίας να επενδύσει.

– Για να πάμε στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, θα πεισθεί η κ. Μέρκελ στην έκδοση του ευρωομολόγου;

– Η Γερμανία έχει διεθνώς τεράστια δυναμικότητα. Αλλά υπάρχει κι ένας πληθυσμός με μια παλαιά νοοτροπία, που σκέφτεται ότι «εμείς δουλεύουμε σκληρά και οι άλλοι διασκεδάζουν τρώγοντας τα λεφτά μας». Οι κυβερνήσεις, καλώς ή κακώς, συνυπολογίζουν τις πεποιθήσεις του κόσμου. Αλλά πιστεύω ότι η κ. Μέρκελ θα ενδώσει στην έκδοση του ευρωομολόγου γιατί τόσο η ίδια όσο και πολλοί Γερμανοί έχουν αντιληφθεί ότι προϋπόθεση της εν γένει ακμής τους είναι η ευρωπαϊκή αγορά, δηλαδή το ανταγωνιστικό πλεονέκτημά τους έναντι της Αμερικής, της Κίνας, της Ινδίας.

– Τις τελευταίες ημέρες, γίνατε σίριαλ με τις δηλώσεις σας. Προκαλείτε επίτηδες τους πολίτες ή σας βγαίνουν αυθόρμητα όσα λέτε;

– Θα αναφερθώ στο πιο πρόσφατο παράδειγμα. Εγώ είπα ότι «αν διορίσεις έναν κοπρίτη στο Δημόσιο επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του, τότε το Δημόσιο θα τον υποστεί εσαεί καθώς θα ξέρει ότι δεν θα απολυθεί». Αυτή είμαι μία εντελώς διαφορετική ιδέα από τη φράση που μου απέδωσαν όσοι διαχρονικώς στον Τύπο προβαίνουν σε μια λοβοτομή του δημοσίου λόγου, απομονώνοντας και διαστρεβλώνοντας μια πρόταση από μια ολοκληρωμένη σκέψη. Ποτέ δεν χαρακτήρισα όλους τους δημοσίους υπαλλήλους «κοπρίτες». Στην Ελλάδα, όμως, δεν μας αρέσει η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι χρεοκόπησε το κράτος. Διότι κάποια στιγμή δεν είχε τα χρήματα να καλύψει τις δαπάνες του. Κι αυτό συνέβη από τους μισθούς των υπαλλήλων που πλεονάζουν στο Δημόσιο, διότι απλούστατα δεν χρειάζονταν και διορίστηκαν για λόγους πολιτικής ψηφοθηρίας. Οποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι επαίσχυντος ψεύτης.

– Πόσοι πλεονάζουν;

– Δεν θέλω να πω κάτι επιπόλαια. Αλλά είναι προφανές ότι πλεονάζουν.

– Tότε γιατί δεν διώχνετε τους πλεονάζοντες και τους μεταθέτετε σε άλλες υπηρεσίες;

– Δεν μπορούμε να διώξουμε όσους με νόμιμο τρόπο έχουν προσληφθεί, αλλά αυτό είναι και το τελευταίο που μπορεί κάποιος να μας προσάψει. Διότι –με ελάχιστες εξαιρέσεις– είμαστε η πρώτη κυβέρνηση που δεν διόρισε κανένα, ενώ έχουμε δεσμευθεί ότι μέχρι το τέλος της τετραετίας, αν γίνουν διορισμοί, θα υποτάσσονται στο κριτήριο μία πρόσληψη για πέντε που φεύγουν.

– Δηλαδή, λέτε ότι είναι στημένη η επίθεση που δέχεστε τελευταία;

– Μέχρις ενός σημείου πρέπει να ήταν στημένη.

– Και ποιος κρύβεται από πίσω;

– Η προσπάθεια της Ν. Δ. να απαξιώσει την κυβέρνηση για να καλυφθεί η δική της απαξίωση. Είχα την κακοτυχία να με «προσέξει» μια ομάδα δημοσιογράφων για να αυξήσουν το αναγνωστικό τους κοινό ή και να προετοιμαστούν για να λάβουν κομματικές θέσεις. Διότι κάτι τέτοιο συνέβη.

– Αλήθεια, γιατί δεν αποτολμάτε να κατονομάσετε και 3 – 4 συναδέλφους σας που σταδιοδρόμησαν με ρουσφέτια;

– Ο κόσμος ξέρει. Προφανώς κι εγώ ξέρω ανθρώπους που διόριζαν με μανία και από τη Ν. Δ. και από ΠΑΣΟΚ. Μη σας πω ότι ξέρω και ανθρώπους και από τα δύο κόμματα της Αριστεράς που διόριζαν την περίοδο που μετείχαν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Αλλά δεν είναι δουλειά μου να καρφώνω συναδέλφους μου.

– Με το τεράστιο πρόβλημα στις συγκοινωνίες, η τακτική της κυβέρνησης ποια είναι; Να κουραστούν και να γυρίσουν στις δουλειές τους;

– Η λογική της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει τη μεταρρύθμισή της που είναι και υποχρέωσή της από το Μνημόνιο. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι θα καταλάβουν και αυτοί –μετά τους άλλους που κατάλαβαν– ότι αυτού του είδους η πρακτική δεν έχει κανένα νόημα…

– Aλήθεια, στο «μυστικό» ταξίδι που πήγατε την εβδομάδα που πέρασε στο Κατάρ ποιο ήταν το αντικείμενο των συναντήσεων που είχατε;

– Στο Κατάρ πήγα γιατί με κάλεσε ο πρωθυπουργός της συγκεκριμένης χώρας, με τον οποίο έχω μια φιλική σχέση. Και το θέμα που συζητήσαμε ήταν η επένδυση στον Αστακό, η οποία ξανανοίγει, διότι είχαμε την εντύπωση ότι το είχαν απορρίψει οριστικώς. Από το ταξίδι μου κατάλαβα ότι δεν είναι έτσι. Δηλαδή οι Καταρινοί είναι έτοιμοι να ξανασυζητήσουν οποιαδήποτε επενδυτική πρόταση υπάρχει, υπό τον όρο να είναι σοβαρή και να προκύπτει ύστερα από προετοιμασία. Αξιώνουν, βέβαια, να διατηρήσουν τις θέσεις τους για την τιμή του προϊόντος που θέλουν να πουλήσουν. Μου διευκρίνισαν δηλαδή ότι «εμείς σας πουλάμε το υγροποιημένο αέριο και το μείγμα πετρελαίου που θα απαιτήσει η επένδυση, αλλά αυτός είναι ένας ρόλος. Αν θέλετε να μετέχουμε και στη μεταποίηση του “εμπορεύματος” ή την κατασκευή του υποσταθμού της επεξεργασίας του, αυτός είναι ένας άλλος ρόλος». Με άλλα λόγια, ήταν συγκεχυμένη η αρχική μας πρόταση και αυτό δεν τους άρεσε. Αλλά πρέπει να σας πω ότι στο Κατάρ υπάρχει πολύ θετικό κλίμα για την Ελλάδα, το οποίο και πρέπει να αξιοποιήσουμε.

– Πολλοί, πάντως, προσάπτουν στην κυβέρνηση ότι μοιάζει να αναζητεί μεσσίες από το εξωτερικό αντί να στρέφει το ενδιαφέρον της στο εσωτερικό.

– Δεν είναι έτσι. Θα συμφωνήσω ότι οι επενδυτές από το εξωτερικό δεν είναι η αποκλειστική λύση της ανάπτυξης. Πρέπει να έρθουν, διότι συχνά έχουν καλές ιδέες, διαθέτουν τεχνογνωσία, ενώ δίνουν και ένα παράδειγμα στις αγορές. Ταυτόχρονα, όμως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν και αξιολογότατοι Ελληνες επιχειρηματίες οι οποίοι επινοούν, παράγουν, εξάγουν και τα πάνε μια χαρά.

– Τους διευκολύνετε, κ. Πάγκαλε, γιατί ο επιχειρηματικός κόσμος ισχυρίζεται το αντίθετο.

– Αυτό το λένε όσοι δεν πάνε καλά ή αυτοί που δεν θέλουν να φορολογηθούν. Εν πάση περιπτώσει και με τα δεδομένα που βρήκαμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε.

– Αλήθεια, η γνώμη σας για τα δεκάδες ελληνικά μπλογκ ποια είναι;

– Τα μπλογκ είναι μια απελευθερωτική κατάκτηση για τον πολίτη με την έννοια της απολύτου δημόσιας ελεύθερης έκφρασης. Αλλά, όταν ένα μπλογκ μετατρέπεται σε χυδαιογράφημα με απειλές εγκληματικού χαρακτήρα ανακατεμένες με πολιτικές διαπιστώσεις, τότε πρέπει κάτι να κάνουμε. Διότι στην Ελλάδα δεκάδες μπλογκ έχουν μετατραπεί σε ηλεκτρονικές εφημερίδες. Η «zougla.gr», π.χ., είναι του γνωστού τηλεοπτικού δημοσιογράφου, το άλλο, το «tromaktiko», επίσης. Επομένως, είναι γνωστό ποιοι έχουν τις συγκεκριμένες ιστοσελίδες και δεν μπορούν αυτοί οι κύριοι να δημοσιεύουν ό,τι ήθελε προκύψει, χωρίς τις συνέπειες του νόμου. Χρειάζεται επειγόντως ένα νομοθετικό πλαίσιο και να υπάρχει σε αυτά τα μπλογκ-εφημερίδες τουλάχιστον ένας υπεύθυνος κατά τον νόμο.

– Την τελευταία επίθεση, πάντως, δεν τη δεχθήκατε ανωνύμως από μπλογκ, αλλά από το «Πρώτο Θέμα», επειδή διαμείνατε σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

– Το «Θέμα» συνηθίζει αυτή τη δημοσιογραφία, αλλά εν προκειμένω πρέπει να αποδείξει και όσα αναληθή δημοσίευσε. Διότι η συγκεκριμένη επίθεση στράφηκε κατά της προσωπικής και οικογενειακής μου αξιοπρέπειας και τιμής και θα κριθεί νομικά.

– Θα καταθέσετε αγωγή δηλαδή;

– Βεβαίως. Διότι είναι ψευδή όλα αυτά που εγράφησαν και γιατί, όταν γράφεις ψέματα, πρέπει να έχεις τη φιλοτιμία να τα διορθώνεις.

– Δεν νομίζετε ότι, και για συμβολικούς λόγους, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θα μπορούσε να αποφύγει ένα ρεβεγιόν σε ένα ακριβό ξενοδοχείο και να κάνει ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς σπίτι του, όπως έκαναν φέτος –θέλοντας και μη– ίσως οι περισσότεροι Ελληνες;

– Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, όπως και με τον γαμπρό του, τον Νίκο τον Σηφουνάκη, είμαστε χρόνια γνωστοί. Συνέβη να είναι φίλοι και τα παιδιά μας. Και επειδή έχουμε πένθος και δεν θέλαμε να μείνουμε σπίτι, πήγαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα του Συντάγματος και να φάμε. Πέρασε η ώρα και οι φίλοι μας μάς πρότειναν να διανυκτερεύσουμε. Παρά τις εκκλήσεις τους μάλιστα, πλήρωσα και το δωμάτιο. Δεν μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος της κακοήθειας στην επίθεση που δέχθηκα. Δημοσιεύθηκαν πλαστές φόρμες κρατήσεων, κατασκευασμένο μενού, που ουδέποτε φάγαμε, και άλλα τόσα άθλια, που εκθέτουν τη βορβορώδη ψυχή εκείνων που τα γράφουν στην κοινή χλεύη. Πήρα εκατοντάδες μέιλ από πολίτες, που μου εξέφρασαν τη συμπάθειά τους, όπως είχα λάβει και χιλιάδες υποστηρικτικά μετά τη φράση μου «όλοι μαζί τα φάγαμε» με επικρίσεις, μάλιστα, επειδή δεν είπα κι άλλα…

— Ως βασική αιτία της φαυλότητας στο πολιτικό σύστημα κατονομάσατε προσφάτως τον σταυρό προτίμησης και επαναλάβατε την άποψή σας να καταργηθεί στον νέο εκλογικό νόμο. Παρά ταύτα, το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται να το φοβούνται πολλοί, ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ.

— Βεβαίως και το φοβούνται, και να σας πω γιατί; Γιατί δεν ξέρουν πώς αλλιώς να εκλεγούν βουλευτές. Φαντάζονται ότι θα επιστρέψουμε στο παλαιό φαύλο σύστημα, όπως και κάποιοι στη Ν.Δ. Δεν έχουν καταλάβει ότι το πολιτικό σύστημα όπως το ξέραμε τελείωσε. Τελειώσαμε, πώς να το πω. Προφανώς δεν θα γίνουμε αυτομάτως κοινωνία αγγέλων και οι πολιτικοί μας άγιοι, αλλά το πελατειακό κράτος φαλίρισε και μόνον όσοι το καταλάβουν εγκαίρως θα επιβιώσουν.

— Στην τελική πρόταση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου που κατέθεσε η επιτροπή ειδικών του υπουργείου Εσωτερικών υπήρξε και η εισήγηση να μπορούν να εκλέγονται στις μονοεδρικές περιφέρειες ακόμη και ανεξάρτητοι πολιτευτές χωρίς την προϋπόθεση να λαμβάνουν πανελλαδικά το 3%. Συμφωνείτε και με την πρόταση να υπάρξουν και βουλευτές που δεν στηρίζονται από τα μεγάλα κόμματα;

— Ασφαλώς και συμφωνώ. Θα σας έλεγα μάλιστα ότι εγώ θα ψήφιζα και κάτι ακόμη που δεν νομίζω ότι θα περάσει. Τη δυνατότητα των πολιτών να ψηφίζουν το κόμμα που θέλουν σε περιφερειακό επίπεδο και υποψήφιο άλλου κόμματος στις μονοεδρικές περιφέρειες αν θεωρούν ότι το αξίζει.

— Υποστηρίζουν πάντως πολλοί ότι ο Πάγκαλος λέει πλέον κατά κυριολεξία ό,τι περνά από το μυαλό του διότι έχει αποφασίσει ότι αυτή είναι η τελευταία του θητεία. Είναι όντως έτσι;

— Πάντα έλεγα ό,τι σκεφτόμουν. Με κατηγορούν χρόνια γι’ αυτό. Ξέρετε, όμως, είμαι άνθρωπος που προέρχεται από τον χώρο της παλαιάς συντεταγμένης Αριστεράς και ως εκ τούτου μού έχουν μείνει μερικά κουσούρια. Ενα από αυτά είναι ότι θέλω το κόμμα να αποφασίζει για μένα και όχι εγώ για λογαριασμό του κόμματος. Επομένως αν το κόμμα θέλει να με έχει, θα με έχει, διότι εγώ δεν πρόκειται ποτέ να φύγω από την πολιτική –με την έννοια της ουσιαστικής πολιτικής– όσο καιρό θα ζω…

Η συνέντευξη στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Ζούλα για την εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής»:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100042_16/01/2011_428993 [4]

Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εκδήλωση παρουσίασης του Master Plan της Πολιτιστικής Ακτής Πειραιά.

12 Ιανουαρίου, 2011 @ 14:43 | Ομιλίες - Συνεντεύξεις

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, επειδή είναι οι ημέρες τέτοιες θα μου επιτρέψετε καταρχήν να σας ευχηθώ μια καλή χρονιά και να εκφράσω την αισιοδοξία μου και την πεποίθησή μου ότι η χρονιά αυτή θα είναι καλύτερη, γιατί πιστεύω ότι μια σειρά από δραστηριότητες που έχουμε αναλάβει και συνολικά ως κοινωνία και στο επίπεδο του κράτους ως κυβέρνηση, αλλά και τα συγκροτημένα σώματα τα οποία δρουν σε αυτά τα πλαίσια, θα έρθουν σε αίσιο πέρας.

Παράδειγμα απ’ το οποίο μπορώ να αντλήσω αισιοδοξία για μένα τουλάχιστον, είναι και αυτό που σήμερα συζητούμε, δηλαδή η πρόταση για ένα νέο μέλλον για το λιμάνι του Πειραιά. Όταν ανέλαβα τη θέση που και σήμερα κατέχω, ο Πειραιάς και το λιμάνι του ήταν σε βαθιά κρίση. Μια σειρά από ζητήματα ήταν δυσεπίλυτα και δεν είχαν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις καν για να λυθούν.


Η σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η σχέση ντόπιου και ξένου επενδεδυμένου κεφαλαίου, οι σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων που το αναφέρω τελευταίο αλλά ήταν καθοριστικό για την έκβαση των γεγονότων και καταφέραμε πιστεύω μέσα από μια σειρά από ώριμες και εμπεριστατωμένες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, όπου έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο άνθρωποι όπως ο Γιώργος Ανωμερίτης που είναι ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΠ, και ξένοι εταίροι μας όπως ήταν οι υπεύθυνοι της εταιρείας COSCO, αλλά βεβαίως κατά κύριο λόγο και η ηγεσία των εργαζομένων στο λιμάνι η οποία ήταν συνεπής, ήταν σοβαρή και γνώριζε κυρίως ότι τα μέσα που έχουν οι εργαζόμενοι στη διάθεσή τους και κυρίως η απεργία, είναι μέσα και δεν είναι αυτοσκοπός.

Είναι μέσα για να πετύχεις ορισμένους στόχους τους οποίους και πετύχαμε. Μέσα απ’ αυτή την κρίση γεννήθηκε το σύστημα επαφών που μας οδήγησε σε αυτό το σύνολο δράσεων, μία ιδέα των οποίων θα αποκομίσουμε σήμερα. Τι σημαίνει αυτό. Τι κάνουμε δηλαδή τελικά. Θα έλεγα ότι πέρα απ’ την ανάπτυξη, τη δημιουργία απασχολήσεων, τη δημιουργία ευκαιριών για επενδύσεις, αυτό που κάνουμε είναι κάτι που χρόνια τώρα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο και της πολιτείας και των κοινωνικών φορέων, η πρόσβαση του πολίτη στο λιμάνι.

Το λιμάνι έχει αποκοπεί απ’ την πόλη, έχει αποκοπεί απ’ τους πολίτες. Βεβαίως οι πολίτες πηγαίνουν στα καράβια, μπαίνουν μέσα και φεύγουν, άλλοι πολίτες έρχονται με τα καράβια, περνάνε από τον Πειραιά και φεύγουν. Όμως ο Πειραιάς ως λιμάνι, ως λιμενικές εγκαταστάσεις, ως περιοχή του λιμανιού, ως γειτονιές γύρω απ’ το λιμάνι, είναι εντελώς ξεκομμένες, θα έλεγα ότι είναι ξεκομμένος και με τον υπόλοιπο Πειραιά. Δηλαδή υπάρχουν και Πειραιώτες, δημότες Πειραιά ή δημότες άλλων δήμων που είναι γύρω από τον Πειραιά, που δεν θα έρθουν ποτέ στο λιμάνι γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρθουν στο λιμάνι, δεν έχουν τίποτα να κάνουν.

Ανοίγουμε την πόλη προς τη θάλασσα και αυτό είναι πιστεύω καθοριστικό, με μεγάλη επιτυχία έχει γίνει και σε άλλες πόλεις της Μεσογείου, χαρακτηριστικό παράδειγμα που όλοι αναφέρουμε είναι η Βαρκελώνη, ώστε να μπορεί κανείς να έρθει στο λιμάνι για δικούς του λόγους, για λόγους που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, που έχουν σχέση με τη δραστηριότητα που αφορά την οικογένεια, το παιδί, τον αθλητισμό ενδεχομένως, πολιτικές δραστηριότητες που μπορούν να βρουν εδώ πέρα χώρους να αναπτυχθούν κλπ κλπ.

Είναι ένα σύνολο προτάσεων που θα ακούσετε ίσως λεπτομέρειες αργότερα, ανάμεσα σε αυτές είναι που περίπου έχουν βρει ανταπόκριση σε κτιριακές εγκαταστάσεις υφιστάμενες, που μπορούν να δημιουργηθούν όχι με μεγάλα ποσά. Τα ποσά που ακούσατε δεν είναι μεγάλα για τις δυνατότητες της σημερινής ελληνικής πολιτείας και της πόλης του Πειραιά.

Μιλάμε για ένα Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης του Πειραιά, για ένα Εθνικό Ναυτικό Μουσείο και ένα Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων, ένα Μουσείο Μεταναστών, ένα θεματικό πάρκο, ένα κτίριο εκθέσεων και άλλων πολιτιστικών λειτουργιών, τη μικρή εμπορική ζώνη και βεβαίως κοινόχρηστοι χώροι όπως είναι ένα πάρκο που θα καλύψει περίπου 9 χιλιάδες 800 τ.μ., χώρους χαμηλού πρασίνου, πλατείες με καθιστικά, πεζόδρομους, περιπάτους που θα μπορούν να επεκταθούν και σε φαρδιά πεζοδρόμια όπου θα περνούν και αυτοκίνητα, ποδηλατόδρομους, πεζογέφυρες υπέργειες και υπόγειες ώστε να μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει άνετα με ποδήλατο στην περιοχή.

Αυτά τώρα θα συζητηθούν και μπορεί και μερικά να αλλάξουν όνομα ή να μην πάρουν ακριβώς τις διαστάσεις, τη μορφή που αρχικά έχουμε σκεφτεί. Υπάρχουν όμως δύο δράσεις στις οποίες θα ήθελα να αναφερθώ, γιατί έχουμε ήδη ασχοληθεί με αυτές στην Επιτροπή την οποία ανέφερε ο Γιώργος Ανωμερίτης.

Το ένα είναι το Εκθεσιακό και Συνεδριακό Κέντρο του Πειραιά, που είναι μία έμμονη ιδέα θα έλεγα του Γιώργου Ανωμερίτη εδώ και καιρό. Έχει πολύ καιρό δουλέψει γι’ αυτό το σχέδιο. Εγκρίθηκε από τους φορείς του Πειραιά και από τη Διυπουργική Επιτροπή τον Μάρτη του 2010 που συνεδριάσαμε στην Αθήνα.

Έχουν εκπονηθεί όλες οι μελέτες. Έχει προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός και έχει κατακυρωθεί και έχουν υπογραφεί οι συμβάσεις καταχώρησης. Το κόστος είναι 100 εκατομμύρια ευρώ και θα καταβληθεί από τον ανάδοχο χωρίς τη συμμετοχή του ΟΛΠ και του Δημοσίου.

Οι προμελέτες υπεβλήθηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο Ανάπτυξης Λιμένων και έχουμε ένα πρόβλημα με τον Οργανισμό εκεί της Αθήνας, υπάρχει ένας Οργανισμός Αθήνας με τον οποίο ήμουν χθες σε επαφή και με την κα Μπιρμπίλη και έχω σοβαρή αισιοδοξία ότι μέσα στο μήνα θα έχουμε λύση. Επομένως το πράγμα τελειώνει, προχωράει. Είναι το πιο προχωρημένο πιστεύω από όλα τα έργα που πρόκειται να γίνουν και τη σημασία ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί.

Θα σας πω ακόμα ότι καθεαυτό Συνεδριακό Κέντρο η Αθήνα δεν έχει. Υπάρχουν αίθουσες που μπορεί κανείς να κάνει γεγονότα όχι μόνο μουσικά. Υπάρχει το Μέγαρο Μουσικής. Υπάρχει τώρα το νέο, πρόσφατα εγκαινιασμένο Ωνάσειο στη Συγγρού και ίσως θα υπάρξει και το σύστημα πολιτιστικών κτιρίων του Ιδρύματος Νιάρχου στο Δέλτα του Φαλήρου, αλλά Συνεδριακό Κέντρο με ό,τι προϋποθέτει ένα Συνεδριακό Κέντρο, δηλαδή όπου μπορούν πολλοί άνθρωποι να παραμείνουν επί μακρόν και να εργαστούν για συγκεκριμένους στόχους δεν υπάρχει ακόμα στην Αθήνα και αυτό θα παίξει το ρόλο του.

Τώρα το άλλο είναι το μεγάλο έργο της ανάπλασης της Δραπετσώνας. Εκεί κάναμε τον Οκτώβρη, πριν από δύο μήνες κάναμε στην αντιπροεδρία μία συνάντηση. Εκτός από τον Γιώργο Ανωμερίτη ήταν και οι δύο άλλοι ιδιοκτήτες της έκτασης, διότι εκεί την έκταση την έχει ο ΟΛΠ, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν εκεί ο κ. Σταυρακάκης και τα Ελληνικά Πετρέλαια, ήταν εκεί ο κ. Γιαννίτσης.

Συζητήσαμε το θέμα. Υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, αλλά δεν υπάρχει αδιέξοδο. Δηλαδή η προώθηση του σχεδίου είναι εφικτή και έχουμε καλή αντιμετώπιση και από την πλευρά των δύο άλλων συνιδιοκτητών, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμβάλουν στο έργο.

Υπάρχουν μια σειρά από τεχνικά θέματα τα οποία έχουν σχέση και με την Ψυτάλλεια. Και εκεί είπαμε ότι αφού κάνουμε αυτή την ενημερωτική συνάντηση τη σημερινή, θα πρέπει να γίνει μία νέα συνεδρίαση, πιθανότατα το επόμενο δεκαήμερο, όπου θα έρθει και ο κ. Μπάρδης που είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, ο κ. Πετράκος που είναι ο Γενικός Γραμματέας Επενδύσεων και Ανάπτυξης, ο νέος Περιφερειάρχης που είναι ο κ. Σγουρός και ο κ. Λιακόπουλος που είναι ο Γραμματέας των Διοικητικών, της Αποκεντρωμένης τέλος πάντων Διοίκησης και με αυτούς όλοι μαζί θα έχουμε πιστεύω λύση στα προβλήματα που αυτή τη στιγμή είναι προς επίλυση.

Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο χρόνο που διατρέχουμε η Πολιτιστική Ακτή της Δραπετσώνας, που είναι ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα έργα που έχουν γίνει πιστεύω στην Ελλάδα και ίσως το σημαντικότερο που έχει γίνει στην περιοχή των Αθηνών, θα τεθεί σε τροχιά.

Αυτά θέλω να πω. Δε θέλω να μιλήσω περισσότερο, γιατί οι καθ’ ύλιν Υπουργοί έχουν προφανώς περισσότερες πληροφορίες να σας δώσουν και βεβαίως υποθέτω ότι θα μας δείξεις κάτι – έτσι δεν είναι; – από αυτά τα μοντέρνα που ξέρετε και κάνετε εσείς οι νέοι τα κόλπα ξέρω ΄γω, διαφάνειες, κάτι τέτοιο. Δε θα δούμε κάτι τέτοιο; Γιατί εδώ έχω κάτι πολύ ωραίους χάρτες. Να τους δούμε λοιπόν. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εφημερίδα Athens News (3.1.2011).

7 Ιανουαρίου, 2011 @ 12:20 | Ομιλίες - Συνεντεύξεις

Athens News: In 2010 the Greek government had to take painful decisions for the Greeks. Looking back, were there any decisions which were socially unjust or politically misguided and could have been avoided?

Theodoros Pangalos: I do agree with historians that tend to say that 2010 will be a turning point in Greek history. We now realise the results of our original sin: the system of clientelism that rules our political life and has its roots in the War of Independence, back in 1821. Greek society was at the time and for many years after exclusively rural. Poor and illiterate shepherds and peasants constituted the clientele of a small number of landowners or high-ranking civil servants who were the patrons. One can easily understand that the latter had to buy out the former’s obedience. The price has been, and still is, a position in the public sector which looked to the majority of the people like a position made in heaven.

We are now fighting against this mentality, not in a period of economic prosperity but in a period of serious economic crisis. From day one we had to deal with numerous crises, both small- and large-scale, which could at any moment have led to bankruptcy. In general, I think that we were effective in dealing with these crises. Only dead people make no mistakes.

Now, if you want me to bring up specific failures, I’m afraid I cannot, because we cannot examine the different policies separately. This might be convenient, as in that way it would be easier to spot errors. However, the government’s action plan is made up by a whole framework of actions for the rescue of the country.

The opposition accuses you of rushing into the European support mechanism and therefore not having negotiated properly specific conditions. Do you feel now that there is no room for a serious renegotiation in order to improve the [EU-IMF-ECB] Memorandum?

I guess that by referring to the opposition, you are referring to the [conservative] New Democracy (ND) party, as the leftwing parties continue to express their own, non-realistic view. Unfortunately, the leftwing parties of our country live in a world of their own – in an illusionary world. In their universe, anything is possible. They believe that they are incarnating a combination of Marx and Jesus Christ multiplying the fish.

On the other hand, I would not hesitate to say that the [far-right] Laos party, despite the great ideological differences between us, kept a totally responsible stance on major issues. Therefore, only ND is left to discuss. I wonder whether 14 months is long enough for some people to make it possible for them to give lessons of policy and strategic management with such arrogance and hypocrisy. Have they forgotten so easily the lesson that Greek people taught them both last year [in national elections] and a few months ago in regional elections?

Samaras celebrates because his party, in the worst phase of the crisis, has slightly reduced the [vote] distance from Pasok, and he only makes costless opposition. He doesn’t understand that in each election his party achieves a new record of historically low percentage and that soon enough they will probably be fighting against the Communist Party of Greece (KKE) for second place. In the last few months we took some very difficult decisions that have stricken part of the population and it is expected that our party will endure some wear.

However, when we decided to request the activation of the rescue mechanism [with the EU-IMF-ECB], we were facing a real and pressing dilemma: rescue or bankruptcy of our country. Of course, there was no other answer than inclusion in the support mechanism. That doesn’t affect the negotiating capacity of the country today.

Are you confident that you have adopted the appropriate economic formula? Many political and economic analysts suggest that there is a significant mismatch between fiscal discipline and interventions that will support growth. What is your reply?

We have acknowledged that there have been delays in the development sector. However, I don’t know if anyone can speak on this subject by referring only to the government. I believe that the debate on development is a typical example of the improvisation with which some concepts have been treated in our country during recent years.

Everybody talks about development as if it would happen by pressing a button that would trigger it or not. I have always said development – in its correct implementation – should be the product of substantial and deep transformation of the public sector, restoration of the country’s credibility and, to a large extent, changing the way the Greek citizen-consumer faces the financial situation.

The challenge now for Greece is primarily to attract potential investors, to persuade potential investors to consider investing in our country in the first place. Even a few months ago, the level of our unreliability was so high that the thought of investing in Greece wouldn’t even cross an investor’s mind. It is a major achievement of this government that we have managed to sit at the same table with large potential investors in order to design possible investments.

In any case, development is at the heart of our initiative. To this purpose the prime minister has established a specific interministerial committee, chaired by me, in order to achieve maximum coordination on this issue. Greece can be an attractive investment centre, with the government’s coordinated effort to attract new investments through legislative initiatives such as “fast track”, but also through the efforts by me and my office towards the unblocking of a number of already mature investments. These efforts will lead to development, GDP growth, new jobs and the overall recovery of the unpleasant effects of the economic crisis.

The government has declared that the extension of the repayment of the Greek loan is sufficient in order to combat the severe financial crisis. Other analysts state that the restructure of the Greek debt is almost inevitable.

I do believe that, following all the projects that we have already implemented and those that are in the process of implementation or are about to follow, we will be able to fulfil our commitments and achieve our goals.

It would be better, however, not to demonise some words. A few months ago I mentioned that debts can be restructured, and many rushed to accuse me that I opened the discussion for the restructuring of our debt. Yes, I did that. We will repay our debt over a longer period.

I don’t care what the right word is for the economists. I only care about the result. But before we get to a debt restructuring, we should deal with the public deficit. Today we are handling the debt issue systematically and in an organised way. Not with our programme alone, but also with favourable initiatives such as negotiations for the extension of the repayment period.

There has been strong criticism even from institutional players in the EU that the German policy has resulted in the marginalisation of the regional economies of the eurozone. Recently, Papandreou launched an initiative to collect one million signatures in support of the issuing of a Eurobond, an issue that was excluded from the agenda of the recent European summit. Do you think that the EU should consider an urgent rearrangement of its economic priorities?

Certainly, under the current difficult economic circumstances many of the disadvantages of the EU’s economic policy have been highlighted.

I think that member states must take initiatives towards a more solid economic policy, as it becomes obvious that a crisis in one member state can easily and immediately affect all the others. The prime minister took the recent initiatives with this rationale in mind and we are very pleased that they were met with such a positive – mainly social but also political – response. Policies do not have many chances of succeeding unless they originate directly from society itself.

The way, however, in which the EU was structured in its present form is a combination of two axes: the Franco-German that pursued both the political and economic union and the Anglo-Saxon, interested only in a loose free-trade zone. In my view, the current distortions are due to the attempt to accommodate data from both of these perceptions, thus leading to some paradoxes.

On the other hand, I believe that in these critical times the EU lacks inspirational leadership. I was the first to publicly speak about it and received criticism, but I think that my views are now vindicated. People today are more mature than ever and ready to accept sacrifices if there is a vision. This is what they expect from their leaders and not just technocratic practices.

European citizens nowadays consider themselves part of the EU more than their governments do. Hence, during the recent economic adventures of some countries, like Greece and Ireland, people were much more “open” to assisting their friends and fellow citizens than their respective states. This, in my view, demonstrates the profound solidarity between Europeans.

When should the Greek people expect good news from the economic front? Can you reassure the Greek people that during 2011 the Greek economy will be able to return to a positive cycle of development? Will the Greek economy get back to the international markets in 2011, as the ministry of finance often says?

We have stated that 2011 will be the year of major reforms so that we can achieve development in 2012 and finish with the Memorandum in 2013. The painful measures are behind us. Now we must make the fair, historical reforms that will remove privileges from corporate interests and benefit Greek society as a whole. Any intervention that benefits the community will become a reality. And all the indications so far make me believe that we shall return to the markets as we have planned.

How much stamina does the government have? You have already “lost” four members and the atmosphere within the Pasok parliamentary group predisposes the group to other similar crises. Do you feel that the members of the Pasok parliamentary group do not share your government’s effort to rescue the country or is it true that government decisions are taken behind closed doors and therefore you are asking them to simply approve measures?

The government’s limits of endurance are high and our parliamentary team is compact. The major problems that we need to handle are prompting reactions from our MPs too. The MPs are in direct contact with citizens in their constituencies and are more susceptible to the climate that prevails there. They are obliged to transfer these reactions and to defend them if they consider them fair.

During the recent budget debate such positions were expressed, but, in any case, none of them challenged the overall government guidelines. Of course, marginal viewpoints shall always exist.

The prime minister has repeatedly made calls on political forces and social partners for a consensus. Why is a consensus such a difficult target even in a situation where everyone pretty much admits that this is a national effort to save the country?

I believe that Pasok is the party of consensus in Greece. Particularly in recent years, under the leadership of Papandreou, a man who believes in open and democratic dialogue, Pasok is a pioneer in establishing common frameworks and commonly accepted bases of dialogue for all political parties.

Of course, we want the consensus and, why not, the cooperation. However, it must be clear that Pasok is the governing party and, as such, it has to deal with very specific and concrete problems every time. The citizens require solutions from Pasok, not simply the expression of ideas and theories – that is the practice of the other parties. If these parties manage to understand this and move towards a more realistic view of things, then we could have a fruitful and meaningful dialogue and consensus.

Are you concerned by the growing social unrest? Are you afraid that the specific policies undermine Pasok’s relations with social groups that traditionally support your party?

Absolutely not. Finally, social forces that require major changes have been created in our country. They would have emerged irrespective of the economic crisis. It is simply that the crisis was the occasion for their emergence. These forces include people with knowledge, skills, vision and realism, who cannot tolerate the system of clientelism and the populist voices coming from the past. Pasok followers, progressive by nature, could not remain stuck in such conservative views. On the contrary, they are pioneers in new social trends. Of course, as I said before, marginal voices will always exist.

What are the main reforms, institutional or structural, that the Greek government will promote within 2011? What is the message that you would like to send to the international community concerning the country’s future?

Our priorities were presented by the prime minister during the recent budget debate. Our first priority is building a state in the service of its citizens with one-stop e-shops, digitisation of the public administration, a citizen data card, a single payroll service for all civil servants and a receipt-recording card that will facilitate transactions and serve as a tool against tax evasion.

Our second priority is development, changing the production model. We are working to enhance the liquidity of the National Fund for Entrepreneurship and Development, we are opening the “closed” professions. By establishing an electronic system of procurements in the public sector we are addressing the waste of public funds and corruption. We go further in green investment and exploit the rich potential of the country’s renewable energies.

Our third priority is a society of justice, a new electoral law, with transparency in party funding, while we initiate consultation on the future constitutional revision. The law on liability of ministers must also be changed and it is obvious that these initiatives will strengthen an open, participatory governance.

Our fourth priority is the welfare state, with full implementation of programmes to combat unemployment, with the integration of social security units in the national health service, with information technology and with the new recording system in prescriptions, which is currently being piloted and offering great results.

Finally, our greatest priority is a Greece with an even stronger voice in the world. Greece is changing. Abroad they have already begun to understand it and congratulate our hard efforts. We are convincing our partners of our efficiency and are regaining our lost prestige.

Given that we have three years of hard work, according to the prime minister, are early elections a realistic possibility?

In my opinion, no. I should, however, inform you that you’re asking a politician who has always supported compliance with constitutional provisions. One of them is the four-year serving period of every elected government – with constitutional reservations, of course.
Today, I think that the conditions that could lead to elections are missing and that the
current situation requires the government to exhaust its four-year term.

Η συνέντευξη στο δημοσιογράφο Σπύρο Μουρελάτο για την εφημερίδα Athens News: http://www.athensnews.gr/issue/13424/35751 [5]


Εκτυπώθηκε απο το Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: http://antiproedros.gov.gr

Σύνδεσμος Ανάρτησης : http://antiproedros.gov.gr/2011/01/07/1376

Σύνδεσμοι:

[1] Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης: http://antiproedros.gov.gr/wp-content/uploads/2011/02/praktika-Voulis.pdf

[2] here: http://www.adobe.com/shockwave/download/download.cgi?P1_Prod_Version=ShockwaveFlash&promoid=BIOW

[3] Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου.: http://antiproedros.gov.gr/wp-content/uploads/2011/01/Συνέντευξη-του-Αντιπροέδρου-της-Κυβέρνησης-Θεόδωρου-Πάγκαλου.2.pdf

[4] http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100042_16/01/2011_428993: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100042_16/01/2011_428993

[5] http://www.athensnews.gr/issue/13424/35751: http://www.athensnews.gr/issue/13424/35751

Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.