Η διαφύλαξη των …Δελφών οδηγεί τη μετεξέλιξη της Ευρώπης
Η διαφύλαξη των …Δελφών οδηγεί τη μετεξέλιξη της Ευρώπης
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Κέρδος”, 24 Μαρτίου 2007
Το μέλλον της Ευρώπης δεν θα καθορισθεί μονοσήμαντα από την θέληση ορισμένων ή όλων των κρατών μελών της αλλά και από την οικονομική και γεωπολιτική αναγκαιότητα.
H σημερινή υποβόσκουσα αντιπαλότητα μεταξύ ΗΠΑ και Ενωμένης Ευρώπης και για την ακρίβεια, η επιτυχημένη, ως σήμερα, προσπάθεια των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας να διατηρήσουν την Ε.Ε. ως μια ανοιχτή αγορά με πολύ περιορισμένη πολιτική δύναμη, είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί εξαιρετικά κοντόφθαλμη.
Η ραγδαία και εντυπωσιακή άνοδος της Κίνας, αργά ή γρήγορα, θα φέρει τις ΗΠΑ μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα: να ασκήσουν βία για να περιορίσουν τις κινεζικές φιλοδοξίες ή να συμπήξουν μια τέτοια συμμαχία ώστε από μόνη της να αντισταθμίζει την κινεζική δύναμη.
Μια τέτοια συμμαχία ασφαλώς θα περιλαμβάνει την Ενωμένη Ευρώπη, τον Καναδά και τη Ρωσία. Όμως οι δύο τελευταίοι είναι κράτη, γεγονός που σημαίνει ότι και η συμμαχία και η συνεννόηση είναι εφικτές. Αντίθετα μια Ε.Ε. με τη σημερινή της μορφή δεν θα είναι καθόλου ένας χρήσιμος σύμμαχος. Μια τεράστια, δυσκίνητη γραφειοκρατία με δεκάδες διαφορετικές φωνές ανίκανη να εκφραστεί ενιαία και κυρίως χωρίς καμία υποδομή για να μετουσιώσει την άποψή της σε πραγματικότητα.
Η εποχή που η Δύση είχε έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη τελείωσε οριστικά το 1989.
Είναι λογικό οι ΗΠΑ να μην αισθάνονται ιδιαίτερα άνετα με μια τέτοια προοπτική αφού επί 70 σχεδόν χρόνια έχουν συνηθίσει να είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και το μόνο κέντρο αποφάσεων με τέτοια ισχύ.
Όμως οι παγκόσμιες ισορροπίες μεταβάλλονται ραγδαία και αν η Δύση δεν επιθυμεί τη μετακίνηση των Δελφών (και οι Δελφοί είναι το κέντρο του κόσμου) στην Ανατολή και στα βάθη της Ασίας, η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να μετουσιωθεί σε μια πολιτική πραγματικότητα που θα έχει την δυνατότητα να αποφασίζει πολιτικά και να δρα ενιαία.
Αν και η προσέγγιση του Χάντιγκτον περί σύγκρουσης πολιτισμών έχει πολλά κενά και αντιφάσεις, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι πολιτισμικές διαφορές υπάρχουν, καθορίζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και συνεπώς καθορίζουν και την στάση που έχουμε απέναντι στα πράγματα.
Οι ΗΠΑ και η Δύση μπορεί να έχουν διάφορα τρωτά αλλά δεν κινδυνεύεις με φυλάκιση επειδή έστειλες ηλεκτρονικά μηνύματα όπου ασκούσες κριτική στην κυβέρνησή σου.
Η σύγκρουση Ασίας και Ευρώπης μπορεί να ανατριχιάζει όσους ακολουθούν άκριτα τις θεωρίες της πολυπολιτισμικότητας αλλά θα πρέπει εξίσου να τους ανατριχιάζει η προοπτική εμπέδωσης ενός νέου τρόπου πρόσληψης του ανθρώπου και της θέσης του στην κοινωνία η οποία συνδέεται με τις ασιατικές παραδόσεις.
Δεν πρόκειται περί συζήτησης για ανωτερότητα ή κατωτερότητα πολιτισμών, συζήτηση που είναι άλλωστε ξεπερασμένη, αλλά για την συζήτηση περί του τι επιλέγουμε ως κυρίαρχο μοντέλο για την δική μας κοινωνία.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτά τα πλαίσια μόνο η δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης με κοινή εξωτερική πολιτική και ισχυρό αμυντικό βραχίονα μπορεί να εγγυηθεί τις παγκόσμιες ισορροπίες, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ευημερία των λαών μας.
