Συνέντευξη στην εφημερίδα "Ημερησία", 16 Ιουνίου 2007
Δημοσιογράφος: Ευτύχης Παλλήκαρης
Τίτλος Πρώτης Σελίδας
“Σειρά των άλλων να ψηφίσουν τον Δ.Χριστόφια για Πρόεδρο”
Είναι απειλή για την Ελλάδα η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου;
Θεωρώ ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου θα οδηγήσει τη Γιουγκοσλαβία προς ακραίες κατευθύνσεις, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Και αυτό είναι κακό. Βαλκάνια χωρίς μία Γιουγκοσλαβία που θα συνεργάζεται εποικοδομητικά προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι δύσκολο να το αποδεχτεί κανείς.
Όσον αφορά τις τυχόν επιπτώσεις στην Ελλάδα;
Άμεσες επιπτώσεις δεν βλέπω, αλλά είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς επιπτώσεις στη χώρα των Σκοπίων, όπου η Αλβανοί ενδεχόμενα θα αρχίζουν να ζητούν περισσότερη ανεξαρτησία και όπου το υπόλοιπο, αφού φύγουν οι Αλβανοί, οι οποίοι είναι περίπου 40%, όπως καταλαβαίνετε δεν είναι βιώσιμο. Και αυτό ανοίγει όλους τους δυνατούς ορίζοντες.
Ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με την τυχόν υποψηφιότητα Χριστόφια στην Κύπρο. Πιστεύετε ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Κύπρου μια τέτοια υποψηφιότητα;
Δεν θέλω να πω τι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Κύπρου, για το λόγο ότι δεν είμαι Κύπριος. Ξέρω όμως ότι πολλά χρόνια τώρα το ΑΚΕΛ, ένα υπεύθυνο και δημιουργικό κόμμα, σε αντίθεση με τους ελλαδικούς κομμουνιστές συμμετέχει στην εθνική προσπάθεια υποστηρίζοντας υποψηφίους από άλλους χώρους.
Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί ένας πολιτικός σαν τον κ. Χριστόφια, ο οποίος διαθέτει μεγάλη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και πολιτικό κύρος, να μην υποστηριχθεί με τη σειρά του και από άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Ένα κόμμα μόνο του δεν βγάζει Πρόεδρο.
Η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας φαίνεται επίσης να ναυαγεί, τουλάχιστον για τα προσεχή πολλά χρόνια. Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
Εγώ νομίζω ότι εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση. Πολλοί, και κυρίως πολλοί Τούρκοι, μιλώντας για ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας εννοούν την ένταξη. Αυτή δεν ήταν ορατή, παρά μόνο για πολύ ανόητους και πολύ κακοπληροφορημένους κύκλους έξω από την Τουρκία και πιστεύω κανένας σοβαρός Τούρκος δεν την πίστευε για το άμεσο μέλλον. Και όταν λέω για το άμεσο μέλλον, εννοώ για τα δέκα επόμενα χρόνια.
Από κει και πέρα η πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. δεν πρέπει να σταματήσει. Και η πορεία της Τουρκίας προϋποθέτει πολλές και μεγάλες αλλαγές. Εδώ τώρα οι Τούρκοι προσπάθησαν, όπως κάνουν συνηθέστατα γιατί έχουν κακομάθει με τους δυτικούς συνομιλητές τους, να μας πουλήσουν νάιλον κορδέλες για μεταξωτές.
Αλλά το χειρότερο και το δύσκολο δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ποιος ασκεί την εξουσία, ποιος την ελέγχει και πώς καταμερίζεται η εξουσία. Η Τουρκία με αυτή την έννοια δεν ανήκει στο χώρο των δημοκρατικών κρατών, για τον πολύ απλό λόγο ότι η κυρίαρχη σε όλες τις δημοκρατίες εξουσία που πηγάζει από τη λαϊκή βούληση δεν περιλαμβάνει στην Τουρκία ορισμένα βασικά σώματα που έχουν άμεση σχέση με το σκληρό πυρήνα της εξουσίας. Δεν περιλαμβάνει τους στρατιωτικούς, τους διπλωματικούς, τους δικαστικούς. Ο στρατός αυτοπροσδιορίζει την ηγεσία του, ο στρατός έχει μία παράδοση παρέμβασης στην πολιτική σε καθημερινά θέματα και κατά καιρούς και επεισοδιακά πραξικοπήματα. Οσο καιρό ισχύει αυτό, η Τουρκία δημοκρατία δεν θα είναι και επομένως στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει θέση. Εκτός αν τη βάλουμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως τη βάλαμε στο ΝΑΤΟ, ενώ ξέραμε ότι η Τουρκία ήταν μια χώρα που δεν είχε στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή ήταν καλός εχθρός των Ρώσων.
Πολλοί εν τούτοις είχαν ελπίσει σε αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών διαφορών με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εγώ θεωρώ ότι μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας υπάρχει μια ουσιώδης και αξεπέραστη διαφορά. Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου και λειτουργεί και διεθνώς με βάση ένα διεθνές περίγραμμα δικαίου. Η Τουρκία δεν είναι κράτος δικαίου και ως εκ τούτου το διεθνές δίκαιο δεν την αφορά, την ενδιαφέρουν μονάχα οι συσχετισμοί δύναμης.
Αν θέλετε αυτές οι δύο βασικές επιλογές, οι αντικρουόμενες επιλογές, καθιστούν το διάλογο αδύνατο. Δεν μιλάμε στο ίδιο επίπεδο, δεν μιλάμε για τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, δεν καταλαβαινόμαστε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμφωνήσουμε ποτέ. Εάν η Τουρκία μετατεθεί δια της ευρωπαϊκής της πορείας προς το χώρο του δικαίου και αποδεχθεί τις διεθνείς συνθήκες, αποδεχθεί τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα όπως είναι η Χάγη και διαδικασίες που είναι κοινές σε όλους τους πολιτισμένους λαούς, τότε βεβαίως θα βρεθεί η δυνατότητα να επιδιωχθεί λύση και στα διμερή μας θέματα με τις συζητήσεις, και αν κάποτε φτάσουμε σε ένα αδιέξοδο των συζητήσεων με την παρέμβαση τρίτων δικαιοδοτικών παραγόντων. Και με τελική αναφορά στο δικαστήριο της Χάγης, γιατί δεν υπάρχει άλλο αυτή τη στιγμή. Αν υπάρξει κάτι άλλο στο μέλλον, να χρησιμοποιήσουμε και αυτό το άλλο που θα υπάρξει. Αν δεν υπάρξει αυτή η εξέλιξη, η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου και να βρεθεί μέσα στο τρελοκομείο που συγκροτεί αυτή τη στιγμή η πολλαπλότητα των σχέσεων δύναμης και εξάρτησης του τρίτου κόσμου. Είμαστε ευρωπαϊκή χώρα, είμαστε στον προφυλαγμένο και συγκροτημένο αυτό χώρο που στηρίζεται στην απόλυτη κυριαρχία του δικαίου. Αυτό στηρίζεται όχι μόνο αν θέλετε στη βούληση του ελληνικού λαού αλλά και στον πολιτισμό μας, δεν μπορούμε να βγούμε από αυτό το χώρο για να κάνουμε το κέφι της Τουρκίας. Και δεν έχουμε και κανένα συμφέρον να το κάνουμε.
Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά η χώρα δεν μπορεί να οδηγηθεί και σε αποκλιμάκωση μεγάλη των εξοπλισμών το επόμενο διάστημα…
Εγώ ποτέ δεν το πίστεψα. Κάποτε είχαμε μαζί με τον Κώστα Σημίτη καταψηφίσει τις στρατιωτικές δαπάνες, όταν ήμαστε αντιπολίτευση. Αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο Κώστας Σημίτης πίστευε ότι μπορεί να υπάρξει αποκλιμάκωση σαν αυτήν που περιγράψατε, εγώ ήθελα καλύτερη διαχείριση των υπαρχουσών δαπανών. Δεν ήθελα δηλαδή μείωση των δαπανών, αλλά πίστευα ότι η μείωση των λειτουργικών δαπανών μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερους εξοπλισμούς, σε καλύτερες στρατηγικές υποδομές.
Δεν πιστεύω ότι, όσο η Τουρκία δεν μεταβάλλει τη φύση της, μπορούμε να μειώσουμε τις στρατιωτικές δαπάνες. Ακόμη και αν βελτιωθεί η κατάσταση στα διμερή μας θέματα. Οι στρατιωτικές δαπάνες καμιά φορά δεν προέρχονται από την ύπαρξη ορατών απειλών, προέρχονται από ανασφάλεια και από ασάφεια που υπάρχει στον περίγυρο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου συμβεί και γι αυτό αναγκάζεσαι και δαπανάς.
ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Κυβερνητική διγλωσσία για το Σκοπιανό
Τι έφταιξε και το Σκοπιανό έφτασε στο παρά πέντε;
Νομίζω ότι είναι μια μακρά διολίσθηση, όπου μετά το αρχικό λάθος της επικέντρωσης των σχέσεών μας με το νέο αυτό κράτος στο θέμα του ονόματος αφεθήκαμε, θα έλεγα με πολύ μεγάλη υποκρισία, να γλιστρήσουμε προς το αδιέξοδο, το οποίο ήταν ορατό εξαρχής για όσους ήθελαν να κάνουν αυτή την προσπάθεια να το δουν, να το διακρίνουν.
Μήπως η υποκρισία αυτή συνεχίζεται;
Η υποκρισία συνεχίζεται και αποκρυσταλλώνεται τώρα σε μία απαράδεκτη, κατά την άποψή μου, για μια υπεύθυνη, κοινοβουλευτική κυβέρνηση διγλωσσία της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Καραμανλή, οι οποίοι από τη μία αφήνουν να εννοηθούν τέρατα και σημεία για να συγκρατήσουν το ακροδεξιό τμήμα του εκλογικού τους σώματος και να μη διαρρεύσει αυτό προς τον κ. Καρατζαφέρη, και από την άλλη είναι γνωστό σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κυρίως βεβαίως στις έδρες των μεγάλων οργανισμών ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι η ελληνική κυβέρνηση ούτε τα μέσα ούτε τη διάθεση έχει να προβάλει οποιαδήποτε αντίρρηση στην πρόοδο της υποψηφιότητας των Σκοπίων και την ένταξή τους τελικά στους δυο αυτούς Οργανισμούς.
