Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στην εκπομπή «Άκρως ραδιοφωνικό και απόρρητο» (ΝΕΤ 105,8), την Πέμπτη 12/5/2011.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Καλή σας ημέρα κ. Πάγκαλε»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Καλημέρα σας κ. Σαραντή»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Κύριε Πάγκαλε, θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τα τελευταία γεγονότα της επικαιρότητας, τα οποία είναι θα έλεγα δυσάρεστα. Έχουν να κάνουν με κάποιους διαδηλωτές οι οποίοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, κυρίως αυτός που είναι στο νοσοκομείο της Νίκαιας. Από τις εικόνες που βλέπουμε στα κανάλια και έχουν να κάνουν με κάποιους διαδηλωτές που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, βλέπουμε ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη βιαιότητα, εσείς έχετε γίνει ο ίδιος δέκτης βιαιοπραγιών…»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Έχετε δίκιο. Πρέπει να ευχηθούμε η κατάσταση της υγείας του ανθρώπου να βελτιώνεται και να μην έχουμε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις που θα είναι τραγικές για όλους και για το κοινωνικό σύνολο. Μαθαίνω ότι ο άλλος τραυματίας που διακομίσθηκε στον Ευαγγελισμό, μετά από μια δυσάρεστη επέμβαση, μάλλον είναι σε κατάσταση ανάνηψης και αυτό είναι καλό. Η εικόνα που είδαμε στην τηλεόραση είναι απαράδεκτη, γιατί η αστυνομία κατά ανάγκη χρησιμοποιεί βία, όταν ιδίως αντιμετωπίζει βία, και πρέπει να το πούμε, η αστυνομία αντιμετώπιζε βία και μάλιστα σκληρή βία, έπεφταν κοκτέιλ μολότοφ και όταν τα κοκτέιλ μολότοφ τα ρίχνεις πάνω στους αστυνομικούς είναι απόπειρα δολοφονίας του αστυνομικού, έχουμε δει επανειλημμένα αστυνομικούς να παίρνουν φωτιά. Επίσης, φαντάζομαι ότι όταν κάποιος πάει στην διαδήλωση με μια σιδερογροθιά δεν την παίρνει μαζί του για να χαϊδέψει τον αστυνομικό, αλλά για να τον χτυπήσει. Αυτά λοιπόν υπήρχαν ως δεδομένα, αλλά είχαμε έναν μεμονωμένο διαδηλωτή στην εικόνα, ο οποίος ήταν στο έδαφος και επομένως προσφερόταν για να συλληφθεί, αν έπρεπε να συλληφθεί. Ένας ή δυο αστυνομικοί με πολύ ψύχραιμες κινήσεις μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Αυτοί οι οποίοι έτρεχαν και κλωτσούσαν αυτό τον άνθρωπο, ο οποίος δεν ήταν σε θέση να αμυνθεί, πιστεύω ότι είναι ακατάλληλοι για αστυνομικοί και πιστεύω σε αυτό το συμπέρασμα θα καταλήξει και η διεξαγόμενη έρευνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες της αστυνομίας, της οποίας το αποτέλεσμα δεν θέλω να προδικάσω, η εικόνα πάντως είναι εντελώς απαράδεκτη. Θέλω να σας πω, όμως ότι η ελληνική αστυνομία δεν μπορεί να ισορροπήσει. Εμφανίζει μια πρωτοφανή ανεκτικότητα και μαλθακότητα απέναντι σε προκλήσεις εναντίον της έννομης τάξης, που επί μέρες στην Κερατέα καθόντουσαν εκεί πέρα, δεν θέλω να πω ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν βία, αλλά δεν ήταν ανάγκη να τους κάψουν και πέντε-έξι αυτοκίνητα για να αντιδράσουν κάπως πιο αποτελεσματικά, έτσι δεν είναι; Να βάλουν τα αυτοκίνητα κάπου αλλού, να τα φυλάνε καλύτερα, έχουμε παραστεί σε καταστάσεις όπου η αστυνομία είναι απούσα, ή κοιτάει αλλού, ή σφυρίζει αδιάφορα και αυτό μερικές φορές κορυφώνεται σε εξάρσεις βίας. Όλο αυτό είναι για μένα θέμα οργανωτικό, θέμα πολιτικής προσέγγισης των καθηκόντων της αστυνομίας, πρέπει να δούμε πως στρατολογείται, πως εκπαιδεύεται, πως μετεκπαιδεύεται η αστυνομία, τι πνεύμα κυριαρχεί. Έχω ζήσει σε χώρες δυτικές, όπου η αστυνομία ασκεί φρικτή βία όταν πρέπει να ασκηθεί βία, έχω ζήσει στην Γαλλία που φημίζεται για την βιαιότητα της, αλλά η οποία στις καθημερινές συναλλαγές είναι απολύτως ευγενής και συγκρατημένη και εντελώς τυπική. Γιατί δεν μπορούμε να πετύχουμε αυτή τη σωστή δοσολογία εφαρμογής των νόμων και των κανόνων και άσκησης κατά τρόπο πειστικό αποτροπής της βίας, όταν χρειάζεται.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Σε αυτό έρχεται να συμπληρώσει το παζλ μια δυο μέρες πριν η δολοφονία του 44χρονου για να του κλέψουν την κάμερα, ως επίσης και χθες το βράδυ στα Κάτω Πατήσια έκαναν μια επίθεση και μαχαίρωσαν έναν μετανάστη από το Μπαγκλαντές.»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Ελπίζω η δολοφονία του μετανάστη από το Μπαγκλαντές να μην έχει καμιά σχέση με το άλλο περιστατικό. Διότι, αν ορισμένοι έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους και αρχίζουν να σκοτώνουν μετανάστες τυχαίους που συναντάνε στο δρόμο, έχουμε ένα άλλο αποτρόπαιο φαινόμενο που θα ήθελα πάση θυσία να αποφύγουμε. Η δολοφονία αυτή του συμπολίτη μας που ήταν συγκλονιστική, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν σε νυχτερινό κέντρο.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Ούτε σκηνοθέτης ταινίας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό το σενάριο.»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Είναι από τα πράγματα όπου η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία και την τέχνη. Έχουμε αυτό τον άνθρωπο, που σε αυτή την ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του πάει να μεταφέρει τη γυναίκα του και το παιδί του στο νοσοκομείο και δέχεται αυτή την επίθεση, που ήταν εντελώς αδικαιολόγητη. Αυτό όμως δεν αφορά την αστυνομία, θα μου επιτρέψετε να σας πω. Διότι θα ήταν αδύνατο να φανταστούμε ότι κάθε τετραγωνικό μέτρο, ή κάθε πέντε τετραγωνικά μέτρα υπάρχει ένας αστυνομικός. Εξάλλου, δεν ξέρω και αν επιθυμούμε μια τέτοια κατάσταση, οι δρόμοι μας να είναι γεμάτοι αστυνομικούς οι οποίοι να κοιτάνε γύρω-γύρω και να επεμβαίνουν παντού. Νομίζω ότι το θέμα της μετανάστευσης το οποίο υπερβαίνει την αστυνομία και προκαλεί ολόκληρη την Πολιτεία και, θα έλεγα, ολόκληρη την κοινωνία.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Και τι κάνουμε για αυτό;»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Έχω διατυπώσει τις απόψεις μου πολύ νωρίς, χθες κατά σύμπτωση κοίταγα για να πάρω θέση σε μια ερώτηση που υποψιαζόμουν ότι θα μου κάνατε μια συνέντευξή μου που είχα δώσει το 2009 και εκεί έλεγα ότι χρειάζεται άμεσα η εφαρμογή μιας πολιτικής δυο τάσεων, η μια τάση να αφορά την άμεση νομιμοποίηση και ενσωμάτωση όσων μεταναστών έχουν τις ιδιότητες ως προς αυτό. Τι εννοώ δηλαδή; Μετανάστες που είναι στη χώρα μας 8 και 10 χρόνια, που είναι εδώ οικογενειακώς με τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους, έχουν κάνει παιδιά στην Ελλάδα, τα οποία πηγαίνουν στα σχολεία, έχουν σταθερή δουλειά, είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και λοιπά, αυτοί πρέπει άμεσα όπως έχουν το δικαίωμα με βάση τις ευρωπαϊκές συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα. Και αφού πάρουν την ελληνική υπηκοότητα δεν θα υπάρχει κανείς λόγος να τους διακρίνουμε ή να τους αντιμετωπίζουμε ως ειδικό πρόβλημα. Οι άλλοι μετανάστες και ιδιαίτερα αυτοί που είναι παράνομα στη χώρα και δεν έχουν χαρτιά πρέπει σιγά σιγά να επιστραφούν στις χώρες καταγωγής, όχι στην Τουρκία που λέμε. Ορθώς προσπαθούμε να στείλουμε αυτούς που έρχονται από την Τουρκία πίσω στην Τουρκία, γιατί η Τουρκία πρέπει να φυλάει καλύτερα τα σύνορά της και έχει υποχρέωση απέναντί μας στον τομέα αυτό, αλλά δεν θα λυθεί έτσι το πρόβλημα, γιατί και να επιστραφούν στην Τουρκία, πάλι θα βρουν τον τρόπο να ξαναγυρίσουν, γιατί στην Ελλάδα δεν έρχονται για να έρθουν στην Ελλάδα, δεν είναι ο σκοπός τους η Ελλάδα, αυτός που είναι ο σκοπός τους…»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Σημείο μετάβασης είμαστε.»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Ναι, ναι, για αυτό είναι και πάρα πολύ επικίνδυνοι, διότι σε μια χώρα, από την οποία περνάς, ούτε σέβεσαι τους νόμους ούτε κοιτάς να προσαρμοστείς ούτε ενδιαφέρεσαι για τους συνανθρώπους σου. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τους μαζέψουμε σιγά σιγά και συμβολικά να τους στείλουμε πίσω. Όταν θα αρχίσουν να προσγειώνονται τσάρτερ αεροπλάνα από την Αθήνα στο Λάγος της Νιγηρίας, στο Ραμπάτ του Μαρόκο, από εκεί που προέρχονται ιδιαίτερα οι πιο επικίνδυνοι και ταραχοποιοί μετανάστες, γιατί αυτοί έχουν αναδειχθεί πλέον σε εμπόριο ναρκωτικών πράξεις βίας, όταν θα αρχίσουν τα αεροπλάνα της επιστροφής να προσγειώνονται εκεί θα σταματήσουν να έρχονται, γιατί θα ξέρουν ότι αν έρθουν εδώ κινδυνεύουν να βρεθούν πίσω. Αλλά αυτό δεν έχει γίνει ούτε μια φορά, ούτε μια φορά δεν το έχουμε κάνει.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Να περάσουμε στην πολιτική και οικονομική επικαιρότητα. Θα θέσω το ερώτημα, όπως το ακούω από συμπολίτες, φίλους και γνωστούς. Με μια απαισιοδοξία στον τόνο της φωνής ρωτούν, πού πάμε; Θα αποφύγουμε τελικά την χρεοκοπία;»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Είμαι βαθύς λάτρης του ελληνικού τρόπου ζωής και του ελληνικού πολιτισμού, για αυτό εξάλλου και μετά από μια δεκαετή παραμονή στο Παρίσι, που θα μπορούσα να έχω ενσωματωθεί στο πανεπιστήμιο και να έχω ζήσει την υπόλοιπη ζωή μου ως Γάλλος πανεπιστημιακός, γύρισα πίσω στην Αθήνα όπου δεν είχα δουλειά και τελικά, αφού απέκτησα επάγγελμα και μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, δηλαδή δικηγορικό γραφείο εν προκειμένω, βρέθηκα στην πολιτική και στη Βουλή. Αλλά μου αρέσουν πάρα πολύ οι καθαρά ρωμαίικες συζητήσεις, αυτή που περιγράφετε τώρα είναι μια καθαρά ρωμαίικη συζήτηση. Δηλαδή, να μην ασχολούμεθα με αυτό που πρέπει να κάνουμε και αυτό που είναι πάνω στο τραπέζι μας, η καθημερινότητά μας, αλλά με το απώτερο. Πάντα, και αυτό είναι ιστορικό χαρακτηριστικό, γινόταν και στην αρχαία Αθήνα, έτσι και στο Βυζάντιο, εξ ου και έλεγαν βυζαντινολογούν, είμαστε λάτρεις της αφηρημένης και συγκεχυμένης συζήτησης. Εδώ έχουμε μπροστά μας ένα καθήκον, αν δεν το κάνουμε αυτά όλα τα άλλα είναι περιττά. Η μοίρα μας θα είναι καταστροφική. Ποιο είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Είναι πάρα πολύ απλό. Να μάθουμε ότι το δημόσιο, ο δημόσιος τομέας, το κράτος μας με την ευρύτερη έννοια δεν μπορεί να ξοδεύει παραπάνω από όσα έχει. Αυτό είναι το δίδαγμα που πρέπει να αποκομίσουμε. Αυτό μας συμβαίνει τώρα, το κράτος μας έπαψε να μπορεί να ξοδεύει περισσότερα από όσα έχει, γιατί δεν μας δανείζει πια κανείς. Διότι ο τρόπος με τον οποίο ξόδευε περισσότερα από όσα είχε ήταν δανεικά, με δανεικά δεν μπορούμε πλέον να ζήσουμε, τελείωσε αυτή η εποχή, την εξαντλήσαμε από κάθε άποψη και πρέπει να δημιουργήσουμε αυτό που λέμε στον προϋπολογισμό μας πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή αφού αφαιρέσεις τους τόκους, ο λογαριασμός να περιλαμβάνει περισσότερα έσοδα απ¨ ό,τι δαπάνες.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Και έρχεται ο κύριος Γιάννης και κυρία Μαρία και είναι συνταξιούχοι και μου λένε «μας έκοψαν την σύνταξη, τι άλλο να κάνουμε για να βοηθήσουμε;»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Αυτό ισχύει αν ήταν κρατική σύνταξη. Ισχύει αν ο κύριος Γιάννης και η κα Μαρία έπαιρναν σύνταξη πάνω από ένα ορισμένο όριο. Δεν κόπηκαν όλες οι συντάξεις, μην γενικεύουμε. Τους λέω ότι το κράτος να μπορεί να κάνει για τον κο Γιάννη και την κα Μαρία ό,τι μπορεί, εφόσον ο κύριος Γιάννης και η κα Μαρία είναι χαμηλοσυνταξιούχοι, γιατί υπάρχουν συνταξιούχοι σε ορισμένες ΔΕΚΟ οι μέσες συντάξεις είναι ανώτερες από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Και βεβαίως δίνονται πολύ νωρίτερα, έχουμε συνταξιούχους της ΔΕΗ που είναι συνταξιούχοι στα 54, ή στα 55 τους.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Εγώ μιλάω για αυτούς που δυσκολεύονται.»

Θ.ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Αυτοί που δυσκολεύονται, οι οποίοι είναι πολλοί, αλλά και οι άλλοι είναι πολλοί, απλώς δεν τους συζητάμε ποτέ, για να εξυπηρετηθούν αυτοί που δυσκολεύονται πρέπει να αυξήσουμε τα έσοδα. Όταν λέω ότι το κράτος πρέπει να ξοδεύει λιγότερα από όσα έχει, δεν λέω ότι πρέπει να έχει αυτά που έχει. Πρέπει να έχει περισσότερα από όσα έχει. Και πώς θα έχει περισσότερα από όσα έχει; Αν όλοι πληρώνουμε τους φόρους μας, πράγμα το οποίο αποφεύγουμε επιμελώς να κάνουμε.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Μια από τις λέξεις που μάθαμε τελευταία είναι η αναδιάρθρωση…»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Ξέρετε κάθε τόσο, επειδή είχα πει αυτό το περιβόητο «όλοι μαζί τα φάγαμε», έχει μείνει στην πολιτική ιστορία της χώρας και οι τέσσερις λέξεις που δημιούργησαν ένα πεδίο συζήτησης . Έρχονται άνθρωποι και μου λένε: «εγώ δεν είμαι στο δημόσιο τομέα. Σωστά λες ότι δεν έπρεπε να γίνονται διορισμοί και δεν έπρεπε το κράτος να είναι σπάταλο και τα λοιπά. Σε αυτό συμφωνώ, μου λέει. «Αλλά γιατί είπες όλοι μαζί; Εγώ δεν είμαι στο δημόσιο τομέα. Δεν έχω καμιά σχέση. Είμαι επαγγελματίας, είμαι βιοτέχνης.» Εκεί κάνω την άλλη θανάσιμη ερώτηση. Έχεις πάντα δηλώσει όλα σου τα εισοδήματα; Σχεδόν όλοι μου απαντούν όχι, βεβαίως. Γιατί είναι έντιμοι και σοβαροί άνθρωποι και συζητάμε μεταξύ μας. Λοιπόν, όλοι μαζί τα φάγαμε, γιατί μη δηλώνοντας τα εισοδήματά σου, αποφεύγεις να καταβάλεις φόρους, χάρης στην καταβολή των οποίων θα υπήρχε ισορροπία στο δημόσιο τομέα. Εγώ δεν είμαι υπέρ της λιτότητας, με τη έννοια που λέγεται, ας πούμε, μιας αντιλαϊκής λιτότητας. Αλλά ξέρετε κάτι, τι θα πει λιτότητα; Λιτότητα θα πει να έχεις να φας και να μη το τρως. Για την αναδιάρθρωση που λέτε, αυτή τη στιγμή η συζήτηση αυτή δυσκολεύει το στόχο μας. Ο στόχος μας είναι η επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας στο δημόσιο τομέα. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Ναι αλλά αυτή η συζήτηση ξεκινάει και μέσα από μέλη της κυβέρνησης..»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Πολύ κακώς ξεκινάει απ’ όπου ξεκινάει. Εγώ καταδικάζω τη συζήτηση αυτή καθαυτή. Και τη καταδίκασα και χθες. Αν και σπανίως λέω τι κάνω σε άτυπα υπουργικά συμβούλια, επειδή έγινε μια ουσιαστικότατη συζήτηση εκεί. Οφείλω να το πω ότι την καταδίκασα και εκεί μέσα. Είπα ότι αν έχουμε αυτούς τους στόχους. Να βγούμε να τους πετύχουμε, να επιστρατεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις, όλη μας τη φαντασία, όλη μας την αξιοσύνη, διότι δεν είναι εύκολοι στόχοι. Να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Στο 2013 θα ανοίξει τη συζήτηση τι θα γίνει με το χρέος, πώς θα το αντιμετωπίσουμε, τι επαφές πρέπει να κάνουμε, τι είναι η παραπέρα προοπτική μας.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Μια και μου αναφέρατε για το άτυπο υπουργικό, να τολμήσω να ρωτήσω και για την κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον πρωθυπουργό κάνω πολύ συχνά, ξέρετε, αλλά δε το λέω εγώ στον τύπο και γι’ αυτό δεν είναι γνωστό. Δεν το δηλώνω και έχω και την τάση να μπαίνω στο Μαξίμου από την πλαϊνή πόρτα.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Γιατί κρύβεστε..;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Είναι πιο εύκολο, είναι πιο απλό.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Υπάρχει κάτι από την κατ’ ιδίαν, το οποίο θεωρείτε ενδιαφέρον να μας πείτε;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Όχι, δεν μπορώ να πω τι είπα στον πρωθυπουργό. Η συζήτηση προφανώς έγινε για να πούμε πράγματα που δεν θα πούμε παραπέρα. Αλλά πρέπει να σας πω ότι, όπως αποκόμισε και το υπόλοιπο, φαντάζομαι, υπουργικό συμβούλιο, στην άτυπη συνάντηση που κάναμε, ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος. Και είναι αποφασισμένος στα πλαίσια αυτής της πολιτικής που έχει δηλώσει, που έχει χαράξει και ταυτόχρονα είναι πολύ έτοιμος για οποιαδήποτε διεύρυνση ή άλλη διαμόρφωση της κατεύθυνσης της χώρας, γιατί και από το Ζάππειο, το σημερινό του κ. Σαμαρά, προκύψει κάτι θετικό, εμείς αμέσως θα το υιοθετήσουμε. Εάν δεν προκύψει κάτι θετικό θα κάνουμε κριτική. Θα πούμε ότι αυτό δεν είναι θετικό γι αυτό και γι αυτό το λόγο. Γιατί δεν έχουμε ούτε προκαταλήψεις ούτε αυτό που ονομάστηκε κάποτε αλαζονεία της εξουσίας. Είμαστε έτοιμοι να συμπλεύσουμε με όποιον θέλει να συμπλεύσει μαζί μας και με όποιον λέει κάτι ουσιαστικό και πραγματοποιήσιμο. Γενικά συνθήματα και γενικολογίες και αφηρημένες υποσχέσεις για το μέλλον δεν μπορούμε να συμπλεύσουμε γιατί δεν έχει και νόημα.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Μετά το τελευταίο άτυπο, πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει να βρει τον βηματισμό της ή χρειάζεται κάτι παραπάνω; Υπάρχει θέμα πολιτικής διεύθυνσης;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Μετά το τελευταίο άτυπο είναι και ένα τυπικό, όπως ξέρετε, υπουργικό συμβούλιο, προχώρησε 4 ή 5 πάρα πολύ σοβαρά νομοσχέδια. Άρα η κυβέρνηση έχει βηματισμό. Τι θα πει πολιτική διεύθυνση; Εάν κάποιος θέλει να πει ότι ο πρωθυπουργός δεν ασκεί ικανοποιητικά τα καθήκοντά του, ας το πει. Έχω κάνει σε άλλες δύο κυβερνήσεις, στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Για διαφορετικούς λόγους ο κάθε πρωθυπουργός είχε το δικό του βέβαια στυλ, δεν είναι ίδιοι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις αυτές κυβερνούσαν με διαφορετικό τρόπο από αυτό που λειτουργεί η δικιά μας. Η κυβέρνηση αυτή έχει το καινοφανές χαρακτηριστικό της συνεχούς συζήτησης επί όλων των θεμάτων, όπου ο καθένας θέτει τις απόψεις του και τις λήψεις αποφάσεων, όπου όλοι λαμβάνονται υπόψη. Εγώ αυτό αντιλαμβάνομαι ως σωστό και διαθέσιμο τρόπο πολιτικής διεύθυνσης. Ποιος άλλος θα μπορούσε να υπάρχει; Το να αποφασίζω και να διατάζω; Δε νομίζω ότι θα γινότανε δεκτό. Δεν θα ήταν αποτελεσματικό. Πέραν του ότι δε μου αρέσει.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Σε αυτό το πλαίσιο, που μόλις περιγράψατε, εντάσσεται και η φωνή διαμαρτυρίας του κ. Λοβέρδου;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Όχι, εγώ δε θέλω ποτέ να κρίνω κανένα συνάδελφο. Δεν το έχω κάνει ποτέ και δε θα το κάνω και τώρα. Εγώ μιλάω επί της ουσίας. Όταν λες ότι δε σου αρέσει η διεύθυνση η σημερινή, η οποία στηρίζεται στη διαβούλευση, στην ανταλλαγή επιχειρημάτων, στη συζήτηση, μερικές φορές εξαντλητική συζήτηση, πολλές φορές δυσφορώ με το μήκος των συνεδριάσεων. Αλλά οι συνεδριάσεις γίνονται, υπάρχουν πάρα πολύ συστηματικές επαφές, υπάρχουν και μικρότεροι κύκλοι. Εγώ, ας πούμε, έχω 2 ή 3 κύκλους στην αρμοδιότητά μου. Μου τους έχει αναθέσει ο πρωθυπουργός και βλέπω συχνότερα στους συναδέλφους. Σε αυτούς τους κύκλους, που έχουν ειδικά αντικείμενα ενασχόλησης. Αυτός είναι ο τρόπος διεύθυνσης που μπορώ να φανταστώ. Αν πάμε να περάσουμε μέσα από την αντίληψη αυτή, ότι πρέπει να υπάρχει ένας αυταρχικότερος τρόπος διακυβέρνησης. Αυτό θα έχει αντανάκλαση και σε μια αυταρχικότερη πολιτική προς την κοινωνία. Δε νομίζω ότι είναι αυτό που μας χρειάζεται αυτήν τη στιγμή. Μας χρειάζεται μια πολιτική συναίνεση και κατανόηση των προβλημάτων.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:«Μάλιστα. Κύριε Αντιπρόεδρε, κύριε Πάγκαλε, να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτή τη συνομιλία που είχαμε.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: « Εγώ ευχαριστώ κύριε Σαραντή.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:«Καλή σας ημέρα να είστε καλά.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Γεια σας.»