Μονοπώλιο πληροφοριών
Τον περασμένο μήνα στη μεγάλη είσοδο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο Πρόεδρος της Συνέλευσης Jean-Claude Mignon μου απένειμε μια τιμητική διάκριση για τη συμμετοχή μου στις εργασίες του Συμβουλίου. Πήρα ένα ωραίο δίπλωμα και ένα μετάλλιο που έγραφε επάνω «HONORATUS» που στα λατινικά θα πει «ΕΠΙΤΙΜΟΣ». Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που συνειδητοποιούσα ότι ήμουν πια επίτιμος. Το συναίσθημα ήταν γλυκόπικρο. Κατά τα άλλα οι ομιλίες ήταν θερμές και εγκωμιαστικές και ήταν παρόντες όλοι οι βουλευτές της ελληνικής αντιπροσωπείας πλην του Αντιπροέδρου της Βουλής κυρίου Δραγασάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ήταν παρών και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η ΔΗΜΑΡ και όλοι οι άλλοι.
Στο Συμβούλιο της Ευρώπης πήγαινα κατά κανόνα όταν το ΠαΣοΚ ήταν στην αντιπολίτευση και μερικές φορές όταν ο Πρωθυπουργός κύριος Κώστας Σημίτης με απέλυε από την κυβέρνηση. Με το ένα και το άλλο (εισηγήσεις, ομιλίες, σχέδια αποφάσεων, συμμετοχή σε επιτροπές και αποστολές) φαίνεται ότι άφησα ένα ίχνος στη λειτουργία του Οργανισμού, που είναι ο μόνος που συγκεντρώνει όλη την Ευρώπη με τη γεωγραφική της έννοια, χωρίς καμία εξαίρεση.
Παράλληλα σύχναζα στο Παρίσι στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης που ασχολείτο εκείνη την εποχή με τα αμυντικά προβλήματα της Ευρώπης.
Εκτός από τη συνεδρίαση στο Παρίσι αυτή η δραστηριότητα είχε και ένα άλλο θέλγητρο. Κάθε δύο χρόνια ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία πήγαινε στην Ουάσιγκτον και καθόταν ένα δεκαήμερο συζητώντας με το Κογκρέσο, τον Λευκό Οίκο και εκπροσώπους του Πενταγώνου.
Το 2001, σύμβουλος του Μπους του νεότερου ήταν ο ήδη διαβόητος και κακόφημος στην Ελλάδα καθηγητής Richard Perle. Ο κύριος Perle, όταν δεν ήταν το κόμμα του στην εξουσία, ήταν στέλεχος του τουρκικού λόμπι και είχε υιοθετήσει πολλές φορές ακραίες απόψεις της τουρκικής προπαγάνδας σε θέματα όπως το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είχα, πριν ξεκινήσω για το ταξίδι, συγκεντρώσει σε ένα μικρό δοκίμιο μερικές πληροφορίες που απεδείκνυαν πόσο εμπαθής υποστηρικτής της Τουρκίας ήταν. Τελικώς δε μου χρειάστηκαν γιατί ο Perle, που είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «άρχοντας του σκότους» (prince of darkness) όταν είχε προτείνει να ρίξουν οι ΗΠΑ μια ατομική βόμβα στο Χάνοϊ, δεν ασχολήθηκε ούτε με τα ελληνοτουρκικά ούτε με το Κυπριακό.
Είχε προηγηθεί η πρώτη επέμβαση των Αμερικάνων στο Ιράκ. Τα στρατεύματά τους τότε είχαν σταματήσει 60 χιλιόμετρα από τη Βαγδάτη. Είχαν αφήσει τον Σαντάμ Χουσεΐν ατιμώρητο αλλά είχαν επιβάλει ζώνη απαγορεύσεως πτήσεων (non fly zone) σε διάφορες περιοχές του Ιράκ. Η επέμβαση αυτή είχε γίνει παράνομα, δηλαδή χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και χωρίς απόφαση του ΝΑΤΟ, πράγμα που είχε αποξενώσει πολλούς συμμάχους. Ο Perle αφού μας ενέκλεισε σε ένα καλώς φυλασσόμενο υπόγειο του Πενταγώνου μας ανέλυσε τα εξής:
– Ο πόλεμος έχει αλλάξει πλέον χαρακτήρα. Δεν γίνεται για εδάφη αλλά για να τσακίσει το ηθικό του αντιπάλου αποδιοργανώνοντας την οικονομία και την κοινωνία του και υπονομεύοντας τον τρόπο ζωής του.
– Ο εχθρός είναι ανάμεσά μας, βρίσκεται παντού. Δεν διακρίνεται με εμφανή στοιχεία όπως στολές και σήματα.
Δεν υπάρχει κήρυξη πολέμου. Ο πόλεμος έχει κηρυχθεί και θα διαρκέσει για πάντα ή τουλάχιστον για όλο το προβλεπτό μέλλον.
– Δεν έχει νόημα η απάντηση. Το χτύπημα πρέπει να δίνεται προληπτικά. Η άμυνα να προηγείται της επίθεσης.
– Προϋπόθεση ανταπόκρισης στις επιταγές του σύγχρονου πολέμου είναι η έγκαιρη ύπαρξη αποκλειστικών πληροφοριών. – Να ξέρεις πού, πότε και ποιος σχεδιάζει να σε χτυπήσει ώστε να τον χτυπήσεις εσύ πρώτος.
– Επιβάλλεται λοιπόν το μονοπώλιο των πληροφοριών. Σύμμαχοι που δεν διαθέτουν το απαραίτητο τεχνολογικό επίπεδο είναι άχρηστοι. Αν τους δώσεις τις πληροφορίες που έχεις προκαταβολικά είναι δυνατόν να γίνουν επικίνδυνοι εκθέτοντας το προληπτικό χτύπημα.
Με βάση αυτόν τον συλλογισμό ο Perle κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξει ο χαρακτήρας του ΝΑΤΟ και κάθε είδους συμμαχίας. Οσοι διαθέτουν την τεχνολογική πρωτοπορία πρέπει να μπορούν να αυτονομηθούν. Η αλληλεγγύη των άλλων εξυπακούεται και στηρίζεται στην ιδεολογική και πολιτική σύμπτωση απόψεων χωρίς να υπάρχει ή να μπορεί να υπάρξει κοινή επιχειρησιακή βάση. Αναγκάστηκα τότε να πω στη συζήτηση που ακολούθησε ότι ο «πρίγκιπας του σκότους» μας είχε προσφέρει μεγάλη υπηρεσία ξεκαθαρίζοντας το τοπίο αλλά ότι η υποστήριξη των απόψεών του από οποιονδήποτε αιρετό εκπρόσωπο ευρωπαίων πολιτών θα ήταν εντελώς εκτός πραγματικότητας και ότι εν πάση περιπτώσει οι ακροατές του δεν ήταν στρατιωτικοί ή πολιτικοί γραφειοκράτες αλλά αιρετοί που δεν είχαν τη δυνατότητα να αποκρύπτουν ορισμένες πλευρές της πραγματικότητας από τους ψηφοφόρους τους.
Τα γράφω αυτά σήμερα για να δείξω ότι πέρα από τα επεισόδια και τις αποκαλύψεις που διανθίζουν την καθημερινότητά μας υπάρχουν ουσιαστικότατες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ βλέπουν τον υπόλοιπο κόσμο.
Πηγή: ΤΟΒΗΜΑ
