Κουλουβάχατα

Στις 31 Μαρτίου του 1946 προκηρύχθηκαν εκλογές, δέκα χρόνια μετά το 1936. Είχε μεσολαβήσει το μοναρχοφασιστικό καθεστώς των Γεωργίου Α’ – Μεταξά και η ναζιστική κατοχή. Η κυβέρνηση μειοψηφίας είχε πρωθυπουργό τον φιλελεύθερο Θεμιστοκλή Σοφούλη. Το ΚΚΕ, που ταλαντευόταν ανάμεσα στη συμφωνία της Βάρκιζας και στον δεύτερο γύρο, κάλεσε τον λαό σε αποχή.

Η Διεθνής Επιτροπή Παρατηρητών ενέκρινε τη διεξαγωγή αυτών των εκλογών, παραβλέποντας την εκτεταμένη τρομοκρατία και νοθεία που είχε επικρατήσει. Η αποχή υπολογίστηκε περίπου στο 50%.

Κέρδισε η «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» (55% και 206 βουλευτές), των Κωνσταντίνου Τσαλδάρη και Στυλιανού Γονατά. Στη Βουλή εκπροσωπείται επίσης η «Εθνική Πολιτική Ενωσις» (19% και 68 βουλευτές) των Σοφοκλή Βενιζέλου, Γεωργίου Παπανδρέου και Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Τέλος, 48 βουλευτές εκλέγει το «Κόμμα Φιλελευθέρων» του Θεμιστοκλή Σοφούλη και 20 το «Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος» του Ναπολέοντα Ζέρβα. Είκοσι ένας ακόμα βουλευτές εκλέγονται από 10, ως επί το πλείστον, «εθνικόφρονα» κόμματα.

Το βράδυ των εκλογών, ένοπλοι κομμουνιστές καταλαμβάνουν το Λιτόχωρο και αφοπλίζουν το εκεί αστυνομικό τμήμα. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ανοιχτά πια αρχίσει.

Η Βουλή του 1946 έφερε σε πέρας το μεγαλύτερο μέρος της ανασυγκρότησης της χώρας, λύνοντας χάρη και στην ξένη βοήθεια κολοσσιαία προβλήματα δημόσιας υγείας, επισιτισμού, προσωρινής στέγασης και λειτουργίας υποδομών. Ταυτόχρονα, διεξήγαγε με επιτυχία τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και έβαλε τέρμα στην κομμουνιστική ανταρσία.

Για λόγους που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 5 Μαρτίου 1950, γίνονται εκλογές με άλλο εκλογικό σύστημα: απλή αναλογική σε ευρεία περιφέρεια. Μειώνεται επίσης ο αριθμός των βουλευτών, από 300 σε 200.

Πρώτη δύναμη είναι πάλι το «Λαϊκό Κόμμα» (19% και 62 βουλευτές). Το «Κόμμα Φιλελευθέρων» του Βενιζέλου με 17% παίρνει 56 βουλευτές, η ΕΠΕΚ του Νικόλαου Πλαστήρα με 16% παίρνει 45, ο Γεώργιος Παπανδρέου 36 και η «Δημοκρατική Παράταξη» των Σβώλου, Σοφιανόπουλου και Γρηγοριάδη 18. Τουρκοβασίλης – Μανιαδάκης, Π. Κανελλόπουλος – Ναύαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Αγροτικοί και Σπυρίδων Μαρκεζίνης συμμετέχουν επίσης.

Ενώ όμως παρά τη διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου η Βουλή του ’46 έδωσε 10 κυβερνήσεις συνασπισμού, η Βουλή του ’50 που εξελέγη με την αγνή και άδολη αναλογική, συγκεντρώνει τις πολιτικές δυνάμεις, αφήνει στο περιθώριο δεκάδες φιλόδοξους, αυτοσχέδιους πολιτικούς σχηματισμούς και ισάριθμους κατά το μάλλον ή ήττον γραφικούς αυτόκλητους πολιτικούς αρχηγούς και καταρρέει μετά από έναν χρόνο.

Το 1951, ο πρωτοεμφανιζόμενος «Ελληνικός Συναγερμός» του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου παίρνει 37% και 114 έδρες, ο Νικόλαος Πλαστήρας με την ΕΠΕΚ 74 έδρες, το «Κόμμα Φιλελευθέρων» του Σοφοκλή Βενιζέλου 57 έδρες. Τέλος, η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά με πρόεδρο τον Ιωάννη Πασαλίδη) παίρνει 10 έδρες.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η σύγχυση της πολιτικής σκηνής και τα διάφορα προσωπικά αδιέξοδα ενθάρρυναν τη δημιουργία δεκάδων κομμάτων, που δεν είχαν καμία ελπίδα επιτυχίας. Πολλοί ήταν επίσης οι ματαιόδοξοι ή «ψωνισμένοι» ανεξάρτητοι που ζητούσαν τις ψήφους του ελληνικού λαού. «Ενιαίος Λαϊκός Αγώνας», «Ελληνική Χριστιανική Αναγέννηση», «Ορθόδοξο Κόμμα», «Λαϊκό Χριστιανικό Κόμμα», «Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα», «Κόμμα Εργασίας», «Αναμορφωτικό Κόμμα» και δεν συμμαζεύεται.

Ας αναφέρουμε 5 χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
– Το Αμερικανικό Κόμμα πρότεινε την ένταξη της χώρας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
– Το κόμμα του ζαχαροπλάστη κ. Πράπα προσπαθούσε να πείσει για τις γλυκύτατες προθέσεις του ιδρυτή.
– Το κόμμα του πρύτανη του Πολυτεχνείου καθηγητή Ρουσόπουλου υπεράσπιζε την ανέγερση πολυκατοικιών με τον τίτλο «κατασκευάζειν και χαίρειν».
– Ο παράγοντας του Επιμελητηρίου κ. Μπερνίτσας πρέσβευε τη μείωση ή την κατάργηση των φόρων.
– Last but not least, κίνημα με πρόεδρο δημοφιλέστατη τραβεστί ονόματι Μανωλία (προφανώς εξέλιξη του Μανώλη) προωθούσε το εξής έμμετρο σύνθημα «Ψηφίστε τη Μανωλία την Καλιαρντή, για να διώξει από τον τόπο κάθε αλλοδαπή». Επρόκειτο προφανώς για προάγγελο των σημερινών ξενοφοβικών και ρατσιστικών ιδεών, αλλά δεν εστρέφετο τότε εναντίον της μετανάστευσης, αλλά εναντίον των τουριστριών.

Λέτε να ξαναζήσουμε, εμείς οι παλιότεροι, τέτοιου είδους καταστάσεις; Θα μπορούσε κάποιος να το αντιμετωπίσει ανέμελα, έλα όμως που τα «κουλουβάχατα» και οι «τσαχπινιές» οδηγούν στις εκλογές του ’52, στην παντοκρατορία του «ασθενούς τω σώματι» στρατάρχη, στις αμφισβητούμενες εκλογικές νίκες του Κ. Καραμανλή και τέλος στο παρακράτος που ενδυναμώνεται μέχρι την τελική επικράτησή του, το 1967.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Share
3 comments on “Κουλουβάχατα
  1. παρρησία says:

    του Γεωργίου Α? του Β’ θέλετε να πείτε

    • Theodoros says:

      Τυπογραφικό μας λάθος. Προφανώς πρόκειται για τον Γεώργιο Β΄, ζητούμε συγγνώμη.

  2. Χρήστος Λάρισα says:

    Αφού αναφέρεστε σε ιστορικά γεγονότα, γιατί αποφεύγετε να γράψετε την αλήθεια; Δεν κατέλαβαν, όπως γράψατε, αλλά κάψανε το αστυνομικό τμήμα στο Λιτόχωρο και πυροβολούσαν σαν κοτόπουλα τους χωροφύλακες, που πηδούσαν από το παράθυρο του φελγόμενου κτιρίου και στη συνέχεια τους πρυροβόλησαν στο κεφάλι δίνοντάς τους τη χαριστική βολή. Εϊμαι απο το Λιτόχωρο και τα ξέρω από τις διηγήσεις των συγχωριανών μου που είχαν ζήσει το περιστατικό.