Ας είμαστε πρακτικοί

Το προηγούμενο κείμενό μας σε αυτές εδώ τις σελίδες προκάλεσε θύελλα στο Διαδίκτυο. Ταυτόχρονα και για πρώτη φορά ανάλογες απόψεις εμφανίστηκαν με πιο αφηρημένη και συνήθως πιο συγκεχυμένη μορφή και σε άλλα έντυπα και με άλλες υπογραφές. Το φαινόμενο είχε μια χαρακτηριστική διάσταση: ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο περί απλής σύμπτωσης αλλά περί της ωρίμασης μιας ερώτησης που περίμενε να απαντηθεί. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι οι συγκλίνουσες αυτές απόψεις προέρχονται από πηγές διαφορετικού επιπέδου και από χώρους διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού.

Τι γράψαμε την περασμένη Κυριακή στο «Βήμα»; Οτι πρέπει ο θεσμός του αρχηγού του ελληνικού κράτους να πάψει πια να υφίσταται τον εξευτελισμό που επιβάλλουν οι μικροκομματικές σκοπιμότητες και η συγκυρία.

Δύο αντιρρήσεις/απορίες πρόβαλαν όσοι μας είχαν διαβάσει ή τουλάχιστον οι πιο σοβαροί από αυτούς.

Πώς είναι δυνατόν να ξεπεράσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις ακραίες πρακτικές του, τον καιροσκοπισμό και τον τυχοδιωκτισμό, για να διαμορφωθεί μια κοινή βάση και να εξασφαλιστεί η εκλογή ενός λαοπρόβλητου Προέδρου της Δημοκρατίας που θα λειτουργούσε ενωτικά. Δεύτερον, κι αν ακόμη κάτι τέτοιο, που προϋποθέτει μια επίπονη προσπάθεια αυτογνωσίας, είχε επιτευχθεί, τι συμφέρον θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να υποστείλει τις σημαίες του και να αναβάλει τις εθνικές εκλογές που επιδιώκει, τουλάχιστον στα λόγια, γιατί θεωρεί ότι θα είναι ένας ακόμη σταθμός στην ανοδική πορεία του.

Θα αρχίσουμε από το τελευταίο. Ο όλος συλλογισμός μας ξεκινάει από την υπόθεση, που στηρίζεται σε σοβαρές ενδείξεις, ότι η ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει συναντήσει ένα ανυπέρβλητο όριο. Το κεφάλι του κ. Τσίπρα έχει αγγίξει το ταβάνι. Αυτό συμβαίνει για μια σειρά λόγους «αντικειμενικούς και υποκειμενικούς», όπως θα έλεγε κάποιος παλαίμαχος καθοδηγητής. Οπως συνήθως γίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ της σχετικής ομαλότητας θα πρέπει να περιμένει φυσιολογικά στις εθνικές εκλογές ένα ποσοστό μικρότερο από εκείνο που κέρδισε στις χαλαρές ευρωπαϊκές εκλογές. Οπως ελπίζουμε, διδάχθηκε το υπερφίαλο και αστοιχείωτο επιτελείο του κ. Τσίπρα πως ό,τι μαζεύεις σαν το μυρμήγκι με κόπους και θυσίες αρκεί μια ριπή του ανέμου για να σκορπιστεί.

Αν όμως η υπόθεσή μας αυτή επιβεβαιωθεί από δημοσκοπήσεις που θα διεξαχθούν αμέσως μετά την επιστροφή μας από τις διακοπές, τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα συμφέρον να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.

Τώρα, ως προς το δεύτερο επιχείρημα, εμείς δεν ζητήσαμε από κανέναν να εγκρίνει ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα. Είπαμε πολύ ξεκάθαρα ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα εκλεγεί από μια προσπάθεια όλων των βουλευτών της παρούσας Βουλής να αποφευχθούν οι άσκοπες και επιζήμιες για τον τόπο πρόωρες εκλογές θα πρέπει να είναι σε θέση να φέρει σε πέρας τρεις αποστολές:
– Να εκφράσει με συνέχεια και δυναμισμό τις πάγιες αρχές και αξίες που συγκροτούν την εθνική μας ταυτότητα.
– Να βελτιώσει με μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό την εικόνα της χώρας.
– Και, τέλος, με το ίδιο το γεγονός της εκλογής του να εμπεδώσει ένα αίσθημα αισιόδοξης ενότητας γύρω από γενικούς στόχους που δεν είναι δυνατόν παρά να μας ενώνουν όλους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η εκλογή ενός τέτοιου Προέδρου θα αποτελεί θριαμβευτική νίκη της δημοκρατίας και θα οδηγήσει στο περιθώριο τις εγκληματικές μικροομάδες της αντιδημοκρατικής άκρας Δεξιάς και άκρας Αριστεράς, που θα πρέπει στο μέλλον να αντιμετωπιστούν με μια πιο συστηματική και αυστηρότερη εφαρμογή του νόμου.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Share