Προσοχή στις γάτες, Καθημερινή της Κυριακής 3-04-2016

Πιστεύω ότι είναι γνωστή τοις πάσι η θαυμάσια ιστορία του Αισώπου με το βοσκό που το παράκανε παριστάνοντας ότι υφίσταται επιδρομή λύκου. Αφού κινητοποίησε το χωριό αδικαιολόγητα δυο φορές, γιατί βαριόταν μόνος του στο βοσκοτόπι, την τρίτη βρέθηκε αντιμέτωπος με το λύκο, αλλά όσο και αν φώναζε κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά.

Βέβαια θα μου πείτε ότι αυτό είναι μια αρχαία ιστορία και ότι ο Αίσωπος, όπως και ο Γάλλος Λα Φονταίν με τους διδακτικούς μύθους τους καθιερώνουν την επικράτηση του ισχυρότερου και των διαφόρων ηθικοπλαστικών αξιών της «αστικοτσιφλικάδικης μπουρζουαζίας», όπως έλεγε και ο μακαρίτης Νίκος Ζαχαριάδης. Έλα όμως που φίλη μου αεροσυνοδός με συγκλόνισε προ ημερών με μια πραγματική ιστορία, που είχε συμβεί στο χώρο δουλειάς της. Μια Ελληνοαμερικανίδα κυρία με άφθονα κοσμήματα ταξίδευε από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα. Είχε σκεφθεί να περάσει διευρυμένες διακοπές του Πάσχα στην Ελλάδα. Στο χώρο των αποσκευών του «Ελευθέριος Βενιζέλος», αφού μάζεψε τις βαλίτσες της, αρκετές και ογκωδέστατες, ζήτησε τη γάτα της, που συνταξίδευε με το ίδιο αεροπλάνο. Εδημιουργήθη πανικός. Οι υπάλληλοι της εταιρίας έψαχναν δεξιά και αριστερά και τελικά ανακάλυψαν ένα κλουβί σκεπασμένο με ένα αδιαφανές κάλυμμα το οποίο περιείχε πράγματι το πτώμα μιας γάτας. Το συμπέρασμα ήταν ότι είχε γίνει λάθος κατά την επιβίβαση και αντί να φορτωθεί η γάτα στον ειδικό χώρο που ταξιδεύουν τα κατοικίδια βρέθηκε στο χώρο μεταφοράς φορτίου, που δεν είχε ούτε σταθερή πίεση ούτε ανεκτή θερμοκρασία. Και βέβαια ετελεύτησε. Τα πράγματα μέχρι εδώ είναι απλώς τραγικά. Αρχίζουν να γίνονται κωμικά όταν δύο μακαντάσηδες, κινούμενοι από αίσθημα αλληλεγγύης προς τους συναδέλφους, τσακώνουν μια γάτα που περιφερόταν ασκόπως στον περίγυρο, πετάνε το πτώμα στα σκουπίδια, βάζουν τη νέα γάτα στο κλουβί και το προσκομίζουν στην κυρία. Αυτή βάζει τις φωνές όταν το είδε: «Αυτή δεν είναι η γάτα μου. Απλώς της μοιάζει. Εξάλλου η γάτα μου ήταν ψόφια και τη μετέφερα για να τη θάψω στο κτήμα μας, κοντά στα δικά μας μνήματα».

Τι θα μπορούσε να είχε γίνει; Οι δικαιολογίες να είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Όπως π.χ. όταν έχεις υποσχεθεί ότι «θα καταργήσεις το μνημόνιο με ένα νόμο, που θα έχει μόνο ένα άρθρο» και θα χορεύουν οι αγορές στο ρυθμό που θα παίζεις εσύ «με το νταούλι και το ζουρνά» να πεις: «κάναμε λάθος κολοσσιαίο, είμαστε άπειροι και ανίκανοι. Ας μας κρίνει ο λαός». Όταν αποκαλύπτεται ότι ο Υπουργός Οικονομικών σου προωθούσε παράλληλο νόμισμα ενώ ο Υπουργός για την Ανάπτυξη και η Πρόεδρος της Βουλής ετοιμάζονταν να καταλάβουν εξ εφόδου το Νομισματοκοπείο για να εκδώσουν δραχμές, ομολογείς ότι έκανες κολοσσιαίο λάθος διαλέγοντας ελεύθερα και ανεπηρέαστα αυτά τα πρόσωπα και ζητάς πάλι να σε κρίνει ο λαός.

Δεν είμαι ο Αίσωπος προφανώς, αλλά ας μου επιτραπεί να βγάλω ένα συμπέρασμα. Όποιος το παρακάνει τελικά υφίσταται τις συνέπειες. Η αέναος κατασκευή επικοινωνιακών καταστάσεων με τη χρησιμοποίηση όλων των επιχειρημάτων, που είναι δυνατόν να διασταυρωθούν, κάπου κουράζει. Ακόμα και τα πιο πιστά φερέφωνα κουράζονται να εφευρίσκουν εξωφρενικά επιχειρήματα. Η αλήθεια είναι όπως ο ήλιος. Τυφλώνει. Και οι γάτες είναι πολύ επικίνδυνα ζώα, ιδίως αν μιλάνε ή έχουν τοποθετήσει γύρω απ’ τον καναπέ τους μαγνητόφωνα, κινητά τηλέφωνα και άλλα παρόμοια εργαλεία διαπόμπευσης των απερίσκεπτων.

Είχα καταγγείλει το γελοίο δημοψήφισμα των λενινιστών απατεώνων και είχα προτείνει την αποχή όλων όσων έχουν ακόμα στοιχειώδη σεβασμό στη δημοκρατία και τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Είχα τονίσει επανειλημμένα την έλλειψη νομιμοποίησης της κυβέρνησης ΣυριζΑνελ που λειτουργεί ως κομματική σπείρα με μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας. Χαίρομαι που η αξιωματική αντιπολίτευση στη συζήτηση της περασμένης Τρίτης ζήτησε απερίφραστα εκλογές.

Ας αναμετρηθούμε το συντομότερο δυνατόν. Πριν ψοφήσει η γάτα.

Share