Συνέντευξη στο περιοδικό "Δημόσιος Τομέας", Ιανουάριος 2007
Δημοσιογράφος: Πέπη Αντωνοπούλου
Τίτλος Πρώτης Σελίδας
“Με πληρώνεις λίγο, δεν με ενοχλείς καθόλου και δουλεύω όσο θέλω”
Γιατί είναι απαραίτητη σήμερα μια αναθεώρηση του Συντάγματος;
Δεν είναι. Το Σύνταγμά μας δεν χρειαζόταν αναθεώρηση. Τίποτα στο σημερινό μας πολιτειακό θεμέλιο δεν εμποδίζει την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου. Έχουμε ένα σύγχρονο κείμενο, πολύ πιο προωθημένο από άλλα αντίστοιχα κείμενα ευρωπαϊκών χωρών, του οποίου το μόνο μειονέκτημα ίσως είναι ότι σε κάποια σημεία είναι περισσότερο εκτενές απ’ ότι χρειάζεται. Ο κ.Καραμανλής μίλησε για αναθεώρηση όπως ένας χαρτοπαίκτης κάνει μια μεγάλη μπλόφα για να καλύψει άλλες αδυναμίες του. Η εξαγγελία του είχε καθαρά αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα. Ήταν ένα πυροτέχνημα για να δικαιολογήσει τη φαντασίωση της Δεξιάς ότι είναι μια μεταρρυθμιστική δύναμη. Με την εξαίρεση βέβαια της πρότασης για το συνταγματικό δικαστήριο και τα δάση όπου υπάρχει ένα τεράστιο διακύβευμα. Η αναθεώρηση βασικά γίνεται γι’ αυτά τα δύο άρθρα. Το πρώτο στοχεύει στον έλεγχο της δικαιοσύνης και το δεύτερο στην υλοποίηση του μεγαλειώδους οράματος της δεξιάς για μια «τσιμεντένια» ανάπτυξη. Η δεξιά του μπετόν επέστρεψε. Και μάλιστα θέλει να νομιμοποιήσει και τα πραξικοπήματα της χούντας που κατέστρεψε χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων και δημόσιου πλούτου παραδίδοντάς τα παρανόμως σε διάφορους εκλεκτούς της που σήμερα καμώνονται ότι είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες. Γι’ αυτό και ενώ ο Καραμανλής γνωρίζει πολύ καλά ότι οι μόνες αεροφωτογραφίες που υπάρχουν είναι του 1940 και του 1963 προτείνει ως χρονικό όριο το 1975. Δίνει το σύνθημα «καταπατήστε και κτίστε». Το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στην διαδικασία αναθεώρησης όχι γιατί την θεωρεί αναγκαία αλλά γιατί σέβεται την πολιτειακή ομαλότητα.
Το περιεχόμενο της πρότασης αναθεώρησης συγκεκριμένων άρθρων (π.χ. άρθρο 16) προκάλεσε μεγάλη κοινωνική αναστάτωση. α. Δικαιολογημένα, πιστεύετε; β. Ποια είναι η άποψή σας για το περιεχόμενο της προτεινόμενης αναθεώρησης;
Αν η γελοία διαδήλωση που είδαμε την ημέρα συζήτησης του 16 στη Βουλή είναι η μεγάλη κοινωνική αναστάτωση τότε ας ψάλλουμε όλοι μαζί το ρέκβιεμ του κινήματος για το 16. Η πραγματικότητα είναι απλή. Δεν υπάρχει κοινωνικό κίνημα, δεν υπάρχει λαϊκή βάση πίσω από τις ανεμοδαρμένες σημαίες των συντεχνιών. Η ιστορία τους ξεπέρασε. Η ουσιαστική συζήτηση, το πραγματικό δια ταύτα είναι η ενίσχυση του δημοσίου Πανεπιστημίου και ο εκτελεστικός νόμος για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Εκεί είναι τα μαρμαρένια αλώνια που θα δώσουμε τη μεγάλη μας μάχη. Και εκεί συγκρούονται δύο δυνάμεις: το ΠΑΣΟΚ που θέλει ισχυρά δημόσια Πανεπιστήμια με ανοιχτούς ορίζοντες και η ΝΔ που θέλει τα κέντρα ελευθέρων σπουδών να αποτελέσουν την μεγάλη δεξαμενή παραγωγής στελεχών που θα επιτύχουν την ιδεολογική της ηγεμονία.
Η ελληνική κοινωνία έχει συνδέσει συνειρμικά τη συζήτηση περί αλλαγής του εκλογικού νόμου με την προκήρυξη εκλογών. Έτσι θα πρέπει να είναι; Ο εκλογικός νόμος θα πρέπει να αλλάζει τόσο συχνά;
Το ΠΑΣΟΚ με την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση το άλλαξε αυτό. Η κυβέρνηση πλέον δεν μπορεί να κάνει τον εκλογικό νόμο όπως την συμφέρει κάθε φορά. Κατά τα άλλα είμαι υπέρ ενός νέου και σταθερού εκλογικού νόμου και μάλιστα έχω αναπτύξει επανειλημμένα ποια θα πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά του.
Ένας «νέος και φέρελπις» δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας φιλοδοξεί να φέρει την πολυπόθητη αξιοκρατία στην ελληνική δημόσια διοίκηση. – Πόσο έχει «μεγαλώσει» το έλλειμμα αξιοκρατίας στην ελληνική δημόσια διοίκηση στη διάρκεια των χρόνων και σε ποιο σημείο έχει φθάσει σήμερα; – αρκούν οι αλλαγές στο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα για να το συρρικνώσουν;
Χρειαζόμαστε μια γραφειοκρατία υψηλών δεξιοτήτων και γνώσεων με εργασιακή ασφάλεια, με esprit de corps καλά αμειβόμενη και άμεσα τιμωρούμενη όταν παραβαίνει τις υποχρεώσεις της. Τι νόημα έχει η αθρόα πρόσληψη υπαλλήλων υποχρεωτικής ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σήμερα με την ενδεχόμενη εξαίρεση κάποιων ελάχιστων αναγκών;
Συζητώντας γενικότερα για τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης, (χαμηλή παραγωγικότητα, δυσλειτουργία, κ.λπ.), πιστεύετε ότι είναι άλυτα ή υπάρχουν παρεμβάσεις που μάλιστα θα μπορούσαν να γίνουν άμεσα και να αλλάξουν τη δυσάρεστη εικόνα;
Μα ακριβώς αυτές οι δυσλειτουργίες είναι το αποτέλεσμα της λογικής ότι στο δημόσιο και ειδικά στους Δήμους πηγαίνουν όσοι θέλουν να ξεκουραστούν ή δεν είναι αρκετά ικανοί να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα. Ανταλλάσσουν την ραθυμία τους με χαμηλούς μισθούς. Είναι η λογική «με πληρώνεις λίγο, δεν με ενοχλείς καθόλου και δουλεύω όταν θέλω».
Η περίπτωση των συμβασιούχων βάζει συχνά σε δοκιμασία την κυβερνητική αξιοπιστία και συνέπεια έναντι των προεκλογικών λόγων. Ποια είναι η θέση σας σχετικά με αυτήν την κατηγορία υπαλλήλων της δημόσιας διοίκησης;
Έχει δύο διαστάσεις. Η δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά αν και λειτουργεί φθηνότερα. Συγχρόνως οι δήμαρχοι και οι υπουργοί εξυπηρετούν την πελατεία τους. Πρέπει να περιοριστεί δραστικά η έκταση του φαινομένου. Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση αφού εδημαγώγησε αισχρά και λαϊκισε ακόμα αισχρότερα ήρθε τώρα να τους κοροϊδέψει κατάμουτρα κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία. Πέρασε ένα νόμο κάτω από ευρωπαϊκή πίεση με τον οποίο έλυσε το πρόβλημα για 20.000 συμβασιούχους. Ο κ.Καρμανλής έβγαλε τη γλώσσα έξω κοροϊδεύοντας 230.000 συμπολίτες μας γιατί ποιος δεν θυμάται ότι μιλούσε για την άμεση μονιμοποίηση 250.000 συμβασιούχων;
