Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητά της να συνεχίσει να πείθει

Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητά της να συνεχίσει να πείθει

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Η Ευρώπη στη ζωή μας”, Απρίλιος 2007

Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητά της να συνεχίσει να πείθει ότι η συνεργασία και οι συμβιβασμοί είναι αμοιβαία επωφελείς για όλους τους συμμέτοχους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε ως ένας μεγάλος οικονομικός και εν συνεχεία πολιτικός, συμβιβασμός μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Χωρίς λοιπόν κάποιος να παραγνωρίζει τις υλικές προϋποθέσεις –για να θυμηθούμε και την μαρξική ορολογία- δεν θα πρέπει να αγνοεί και τις κοινωνικές, πολιτικές σχέσεις αλλά και την ιδεολογία που συνδέονται και αλληλοεπιδρούν μ’ εκείνες.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μέγιστο ερώτημα που έχει να απαντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση: θα παραμείνει μια τεράστια αγορά ή θα προχωρήσει και στην πολιτική της ενοποίηση με τρόπους καινοτόμους και πρωτοποριακούς –αφού θα είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που θα πραγματοποιηθεί μια τέτοια προσπάθεια.

Η πολιτική της ενοποίηση συνδέεται και εξαρτάται από την ικανότητα της Ε.Ε. να δημιουργήσει, να εμπνεύσει μια νέα ταυτότητα, να κατασκευάσει μια νέα συλλογικότητα η οποία χωρίς να παραβλέπει ή να εξαφανίζει τις εθνικές ιστορικές διαδρομές θα μπορεί να προσφέρει μια καινούργια συλλογικότητα, ένα μεγάλο «εμείς».

Σε τι θα μπορούσε να βασιστεί αυτή η νέα συλλογικότητα; Νομίζω ότι σ’ αυτή την συζήτηση πλην των γνωστών ζητημάτων που αφορούν τον αρχαίο ελληνικό και τον λατινικό πολιτισμό, τον χριστιανισμό αλλά και την ίδια την αντίληψη για το έθνος-κράτος, θα πρέπει να τεθεί και το ζήτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ίσως μάλιστα εκεί να βρίσκεται και ο μίτος της Αριάδνης που θα μας οδηγήσει σε μια νέα συλλογικότητα.

Η Ενωμένη Ευρώπη ήδη αποτελεί παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Μέσα σ’ αυτά τα 50 χρόνια απέδειξε ότι μπορεί να εξελίσσεται και να απαντά με επιτυχία στις προκλήσεις των καιρών. Για την Ελλάδα η Ενωμένη Ευρώπη ήταν μια πρωτίστως πολιτική επιλογή που θα βοηθούσε αποφασιστικά στον εκδημοκρατισμό και την πολιτική της σταθερότητα. Δεν ήταν όμως μόνο η Ελλάδα που επένδυσε κυρίως στην πολιτική διάσταση της τότε ΕΟΚ και κέρδισε. Ήταν και η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Ήδη η συζήτηση για ένα Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ξανανοίγει. Η Ελλάδα θα πρέπει να συμμετάσχει ενεργά στις δυνάμεις εκείνες που με σταθερότητα και πειστικά επιχειρήματα θα συνεισφέρουν στην κατεύθυνση προς την πολιτική ενοποίηση της Ενωμένης Ευρώπης.

Share