Συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21/12/2008

Δημοσιογράφος: Τάσος Παππάς

Τίτλος Πρώτης Σελίδας

«Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική αλητεία»

Ο πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Σας αρκεί;

Διαπιστώνω ένα διαζύγιο ανάμεσα στην κοινή γνώμη και σ’ αυτούς που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη…

Δηλαδή;

Οι δημοσιογράφοι είστε η μόνη ομάδα ανθρώπων στην κοινωνία που εντυπωσιάστηκε από την ομολογία του πρωθυπουργού…

Και οι βουλευτές της Ν.Δ….

Μπα, μη το λέτε, από συζητήσεις που κάνω μαζί τους δεν είμαι τελείως σίγουρος. Το κοινό αίσθημα ήταν ότι αυτή η ομολογία ήταν τουλάχιστον καθυστερημένη, ανεπαρκής και οδηγεί στο τραγικό για τον κ. Καραμανλή ερώτημα ότι αφού αυτό συνέβη, γιατί δεν βγάζει τα αναγκαία συμπεράσματα; Γιατί δεν παραιτείται;

Μου λέτε ότι το λογικό επόμενο θα ήταν να πάει σε εκλογές;

Ε, βέβαια, διότι έκανε το κολοσσιαίο λάθος να μην αντιληφθεί τη σημασία μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης. Εδώ έχουμε τη συνέχιση αυτής της φοβερής θεωρίας που στηρίζει και δικαιολογεί ως ιδεολογία λειτουργούσα την κυβερνητική αλαζονεία και αναλγησία.

Τι εννοείτε;

Υπάρχουν ορισμένες καινοφανείς απόψεις τις οποίες η κυβερνώσα παράταξη επιστρατεύει σε καιρούς δύσκολους. Μια τέτοια άποψη είναι αυτή που λέει πως ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Πρωτοφανής και εντυπωσιακή άποψη γιατί αφήνει τη δυνατότητα, όλες οι δραστηριότητες που δεν απαγορεύονται ρητά από το νόμο να επιβραβευτούν, έξω από κανόνες ηθικής, αισθητικής, καλής συμπεριφοράς, καλών τρόπων. Η ζωή όμως δεν είναι έτσι ούτε βεβαίως η πολιτική. Το να είσαι ανάλγητος και αδίστακτος στις κοινωνικές σχέσεις σου δεν το απαγορεύει κανένας νόμος. Ομως όταν είσαι εκπρόσωπος του λαού πρέπει να προσέχεις πώς συμπεριφέρεσαι.

Έχετε μια ερμηνεία γιατί ο πρωθυπουργός αργεί να λάβει αποφάσεις;

Γιατί πολλές από τις καταστάσεις είναι δύσκολες και επικίνδυνες γι’ αυτόν και την παράταξή του, αλλά και γιατί είναι ένας άνθρωπος που του αρέσει η ισορροπία και η σιγουριά. Είναι σωστό να υπάρχει ισορροπία και σιγουριά στην κοινωνία, αλλά φοβούμαι ότι για να κυβερνήσεις πρέπει να είσαι και ριψοκίνδυνος, να αποτολμάς δράσεις και ενέργειες. Αν δεν το κάνεις αυτό τότε δεν είσαι καλός κυβερνήτης, γιατί δεν ανοίγεις καινούργιους δρόμους, απλώς αναπαράγεις την υφιστάμενη κατάσταση. Κι αυτό κάνει ο κ. Καραμανλής εδώ και πέντε χρόνια. Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας που να μπορούν να πουν ότι έκαναν μια σοβαρή τομή.

Θα κατηγορηθείτε ως ισοπεδωτικός.

Μια κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία καταγγέλλοντας τις σπατάλες της κυβέρνησης Σημίτη -αν είναι δυνατόν να καταγγέλλει κανείς τον Σημίτη για σπατάλες, είχε ελαττώματα, αλλά σπάταλος δεν ήταν- εν πάση περιπτώσει αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μειώσει ούτε ένα κεφάλαιο δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, ού τε ένα, πλην των δημοσίων επενδύσεων! Δηλαδή κάνει ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που είχε υποσχεθεί.

Αναρωτιέμαι με ποιον άλλο τρόπο, εκτός από την υπερβολή, μπορεί μια αντιπολίτευση να γίνει κυβέρνηση…

Κοιτάξτε, εγώ έζησα και τα δύο κυβερνητικά προγράμματα Σημίτη. Σας λέω λοιπόν, ότι και στα δύο αυτά προγράμματα, οι εξαγγελίες σε ποσοστό περίπου 80% υλοποιήθηκαν. Και, βεβαίως, ήταν ισοσκελισμένοι και ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα όλοι οι προϋπολογισμοί των κυβερνήσεων Σημίτη. Δηλαδή, θέλω να πω ότι υπάρχει μια μορφή καλής διακυβέρνησης. Γιατί αυτό που σας περιέγραψα ήταν μια καλή διακυβέρνηση.

Η σημερινή κατάσταση θυμίζει ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από την ήττα του 2004;

Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ομως υπάρχει και μια μεγάλη διαφορά: Εμείς ήμασταν κόμμα που έδειχνε αντοχή και σου επέτρεπε να ερμηνεύεις ορισμένα πράγματα. Τώρα κόμμα της Ν.Δ. δεν υπάρχει, πρόκειται για ένα σύνολο παραγόντων. Και όταν οι παράγοντες δουν ότι χάνουν το λουφέ της εξουσίας, απογοητεύονται, γίνονται αδίστακτοι και καμιά φορά υστερικοί. Αυτό που βλέπω τώρα στη Ν.Δ. είναι ένα μέγα, ένα τεράστιο ψυχόδραμα.

Θα οδηγήσει ο κ. Καραμανλής τη Ν.Δ. στις εκλογές;

Αν η Ν.Δ. ηττηθεί σαφώς στις ευρωεκλογές, τότε ανοίγει νέα εποχή για τη χώρα. Πάντως είναι νωρίς να βγάλουμε συμπέρασμα αν θα φύγει ο Καραμανλής. Εξάλλου τι μας ενδιαφέρει;

Κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, δηλαδή με ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., υπάρχει περίπτωση να δούμε;

Αυτό το σχήμα δεν θα προκύψει ως ελεύθερη επιλογή, αν προκύψει, θα προκύψει ως αδήριτος ανάγκη. Αλλά γιατί να συζητάμε γι’ αυτήν την περίπτωση, αφού το ΠΑΣΟΚ προσεγγίζει το στόχο της αυτοδυναμίας;

Η αριστερά πάντως θεωρεί τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. λογική κατάληξη με βάση τα προγράμματά σας.

Φαντάζομαι ότι πολιτικοί που βλέπουν με τόση ελαφρότητα τα πολιτικά πράγματα, όπως ο Α. Αλαβάνος και ο Α. Τσίπρας, πιστεύουν ότι έτσι θα εφαρμοστεί το δόγμα τους «μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση». Βλέπουν την πολιτική ως πάρτι.

Μου λέτε ότι θα ευνοηθούν από το «μεγάλο συνασπισμό» Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ;

Ε, βέβαια. Θα είναι τότε η μοναδική αντιπολίτευση.

Ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί γιατί «χαλάει τη σούπα του δικομματισμού», την εναλλαγή των μεγάλων κομμάτων στην εξουσία.

Σας διαβεβαιώ πως πέραν των αναγκαίων απαντήσεων που δίνουμε όταν προκαλούμαστε, ουδείς ασχολείται με αναλύσεις ή θεωρίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Είστε έτοιμοι να κυβερνήσετε;

Κανένα κόμμα δεν θα σας πει ότι δεν είναι έτοιμο. Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος στην πολιτική.

Μόνοι σας;

Εγώ έχω πει ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτός λέει «δεν μας ενδιαφέρει»…

Όποιος δεν θέλει, θα αναλάβει την ευθύνη. Πάντως, είναι πολύ επικίνδυνο να τορπιλίζεις τη μία δυνατότητα μετά την άλλη και να οδηγείς τη χώρα στην ακυβερνησία.

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να γίνει καλός πρωθυπουργός;

Εγώ νομίζω ναι. Έχει μια μεγάλη θητεία σε καίρια υπουργεία, με καλές επιδόσεις που δεν αμφισβητούνται από κανέναν και επιπλέον πιστεύω ότι από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα έχει αισθητά βελτιωθεί και ως ομιλητής και ως συντονιστής κομματικών δραστηριοτήτων. Κάνοντας μια δουλειά μαθαίνει, δεν μένει στο ίδιο σημείο.

Το κίνημα που αναπτύσσεται τις τελευταίες μέρες πώς το αξιολογείτε;

Θεωρώ ότι το κίνημα των πρώτων ημερών ήταν αυθόρμητο, παρεισέφρησαν όμως κακοποιά και ταραχοποιά στοιχεία, τα οποία έκαναν τις γνωστές καταστροφές και μετέτρεψαν την Αθήνα σε πρωτεύουσα χώρας του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Δηλαδή;

Ερημιά στους δρόμους, κρυμμένα τα αυτοκίνητα, κλειδαμπαρωμένες πόρτες, ένα κλίμα φόβου και μιζέριας στους πολίτες. Επαναλαμβάνω: Τις πρώτες μέρες εκφράστηκε ένα μεγάλο κίνημα αγανάκτησης της νεολαίας απόλυτα δικαιολογημένο. Μετά τις τρεις τέσσερις πρώτες μέρες οι μαθητές και οι φοιτητές αποσύρονται και γι’ αυτό μειώνονται αισθητά οι διαδηλώσεις. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με 50 άτομα στο ένα σημείο, 100 στο άλλο, δηλαδή μιλάμε για ένα φαινόμενο πολιτικής αλητείας. Ε, αυτό το φαινόμενο πολιτικής αλητείας το καθοδηγεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Βαριά κατηγορία…

Να μας πουν γιατί το κάνουν. Τα πανό στην Ακρόπολη και οι άλλες αθλιότητες μυρίζουν ΣΥΡΙΖΑ τόσο έντονα, όσο μια φτηνή κολόνια σε μια «κατάλληλη» κυρία. Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλουν να διαπράξουν ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Τσίπρας, αλλά θα ήθελα να μας λεχτεί επιτέλους το μήνυμα για να ξέρουμε και εμείς τι θα κάνουμε. Τι θέλουν; Μέχρι πότε νομίζουν ότι θα το πετύχουν; Πώς ανέχονται τόσα σχολεία και πανεπιστήμια να είναι κλειστά, χωρίς χρονικό όριο, χωρίς αίτημα. Εγώ δεν ξέρω τι θέλουν. Ξέρετε εσείς;


Share