Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στα εγκαίνια του εργοστασίου της εταιρείας "Καπνική Μηχαηλίδης" στη Βουλγαρία, 29.1.11.
Κύριε συνάδελφε, αγαπητέ φίλε Τράικο Τράικοφ, συνάδελφοι στην Βουλγαρική και στην Ελληνική Βουλή. Βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη δημιουργική επέκταση μίας μεγάλης Ελληνικής Βιομηχανίας. Η εταιρεία “Μιχαηλίδη” δημιουργήθηκε το 1886 και για να δώσω μόνο ένα νούμερο εξάγει αυτή τη στιγμή από την Ελλάδα 135 εκατομμύρια ευρώ.
Η επένδυση αυτή τοποθετείται στα πλαίσια της Ελληνοβουλγαρικής συνεργασίας. Αυτή η συνεργασία δεν είναι καινούργια. Εκτός από τη διαφορά των πολιτικών συστημάτων τίποτα δεν χώριζε τον Βουλγάρικο από τον Ελληνικό λαό. Είμαστε και οι δύο ορθόδοξοι λαοί, έχουμε ζήσει πολλά χρόνια μαζί, όταν λέω μαζί εννοώ ανακατωμένοι και όλα τα συνοριακά και άλλα ζητήματα μεταξύ των δύο λαών μας είχαν διευθετηθεί. Το είδος των συνόρων που προϋπήρχε το 1990 είναι αποτέλεσμα παγκόσμιας διευθέτησης της ισορροπίας των δύο συστημάτων. Ήταν τόσο δυνατή η επιθυμία των δύο λαών για συνεργασία, ώστε χάρη στις επαφές πριν από την πτώση του κομουνισμού μεγάλων ηγετικών μορφών και της Βουλγαρίας και της Ελλάδας υπήρξε το μοναδικό φαινόμενο που είχε σχολιαστεί παγκοσμίως. Μια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας (η Βουλγαρία) και μια χώρα του ΝΑΤΟ (η Ελλάδα) να έχουν συνάψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας.
Αυτή η τάση για συνεργασία μετά το 90 ήταν όπως καταλαβαίνετε πολύ πιο εύκολο να δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα και να λειτουργήσει θετικά και σε όλες τις μικρές ή μεγάλες διαμάχες που δυστυχώς ταλαιπώρησαν την περιοχή μας μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η Βουλγαρία και η Ελλάδα από κοινού και με συμφωνία σε πάρα πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έκαναν προτάσεις και εμπόδισαν τα γεγονότα να εξελιχθούν προς τη χειρότερη δυνατή εκδοχή.
Πριν από μερικούς μήνες, τον Ιούλιο, εγκαινιάστηκε από τους δύο Πρωθυπουργούς στη Σόφια, το Γιώργο Παπανδρέου και τον Μπόϊκο Μπορίσωφ το Συμβούλιο Πολιτικής Συνεργασίας, το οποίο θα συνέρχεται τακτικά για να καθορίζει κοινούς στόχους στην πολιτική μας δράση. Οι επαφές των δύο ηγεσιών είναι συχνότατες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας είχε έρθει στην Βουλγαρία το Νοέμβρη του 2010. Είχα το προνόμιο με τον κ. Παπούλια να ανοίξουμε μαζί τη δίοδο από από τον Κυπρίνο στο Ιβαΐλοβγκραντ, και φιλοξενήσαμε και τον κ. Παρβάνο, στην Αθήνα το Νοέμβρη. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας εγκαινίασαν την δίοδο Ξάνθης – Ζλάτογκραντ.
Επίσης είχαμε στην Αθήνα τον κ. Μλαντένοφ τον Υπουργό Εξωτερικών. Πρόσφατα, θα το αναφέρω γιατί πρόκειται για ένα πρόσωπο που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητό, η Ελλάδα υποστήριξε θερμά την εκλογή της κυρίας Ιρίνας Μπόκοβα ως Γενικής Διευθύντριας της UNESCO. Είναι μια μεγάλη επιτυχία και για τις δύο χώρες. Γιατί η Ιρίνα Μπόκοβα είναι βεβαίως Βουλγάρα αλλά είναι καλή φίλη και γνώστης της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού και τέλος γιατί είναι καλή μου φίλη.
Τώρα να περάσουμε στα οικονομικά μας. Η Βουλγαρία απορροφά το 7% περίπου των εξαγωγών της Ελλάδας. Είναι στην τέταρτη θέση των πελατών μας. Η Βουλγαρία προμηθεύει την Ελλάδα, είναι στη 12η θέση και βελτιώνει τη θέση της. Οι Βουλγάρικες εξαγωγές βελτιώνουν τη θέση τους. Οι ελληνικές επενδύσεις είναι σε μέγεθος τέταρτες στη Βουλγαρία, με συνολικό ύψος 2,8 δις και οι χώρες που προηγούνται είναι η Αυστρία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όλες οι πολύ πιο πλούσιες. Το ελληνικό σχέδιο για την οικονομική ανασυγκρότηση των Βαλκανίων περιλαμβάνει 54 εκατομμύρια ευρώ για τη Βουλγαρία, από τα οποία πολλά προχωράνε. Έχουμε επεκτείνει το σχέδιο αυτό μέχρι το τέλος του 2011 και συγκεκριμένα θα αναφερθώ στο νοσοκομείο του Κάρτζαλι, το νοσοκομείο ογκολογικών νοσημάτων στη Βράτσα και στην πόλη Σμόλυαν.
Κυρίες και κύριοι, διάβασα σε εφημερίδα που κινείται στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή των φιλελευθέρων ιδεών ότι με την παρουσία μου εδώ ενθαρρύνω την απώλεια απασχολήσεων για τους Έλληνες εργαζόμενους. Διάβασα το ίδιο πράγμα στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος. Καταλαβαίνω τους κομμουνιστές δεν θα το σχολιάσω. Κάθε επένδυση ή επιχειρηματική πρωτοβουλία και η απασχόληση τελικά είναι κακά πράγματα. Καλά πράγματα είναι η απεργία η ανεργία και η αγανάκτηση. Αν δεις τη θεωρία του χώρου με πρωτόγονο τρόπο αυτά οδηγούν στη εξέλιξη. Μου κάνει όμως μεγάλη εντύπωση η τοποθέτηση της φιλελεύθερης εφημερίδας. Γιατί πέραν του ότι είναι ξένη ως προς τη φιλοσοφία του χώρου τον οποίο εκφράζει είναι και ανακριβής.
Η κεντρική παραγωγική μονάδα του ομίλου “Μιχαηλίδη” στο Πολύκαστρο υλοποιήθηκε μεταξύ 1997 και 2006. Το ύψος της επένδυσης είναι 45 εκατομμύρια ευρώ. Η παραγωγική δημιουργικότητα είναι 14 τόνοι την ώρα, απασχολούνται 325 μόνιμοι και 210 εποχιακοί. Ο όμιλος, όμως, απασχολεί σε 7 χώρες 702 μόνιμους και 2650 εποχιακούς. Το εργοστάσιο στο Σαντάνσκι είναι επένδυση 9 εκατομμυρίων 500 χιλιάδων. Δεν ξεκινάει σήμερα προϋπάρχει το αρχικό εργοστάσιο που λειτουργεί από το 96. Είναι απλώς αυτό το εργοστάσιο μια επένδυση 4,5 εκατομμυρίων, δηλαδή ο όμιλος “Μιχαηλίδη” απλώς τριπλασιάζει την παραγωγική του ικανότητα εδώ. Η τελική επεξεργασία των προϊόντων του ομίλου γίνεται στο Πολύκαστρο και οι εξαγωγές του γίνονται από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα με τις αντιλήψεις που άσκησαν κριτική στην εδώ παρουσία μου, πρέπει τα αγροτικά προϊόντα και ειδικότερα, επί του προκειμένου, ο καπνός, να μεταφέρονται σε πρωτόγονη μορφή κοντά στην τελική κατανάλωση τους. Να μην υπάρχουν ενδιάμεσες στάσεις επεξεργασίας και εξειδικεύσεις. Να μην υπάρχει διεθνής κατανομή εργασίας αν είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς για διεθνή κατανομή εργασίας για ένα εργοστάσιο που είναι μια ώρα περίπου από το αρχικό εργοστάσια με τους σύγχρονους δρόμους που γίνονται και που δεν θα υπάρχουν πια σύνορα γιατί είμαστε όλοι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είπα, ότι δεν θα σχολιάσω την άποψη του Κομουνιστικού κόμματος, είναι δεδομένη. Αλλά αν η φιλελεύθερη αντιπολίτευση στην Ελλάδα έχει αυτή την άποψη για το μέλλον το οικονομικό και πολιτικό της χώρας τότε ανησυχώ πάρα πολύ.
Τώρα για να μην νομίζετε ότι είμαι ένας σοσιαλιστής που θέλω να τα έχω καλά με τους καπνοβιομηχάνους, θα σπεύσω να σας πω ότι στις 2 Φεβρουαρίου όταν εξεδόθη πέρσι το γνωστό νομοσχέδιο της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου, έκοψα το κάπνισμα. Δεν καπνίζω πια και όπως όλοι οι γενίτσαροι καταδιώκω όσους καπνίζουν γύρω μου. Αλλά μάθαμε από τον κύριο Μιχαηλίδη πράγματα που ίσως μερικοί από εμάς να μην τα ξέρανε. Ότι υπάρχει μια μεγάλη παγκόσμια αγορά καπνού και προϊόντων καπνού.
Εμείς έχουμε μια παραγωγή καπνού. Υπάρχει ένα περιθώριο ανθρώπινης ελευθερίας όπου ο καθένας αποφασίζει μόνος του αν θα καπνίσει ή όχι. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για το αλκοόλ. Σε αυτά τα περιθώρια καλά κάνουμε και συνεχίζουμε τις πατροπαράδοτες παραγωγικές μας δραστηριότητες στα Βαλκάνια ενωμένοι μέσα στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης.
Ευχαριστώ πολύ.
