Ραδιοφωνική Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στη ΝΕΤ 105,8.

Συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στο ραδιοφωνικό σταθμό ΝΕΤ 105,8 και στην εκπομπή «Αυτήκοος Μάρτυς» των Αγγ. Κωβαίου και Βασ. Μπεσκένη.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Θα θέλαμε ένα αρχικό σχόλιο, με την εμπειρία σας να μας πείτε πού μας οδηγεί αυτή η Σύνοδος της προηγούμενης Παρασκευής. Τι πρέπει να περιμένουμε έως ότου διαμορφωθεί αυτό το τελικό σχέδιο.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Αν μου επιτρέψετε να κάνω μία σύντομη αναγωγή στο παρελθόν της Κοινότητας, θα σας πω ότι η Ελλάδα λόγω της φύσεώς της θέσεώς της -επειδή είμαστε πάντα μια αδύναμη χώρα που είχε προσφύγει στην Κοινότητα για να βρει αναπτυξιακές ευκαιρίες, επίσης και για λόγους πολιτικούς, για λόγους κατοχύρωσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας- ήθελε μία Κοινότητα συγκροτημένη, μια Κοινότητα που θα πήγαινε σε βάθος. Δεν μας αρκούσε, δηλαδή, αν θέλετε, η άλλη αντίληψη για την Κοινότητα, που είναι η αντίληψη του εμπορικού χώρου, που είναι θα έλεγα η αγγλοσαξονική αντίληψη, γιατί η Κοινότητα είναι βασικά ένας χώρος για ανταλλαγές αγαθών και υπηρεσιών με όσο πιο ελεύθερο τρόπο γίνεται και αυτό πρέπει να ρυθμίζεται κυρίως απ’ την αγορά ή να πρυτανεύουν τα κριτήρια της αγοράς. Αυτό είναι πάντα η πολιτική μας και μέσα στα πλαίσια αυτά και όταν είχαμε μπει στο ευρώ είχαμε επισημάνει και το είχαμε επισημάνει πολύ καιρό πριν μπούμε, όταν είχαν αρχίσει αυτές οι διαπραγματεύσεις, ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει αισθητή η ανάγκη μιας κοινής οικονομικής πολιτικής. Διότι τώρα τι γίνεται; Έχουμε έναν κοινό εμπορικό χώρο την τελωνειακή ζώνη, την ελεύθερη αγορά που αφορά όχι πια μονάχα τα εμπορεύματα, αλλά και τις υπηρεσίες και μέχρι ενός σημείου με το Σένγκεν αφορά και τους ανθρώπους, την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, δηλαδή και την ελεύθερη εγκατάστασή τους. Έχουμε, λοιπόν, αυτόν τον χώρο οικονομικής ελευθερίας, έχουμε τον χώρο του κοινού νομίσματος, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι εξασφαλίζει έναν απευθείας ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων παραγωγικών μονάδων σε όποια χώρα κι αν βρίσκονται, αλλά δεν έχουμε οικονομική πολιτική. Δηλαδή, δεν μπορούμε να κάνουμε κινήσεις για να αντιδράσουμε σε φαινόμενα τα οποία ξεπερνούν τα όρια είτε αυτά τα φαινόμενα τα έχουμε δημιουργήσει με κάποια εθνική ευθύνη, αν θέλετε, γιατί υπήρξαν λάθος κινήσεις, λάθος πολιτικές στη συγκεκριμένη χώρα…»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Αν μου επιτρέπετε, πέρασε ένας χρόνος οξείας κρίσης μέχρις ότου συνειδητοποιήσει η Ευρώπη σε ποιο σημείο βρίσκεται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Έχετε απόλυτο δίκιο και εγώ θεωρώ ότι, αν θέλετε, αν υπάρχει κάποιος λόγος για να είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας -ως Έλληνες εννοώ, όχι ως Κυβέρνηση- είναι γιατί από την αρχή εμείς είχαμε επισημάνει αυτή την ανάγκη της κοινής οικονομικής πολιτικής. Την είχαμε επισημάνει όχι μόνο για να απαλλαγούμε από τις ευθύνες του παρελθόντος, γιατί όπως ξέρετε τις ευθύνες του παρελθόντος και ο Πρωθυπουργός ο ίδιος τις έχει επισημάνει επανειλημμένα και εγώ κατ’ επανάληψη και μάλιστα θα έλεγα και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και οξύ τρόπο ώστε να έχω γίνει και αντικείμενο μεγάλων επιθέσεων λόγω της τάσεώς μου αυτής.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Εδώ που βρισκόμαστε τώρα, η Ελλάδα έχει περιθώριο διαπραγμάτευσης για τους όρους με τους οποίους θα πάμε στο επόμενο βήμα;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Εγώ νομίζω όλες οι χώρες έχουν περιθώριο διαπραγμάτευσης, αλλά βεβαίως δεν πρέπει η Ελλάδα ποτέ να είναι μόνη της σε μια τέτοια διαπραγμάτευση. Αυτή η διαπραγμάτευση κατ’ ανάγκη δημιουργεί κοινότητες συμφερόντων, συμμαχίες, συσχετισμούς δυνάμεων και συμβιβασμούς. Δεν υπάρχει εξέλιξη της Κοινότητας, να μην εκφράστηκε με ένα συμβιβασμό. Είναι και γνωστοί μ’ αυτό το όνομα οι διάφοροι ιστορικοί σταθμοί της Κοινότητας, ο συμβιβασμός του Φον Ντεν Νε Μπλο, ο συμβιβασμός της Λισσαβόνας κλπ.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Αντικείμενο της τωρινής διαπραγμάτευσης ποιο θα είναι, σε ό,τι μας αφορά; Η συνταγματική αναθεώρηση, που θέλει η κ. Μέρκελ ας πούμε;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Το περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής, ποια θα είναι τα εσωτερικά και κοινοτικά όρια για την αυτόνομη οικονομική πολιτική μιας χώρας. Δηλαδή, αυτό το πράγμα, το οποίο εμάς τώρα μας ταλαιπωρεί και είναι, αν θέλετε, το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημά μας, το δημόσιο έλλειμμα. Τι θα συναντάει έγκαιρα ως κύρωση, ως εμπόδιο, στην πορεία δημιουργίας του. Γιατί ένα έλλειμμα, όπως ξέρετε, δεν δημιουργείται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Κι εμείς το δικό μας, δεν το δημιουργήσαμε απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Το δημιουργήσαμε με αλλεπάλληλες επιδείξεις ανοχής, προς τα φαινόμενα που το δημιουργούσαν. Ποιο θα είναι το εξωτερικό και ποιο θα είναι το εθνικό όριο. Το εθνικό όριο, μπορεί να είναι ένας νόμος ή μπορεί να είναι το Σύνταγμα, μια συνταγματική διάταξη. Το κοινοτικό, το ευρωπαϊκό όριο μπορεί να είναι μία εμπλοκή ορισμένων όρων και προϋποθέσεων για τη συμμετοχή της χώρας στο κοινοτικό γίγνεσθαι, παραδείγματος χάρη στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, σε σχέση με ορισμένα μεγέθη της οικονομικής της πολιτικής. Όλα αυτά, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν είναι και εντελώς καινούρια. Όλα αυτά έχουν συζητηθεί. Όχι στο συμβούλιο. Στον Τύπο, θεωρητικοί, πανεπιστημιακοί, ακόμη και πολιτικοί σε πολλές χώρες έχουν διατυπώσει τέτοιες ιδέες ή τις έχουν απορρίψει ή τις έχουν…»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Επειδή βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο, βλέπουμε να διαμορφώνονται και διάφορες μαζικές ή λιγότερο μαζικές αντιδράσεις του κόσμου. Είτε το πούμε κίνημα του δεν πληρώνω είτε το πούμε οτιδήποτε άλλο είτε υποκινούμενες από πολιτικές δυνάμεις κινήσεις. Πώς η Κυβέρνηση τάσσεται έναντι αυτών των φαινομένων; Και επειδή είναι γνωστό ότι κάποιοι φοβούνται μην τυχόν και υπάρξει μια σπίθα αντίδρασης, κάποιοι άλλοι λένε ότι χρειάζονται πιο δυναμικές παρεμβάσεις, θα ήθελα να μου πείτε τη δική σας θέση.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Εγώ θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό αγωνίστηκαν γενεές ολόκληρες, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και η δικιά μου η γενεά αγωνίστηκε με πολύ δύσκολες συνθήκες και με θύματα και βεβαίως και όσοι επέζησαν έχουν και αυτοί καταβάλλει τον όβολό τους σ’ αυτή την προσπάθεια, για να έχουμε σήμερα μία δημοκρατία. Η δημοκρατία, βέβαια, αυτή δεν μπορεί να γίνει όργανο στα χέρια αυτών που δεν σκέπτονται δημοκρατικά και την καταπατούν κραυγάζοντας στο όνομά της.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Εννοείτε…;»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Εννοώ διάφορες μειοψηφίες, οι οποίες επιβάλλουν τον νόμο της “ζούγκλας”. Παραδείγματος χάρη, άκουσα εδώ πέρα ότι υπάρχει μια πρόθεση της ΝΔ -διάβασα εν πάση περιπτώσει και όλοι το ξέρουμε- να καταργήσει το άσυλο. Έχει κάνει και νομοσχέδιο. Εγώ είμαι κατά της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ήταν ένα απ’ τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μου η κατάκτηση του ασύλου.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Αυτές όμως οι μειοψηφίες, όπως τις χαρακτηρίζετε, φαίνεται ότι έχουν υποστήριξη και πολιτικών δυνάμεων. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, εμφανίστηκε στα διόδια. Τους υποστηρίζει. Δηλαδή, δεν ξέρω κατά πόσο είναι μειοψηφίες. Είναι κοινωνική αντίδραση πάντως πολύ έντονη και η οποία επεκτείνεται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Καταρχήν, υπάρχουν διάφορες μειοψηφίες. Εγώ θα μιλήσω για το πανεπιστήμιο. Θεωρώ, όμως, ότι ο βασικός εχθρός του πανεπιστημιακού ασύλου δεν είναι η ΝΔ, η οποία ποτέ δεν το επιθυμούσε η παράταξη αυτή το πανεπιστημιακό άσυλο. Καταρχήν, το πανεπιστημιακό άσυλο έχει γίνει εναντίον όχι της ΝΔ, γιατί δεν υπήρχε τότε, της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή που είναι η παράταξη που προϋπήρξε της ΝΔ στον ίδιο χώρο. Επειδή η ΕΡΕ υπονόμευε τη δημοκρατία, στέλνοντας στο πανεπιστήμιο χαφιέδες, οι οποίοι δημιουργούσαν σημειώσεις με τις οποίες αποκτούσες ή δεν αποκτούσες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και σου έβαζαν στον φάκελό σου, δηλαδή στον φάκελο του φοιτητή ή και του δάσκαλου του πανεπιστημιακού στοιχεία για τα πολιτικά σου φρονήματα, γι’ αυτό διεκδίκησε τότε το φοιτητικό κίνημα και είμαι απ’ αυτούς που το διεκδίκησαν και είμαι απ’ αυτούς που σεμνύνομαι όλη μου τη ζωή γιατί το πετύχαμε, γι’ αυτό διεκδικήσαμε με αίμα και πετύχαμε το πανεπιστημιακό άσυλο στην πενταετία ’60-’65.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Στην παρούσα φάση, πάντως, υπήρξαν και μέλη της κυβέρνησης της σημερινής που έσπευσαν να πουν ότι κάπως πρέπει να το δούμε διαφορετικά το άσυλο.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Πανεπιστημιακό άσυλο, δεν σημαίνει τραμπούκοι του ενός ή του άλλου κόμματος ή της μιας ή της άλλης κινήσεως, ελάχιστοι ή λίγο περισσότεροι- δεν με ενδιαφέρει το θέμα της πλειοψηφίας τελικά- δεν με ενδιαφέρει. Τραμπούκοι, πάντως, να περιφέρονται μέσα στο πανεπιστήμιο και να εμποδίζουν άλλες απόψεις οι οποίες δεν τους εκφράζουν. Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει γίνει υπέρ της πλειοψηφίας. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει γίνει υπέρ του ενός. Υπέρ της μειοψηφίας του ενός. Ο ένας άνθρωπος που θέλει να πει κάτι διαφορετικό, να μπορεί να το λέει χωρίς να υφίσταται καμία πολιτική κύρωση.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Το θέμα είναι οι τραμπούκοι, για τους οποίους μιλάτε, από πού προέρχονται.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Από οργανώσεις και από κόμματα, οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη της δράσης τους.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Γιατί δεν τα κατονομάζει κανένας.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Τώρα τι θέλετε; Να σας τα κατονομάσω για να βάλετε ένα ακόμα στοιχείο και να χαλάσουμε τη σημερινή μας συζήτηση, η οποία πάει πάρα πολύ καλά και είμαι ενθουσιασμένος γι’ αυτό.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Δεν είναι τι θέλω εγώ, μιλάω γενικώς.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Δεν χρειάζεται να κατέβω στο επίπεδο του κ. Τσίπρα και να πηγαίνω στα διόδια. Κι εγώ θα μπορούσα να πάω στα διόδια, αν θέλετε. Είναι και κοντά στον χώρο μου. Για σκεφτείτε να υποδεχόμουν εγώ τον κ. Τσίπρα στα διόδια της Ελευσίνας, ας πούμε, με μερικούς φίλους μου, οι οποίοι έχουν κάτι να του πουν, τι θα γινόταν.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Θα ήταν θεαματικό αυτό.»

Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ: «Θέλω να σας πω κάτι. Η ιστορία αυτή των διοδίων ξέρετε πολύ καλά γιατί εγώ το έχω δει, γιατί έχω περάσει από τα διόδια όπου αποδοκιμάστηκα και εξυβρίστηκα από τους οπαδούς αυτών που κάνουν αυτή την κίνηση. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ένα κόμμα ή το άλλο. Θέλω να σας πω ότι αυτή η ιστορία των διοδίων μπορεί να συζητηθεί. Αν τα διόδια είναι υψηλά, αν πρέπει να κατεβούν. Εγώ έχω την άποψη και θα σας την πω, την έχω από πολύ καιρό και δεν την αρνούμαι τώρα που έγινα μέλος της Κυβέρνησης, απλώς δεν μπορώ να δεχτώ να κατέβω στο δρόμο, έχω την άποψη ότι σ’ όλη την Αττική μέχρι δηλαδή την έξοδο για Θήβα και Χαλκίδα, όταν πια μπαίνει κανείς στη Βοιωτία δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχουν διόδια. Γιατί είναι γεγονός αυτό που λένε οι κάτοικοι της Βόρειας Αττικής ότι για να πας από τον Ωρωπό στον Αυλώνα πρέπει να πληρώσεις διόδια. Επίσης, έχω πει και το είπα και στο υπουργικό συμβούλιο τις προάλλες- πράγμα που σας αποκαλύπτω, γιατί συνήθως εγώ δεν ενημερώνω για το τι λέγεται στο υπουργικό συμβούλιο- αλλά το είπα γιατί το πιστεύω, ότι όταν μπαίνεις απ’ τη Θεσσαλονίκη σ’ ένα δρόμο ο οποίος είναι παρακαμπτήριος και έχεις πληρώσει διόδια, αυτό είναι ενοχλητικό. Πρέπει να έχει τελειώσει ο δρόμος για να πληρώσεις τα διόδια, όχι να πληρώνεις εκ των προτέρων. Αυτό που έκανε ο κ. Σουφλιάς, ήταν λανθασμένη κίνηση. Δηλαδή, είναι υπερβολές αυτά. Είναι υπερβολές σε βάρος του κόσμου. Αλλά από εκεί μέχρι οποιοσδήποτε θέλει για λόγους πολιτικούς και κομματικούς να αναγάγει σε αρχή ότι δεν πληρώνω και μάλιστα βλέπουμε τώρα και αφίσες που λένε: ‘‘δεν πληρώνω πουθενά’’ κλπ, νομίζω ότι εκεί υπάρχει ένα θέμα απόφασης του αν αποδεχόμαστε το ισχύον πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, αν αποδεχόμαστε το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.»

Share