Απάντηση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή 11.03.2011.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμεθα στη συζήτηση των επίκαιρων ερωτήσεων. Πρώτη θα συζητηθεί η με αριθμό 674/50/8-3-2011 επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεωργίου Καρατζαφέρη προς τον Πρωθυπουργό, σχετικά με το ρόλο των «οίκων αξιολόγησης» στην ελληνική οικονομία κ.λπ..

Στην ερώτηση του κ. Καρατζαφέρη, βάσει του άρθρου 129 του Κανονισμού της Βουλής και λόγω του ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στο εξωτερικό, θα απαντήσει ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Θεόδωρος Πάγκαλος.

Ο κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης έχει το λόγο για να μας παρουσιάσει την ερώτησή του.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κύριε Αντιπρόεδρε, το θέμα το οποίο εισάγω σήμερα είναι τεράστιο. Έχουμε έναν λαό που δέχεται τα πάντα. Μία οικονομική δουλεία, μία εξάρτηση, μία αγωνία, ένα πρόβλημα χωρίς όραμα, χωρίς προσδοκία κι ενώ υπάρχει όλη αυτή η υπερπροσπάθεια από όλον τον ελληνικό λαό, έρχονται αυτοί οι τρεις οίκοι, που έχουν αγορευθεί ως οι παγκόσμιοι ελεγκτές, και αυθαιρέτως για λόγους ανταγωνισμού υποβαθμίζουν την Ελλάδα.

Είπε κάτι η μία εταιρεία, έρχεται η άλλη και τρεις μονάδες κάτω. Αυτό είναι το παιχνίδι το οποίο παίζουν. Και για να καταλάβει ο κόσμος, πρόκειται για ιδιωτικές εταιρείες που έχουν στήσει ένα παιχνίδι εντυπώσεων και κάποιες από αυτές έχουν άμεση εξάρτηση από αυτούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τα λαμόγια, τα οποία παίζουν με τις οικονομίες των χωρών. Ένας από αυτούς, το αρχιλαμόγιο, ο κ. Γουόρεν Μπάφετ, που είναι μέτοχος της Moody’s, έχει ποντάρει 20 δισεκατομμύρια ευρώ στην πτώχευση της Ελλάδος. Κι επειδή αργεί να έρθει η πτώχευση της Ελλάδος, θέλουν να την επιτείνουν. Τρεις μονάδες κάτω. Τρεις μονάδες κάτω και οι τράπεζές μας. Αυτό σημαίνει ότι βαθαίνει ο λάκκος από τον οποίο πρέπει η Ελλάδα να αποδράσει.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να στέλνουμε επιστολές τρυφερές κ.λπ., όπως κάνει ο αρμόδιος Υπουργός, που καταλαβαίνω για ποιο λόγο το κάνει. Υπήρξε εξαίρετο στέλεχος της Goldman Sacks. Ήταν μέσα σ’ αυτήν την ιστορία και δεν μπορεί να είναι ίσως πιο επιθετικός, αλλά η Ελλάδα υποχρεούται, κύριε Αντιπρόεδρε, να είναι πιο επιθετική.

Θα προχωρήσετε σε αγωγές. Το έκανε η Ισπανία, να το κάνουμε κι εμείς. Μπορούμε να κάνουμε αγωγές και να τους καθίσουμε στο σκαμνί στην ελληνική δικαιοσύνη και από εκεί και πέρα, μπορούμε αυτήν την αστική αποζημίωση να τη διεκδικήσουμε μετά ως ποινική διαδικασία. Δεν γίνεται να υποχωρήσουμε άλλο. Υποχρεούται η Ελλάδα κάτι να κάνει και αυτό νομίζω ότι το αντιλαμβάνονται όλοι. Δεν μπορεί να αγωνιζόμαστε, να πεθαίνουμε, να γονατίζουμε και ξαφνικά να έρχεται ο άλλος και να υποβαθμίζει αυθαιρέτως, χωρίς να υπάρχουν τα ανάλογα επιστημονικά στοιχεία, τρεις μονάδες τη χώρα.

Κι επιτέλους, δεν μπορεί να είναι υποχείριες όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου, μεταξύ αυτών και η ελληνική, της Fitch, της Standard and Poor’s και της Moody’s. Τρεις εταιρείες, οι οποίες ελέγχουν όλες τις κυβερνήσεις, όλες τις οικονομίες. Επιτέλους, κάποια πρωτοβουλία πρέπει να ληφθεί. Και η πρωτοβουλία θα ληφθεί από εμάς, που είμαστε στο στόχαστρο και καθημερινώς μας υποβαθμίζουν το επίπεδο της ζωής μας. Περιμένω να δω τι σκέπτεται και πώς θα ενεργήσει η Κυβέρνηση, κύριε Αντιπρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε.

Το λόγο έχει ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλος.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ (Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κύριε Πρόεδρε του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ορθώς επισημαίνετε ότι η θέση που έχουν καταλάβει αυτοί οι οργανισμοί στη σημερινή αγορά κεφαλαίων είναι καταχρηστική. Αυτό δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε από τη σημασία τους την επιστημονική. Υπάρχουν αντίστοιχοι, αν θέλετε, οργανισμοί –για να κάνω μία σύγκριση- πολύ μεγάλου κύρους, που περιλαμβάνουν πολύ μεγάλους οικονομολόγους με βραβεία Νόμπελ. Υπάρχει η Οικονομική Σχολή του Cambridge, η Οικονομική Σχολή του MIT ή του Harvard.

Αυτοί οι οργανισμοί είναι πράγματι ιδιωτικές εταιρείες με ένα μικρό αριθμό επιστημόνων κάποιου επιπέδου, βεβαίως –δεν είναι του δημοτικού, αλλά δεν είναι και τίποτα το εξέχον και το καταπληκτικό- οι οποίοι έχουν καταφέρει να κατακτήσουν μια θέση στην αγορά. Αυτοί είναι τρεις βασικά. Είναι η Moody’s, η Standard and Poor’s και η Fitch και θέλουν να επηρεάζουν τους επενδυτές. Επηρεάζουν όμως, τους επενδυτές. Αυτό είναι ένα γεγονός, το οποίο είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, είτε μπορούμε να το αναλύσουμε αναλύοντας τη νοσηρή κατάσταση του παγκοσμίου κεφαλαιοκρατικού συστήματος στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, είτε όχι είναι δεδομένο και δεν μπορείς να το αποφύγεις γιατί αν το αποφύγεις το δεδομένο, το δεδομένο σου επιβάλλεται και σου επιβάλλεται με τη μορφή των επιτοκίων.

Το λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου, τον οποίο αδικείτε νομίζω, όταν θυμάστε το παρελθόν του ως διεθνούς υπαλλήλου, γιατί δεν έχει δείξει κανένα δείγμα ότι επηρεάζεται από τη προηγούμενη επιστημονική του σταδιοδρομία. Εξάλλου, αν θέλουμε αξιόλογους Υπουργούς, πρέπει από κάπου να έχουν προέλθει. Υπάρχει αντίφαση. Σας έχω ακούσει επανειλημμένα να λέτε ότι οι πολιτικοί δεν πρέπει να προέρχονται από τους κομματικούς σωλήνες, αλλά μέσα από το λαό και μέσα από την αγορά εργασίας. Επομένως, και ο κ. Παπακωνσταντίνου κάπου έπρεπε να εργαστεί για να γίνει οικονομολόγος. Εργάστηκε στην Goldman Sacks και είναι πολύ καλό αυτό γιατί το ότι τον προσέλαβαν, θα πει ότι κάτι άξιζε.

Η ανακοίνωσή του, όμως, εγώ δεν βρίσκω ότι είναι τρυφερή. Είναι δριμύτατη, γιατί θέτει κι ένα θέμα που σπανία τίθεται, που είναι το πρόβλημα της ιδιοτέλειας. Λέει, δηλαδή –γιατί αυτό συμβαίνει με το πρόβλημα της ιδιοτέλειας, όταν το θέτει μάλιστα Υπουργός Οικονομικών- ότι ενδεχόμενα αυτή η επιμονή σε ορισμένα δεδομένα από τους οίκους αυτούς τους εκτιμητικούς, δεν οφείλεται σε κάποια ιδεολογική καταληψία, αλλά σε σχέδιο το οποίο οδηγεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα μέσω των οποίων σκοπεύουν αυτοί και οι άνθρωποι που επενδύσουν σ’ αυτούς, να επενδύσουν. Δεν είναι καλό το παρελθόν τους. Στην υπόθεση Lehman Brothers έσπασαν κυριολεκτικά τα μούτρα τους και οδήγησαν εκατοντάδες και χιλιάδες επενδυτές, που τους είχαν εμπιστευτεί με μεγάλα ποσά στην καταστροφή.

Ένα λεπτό, κυρία Πρόεδρε.

Τι μπορεί να απαντήσει κανείς σ’ αυτούς; Κατ’ αρχήν, ότι υπάρχουν δύο δεδομένα, τα οποία επιμένουν να αγνοούν και αυτό δεν είναι φυσιολογικό και είναι παράταιρο. Τα δεδομένα αυτά είναι ότι το δημόσιο έλλειμμα στην Ελλάδα σε σχέση με το ΑΕΠ μειώθηκε κατά έξι μονάδες και ότι το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε κατά επτά μονάδες. Αυτά είναι ρεκόρ. Δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία της νομισματικής ζώνης και θα έλεγα ευρύτερα στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Δεν είναι δυνατόν ένας λογαριασμός των δυνατοτήτων μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας να μην λαμβάνει υπόψη του την επίτευξη αυτών των αποτελεσμάτων, τα οποία δεν επιτυγχάνονται έτσι.

Όπως πολύ σωστά είπατε, υπάρχει οδύνη, υπάρχει έκπληξη, υπάρχει θυμός πίσω από την επίτευξη αυτών των αποτελεσμάτων. Γιατί, λοιπόν, δεν τα λαμβάνουν υπ’ όψιν τους αυτοί οι κύριοι και γιατί δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ορισμένα δείγματα, τα οποία είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα, όπως είναι η αύξηση των ελληνικών εξαγωγών, η αύξηση των επενδύσεων σε ορισμένους τομείς, παραδείγματος χάρη, στον τομέα της ενέργειας, που αφήνουν να προδιαγράφεται κάποια ίσως έξοδος από την ύφεση.

Αυτοί παίρνουν μόνο ένα στοιχείο που είναι η ανεπάρκεια των εσόδων σε σχέση με τους στόχους που έχουν τεθεί εις το Μνημόνιο. Εάν θέλετε να τους «τρίψουμε τα μούτρα» –κι εγώ θα το ήθελα πάρα πολύ- υπάρχει ένας τρόπος. Να αυξήσουμε τα έσοδα του δημοσίου ξεπερνώντας συνήθειες δεκαετιών, που στηρίζονται στη φοροαποφυγή και στη φοροδιαφυγή, που εμπλέκουν υπαλλήλους, εργαζόμενους πάσης φύσεως και ιδιαίτερα επιχειρηματίες και επαγγελματίες και καταβάλλοντας όχι τους φόρους που θέλει ο κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά τους φόρους που οφείλει ο κάθε πολίτης να καταβάλει για να είναι συνειδητός, επιμελής και δημιουργικός πολίτης στα πλαίσια μιας οργανωμένης κοινωνίας. Αν αυτό γίνει ούτε τη Moody’s θα έχουμε ανάγκη, ούτε άλλον κανένα. Όσο συνεχίζουμε να έχουμε τη φοροαποφυγή ως βασικό τρόπο προσέγγισης των οικονομικών του δημοσίου και μπορούμε να καταφεύγουμε σ’ αυτήν, βεβαίως, τα έσοδα του δημοσίου θα είναι ανεπαρκή, βεβαίως, δεν θα μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες του δημοσίου όσο κι αν μειώνονται αυτές και βεβαίως αυτοί οι άνθρωποι θα βρίσκουν τη δυνατότητα να κάνουν αυτό το παιχνίδι, που διαπιστώσαμε στην τελευταία δήλωσή τους, την οποία βεβαίως η Κυβέρνηση αποδοκίμασε με τον πιο ρητό τρόπο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε.

Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Το τραγικότερο με αυτές τις εταιρείες, κύριε Αντιπρόεδρε, είναι ότι πληρώνουμε συνδρομή, το ξέρετε. Πληρώνουμε συνδρομή 100.000. Δίνουμε 100.000 το χρόνο στη Moody’s για να μας υποβαθμίζει.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ (Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης): Για να μας ενημερώνει, πριν ….

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού): Ναι, για να μας εξευτελίζει. Νομίζω ότι αυτό το αντιλαμβάνεστε.

Δεν μου απαντήσατε όμως, αν έχετε σκοπό να καταθέσετε μία αγωγή σαν Κυβέρνηση. Εγώ μπορώ να σας διευκολύνω, κύριε Αντιπρόεδρε. Μπορεί να καταθέσει αγωγή η Αγροτική Τράπεζα, η οποία είχε στο θησαυροφυλάκιό της προϊόντα της Lehman Brothers. Η Αγροτική Τράπεζα μπορεί να ισχυριστεί ότι εγώ παρασύρθηκα από εσένα που μου έλεγες την παραμονή ότι είναι 3α η Lehman Brothers, έπαιξα και φαλίρισα. Έχεις την ευθύνη εσύ που με παρέσυρες ψευδώς, όπως κάποιοι άλλοι παρέσυραν ψευδώς τον κόσμο το 1999 με το Χρηματιστήριο. Αυτό πρέπει να το κάνουμε. Γιατί δεν το κάνουμε; Έχουμε χειροπιαστό θέμα. Να προχωρήσουμε να καταλάβουν ότι υπάρχει κράτος το οποίο δεν φοβάται και δεν υποχωρεί μπροστά στην αλήθεια και στις αξίες.

Κύριε Αντιπρόεδρε, κάνατε μια σύσταση να πληρώνει ο κόσμος την εφορία. Να την πληρώνει, αλλά ο κόσμος θέλει να δει και φως. Να αυξηθούν τα έσοδα. Πώς, όταν το 35% των μαγαζιών της Σταδίου είναι ξενοίκιαστα; Αυτά πριν από δυο, τρία, τέσσερα χρόνια ήταν ανοικτά, δούλευαν και πλήρωναν φορολογία. Κλείνουν τα μαγαζιά, κλείνουν οι επιχειρήσεις. Όταν έχουμε 4.000 λιγότερες επιχειρήσεις φέτος, έχουμε 4.000 λιγότερους στα ταμεία των εφοριών. Μειώνεται η φορολογητέα ύλη και γι’ αυτό κάτι φταίει. Ποιος φταίει; Η αδυναμία ανάπτυξης. Να μαζέψουμε λεφτά. Εφόσον όμως δεν αυξάνουμε την πίτα, μικραίνει η πίτα κάθε χρόνο. Μικραίνει το Α.Ε.Π., κύριε Αντιπρόεδρε. Αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί; Εφόσον μικραίνει το Α.Ε.Π. θα μικραίνουν και οι εισπράξεις, όσο φυλακή και αν τους βάλετε.

Είναι δυνατόν να πιστεύετε, λογικός άνθρωπος εσείς, ότι υπάρχει επενδυτής στον κόσμο τόσο τρελός ή τόσο απελπισμένος που να απειλείται με είκοσι χρόνια φυλακή εάν δεν πληρώσει δυο δόσεις του Φ.Π.Α., και να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα; Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Μπορεί να ήταν στη Goldman Sacs ο κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά έξω στην αγορά δεν είχε βγει ποτέ ο άνθρωπος. Είκοσι χρόνια φυλακή, την οποία θα την επιβάλλει ένα κοριτσάκι είκοσι επτά ετών πταισματοδίκης. Αυτά τα πράγματα λοιπόν, είναι ασόβαρα.

Εάν θέλουμε να υπάρξει φορολογητέα ύλη, να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και να μην περιμένουμε από τις Βρυξέλες, όπου τα πράγματα, κύριε Αντιπρόεδρε, γνωρίζετε ότι είναι πιο μαύρα από μαύρα. Οι πληροφορίες εχθές από το Παρίσι είναι απελπιστικές. Το ίδιο και από το Βερολίνο, όπου βρίσκεται ο Υπουργός Επικρατείας. Σε αυτή τη φάση λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι δεν βοηθάμε τον Πρωθυπουργό. Βοηθάμε την Ελλάδα στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Και είτε ο Πρωθυπουργός της χώρας λέγεται Καραμανλής είτε λέγεται Παπανδρέου ή αύριο Σαμαράς ή όπως αλλιώς λέγεται, πρέπει να σιωπούμε. Όταν όμως είναι σε εθνική αποστολή να διασωθεί η χώρα πρέπει να το βουλώνουν κάποιοι και ας το καταλάβουν. Ο Πρωθυπουργός δεν είναι εκεί για το δικό του onore. Κάνει μια προσπάθεια μπας και σωθεί η χώρα. Δεν μπορούμε εδώ να γκρινιάζουμε, να φωνάζουμε, να κατηγορούμε, να γελοιοποιούμε την οποιαδήποτε προσπάθεια. Όποιος θέλει να βοηθήσει, να τρέξει, να σηκώσει το τηλέφωνο. Δεν είναι θέμα αν θα πετύχει ο Παπανδρέου και πάρει 0,5% παραπάνω. Το θέμα είναι να πετύχει η Ελλάδα και να βγούμε από αυτό το βούρκο που μας χώνει η Moody’ s και όλοι οι άλλοι και η δικιά μας πολιτική. Και επιτέλους κάποιοι ας σοβαρευτούν σε αυτόν τον τόπο. Η Ελλάδα κινδυνεύει. Τα αποτελέσματα της 25^ης Μαρτίου μπορεί να είναι οδυνηρά και πρέπει εμείς να δούμε εδώ μόνοι μας πώς θα βγάλουμε τον τόπο από το τέλμα.

Δεν ξέρω και δεν έχω λόγους να περιμένω τίποτα από όλους αυτούς. Η Ελλάδα πρέπει να ξεκαθαρίσει. Χρωστάμε 300 δισεκατομμύρια. Λάθη επί λαθών των δυο κυβερνήσεων. Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα έκανε. Εγώ κοιτάζω το σήμερα και το αύριο. Εμείς μπορούμε να τους πούμε ένα πράγμα. Μπορούμε να ξοφλήσουμε σε τριάντα χρόνια με 10 δισεκατομμύρια, 11 δεν μπορεί η Ελλάδα, εάν θέλουμε να σταθούμε. Γι’ αυτό είπα επιθετική πολιτική στον Πρωθυπουργό. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ήταν μια υποχρέωση, να δούμε κατάματα το πρόσωπο και να βοηθήσουμε όλοι να βγει η χώρα από το τέλμα. Δεν είναι δουλειά ενός. Είναι δουλειά όλων μας. Γι’ αυτό ας σιωπήσουν όλοι οι οποίοι προσπαθούν, στοιχηματίζουν και ποντάρουν στο χάος και στην αναρχία.

Κύριε Αντιπρόεδρε, έχουμε όλοι μας ιερή υποχρέωση να σώσουμε την πατρίδα. Η πατρίδα κινδυνεύει και αυτό το δεκαπενθήμερο είναι εξαιρετικά κομβικό. Επιτέλους πιστεύω ο ελληνικός λαός και οι πολιτικοί αρχηγοί να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Εάν δεν ομονοήσουμε αυτή τη στιγμή ή κάθε Moody’ s θα μας παίζει ως γιο-γιο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει τώρα ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλος.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ (Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης): Κύριε Πρόεδρε, καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για την ορθότατη επισήμανσή σας ότι στιγμές σαν αυτές που περνάμε μας επιτάσσουν να συνταχθούμε όχι με την Κυβέρνηση, το κυβερνών κόμμα ή τον Πρωθυπουργό, αλλά με το καλώς εννοούμενο συμφέρον της χώρας. Υπάρχουν περιθώρια για να ασκήσουμε την κριτική μας και κατά, γιατί δεν θα πάψει η κριτική, αλλά κυρίως μετά.

Δεν είμαι έτοιμος να σας δώσω μια απάντηση για τη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας. Ο κ. Παπακωνσταντίνου θα είναι εδώ τις επόμενες ημέρες και μπορείτε να τον εγκαλέσετε. Ξέρετε, κάποτε είπα ότι δεν είμαι έτοιμος να αντικαταστήσω τον κ. Παπακωνσταντίνου σ’ αυτό το Υπουργείο που το δέρνουν οι θύελλες και τα τσουνάμι, για να πω και μια επίκαιρη λέξη. Όλες οι ευφυείς εφημερίδες και οι ευφυείς δημοσιογράφοι έγραψαν ότι επίκειται ανασχηματισμός, «ο Πάγκαλος είπε ότι δεν είναι έτοιμος να αντικαταστήσει τον Παπακωνσταντίνου». Δεν ξαναλέω αυτό το πράγμα. Έτσι το λέω για να ξεκαθαριστεί.

Θα μου επιτρέψετε όμως να κάνω την εξής παρατήρηση. Υπάρχει ένα περίεργο δεδομένο. Είναι δεδομένο. Δεν αμφισβητείται. Ο αριθμός των καταστημάτων που ανοίγουν είναι περίπου ίσος με τον αριθμό των καταστημάτων που κλείνουν. Υπάρχουν εξηγήσεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Θα μου πείτε: «Μα, τα κλειστά μαγαζιά που βλέπω στο κέντρο». Πολύ σωστά το λέτε. Έτσι είναι ο οδός Σταδίου. Και εγώ τη διέρχομαι πολύ συχνά και μάλιστα με τα πόδια και βλέπω τα κλειστά μαγαζιά.

Πώς θα έρθει όμως ο άλλος να ανοίξει μαγαζί στο κέντρο όταν το κέντρο είναι κλειστό πέντε μέρες την εβδομάδα από διαδηλώσεις ολίγων ατόμων οι οποίες αποκλείουν την κυκλοφορία σε όλο το κέντρο; Εγώ έχω το γραφείο μου στην Ομόνοια και κάθε μέρα περνάει μια διαδήλωση η οποία ξεκινάει κάπου από την Πειραιώς ή κάπου περί την Ομόνοια και πηγαίνει στο Σύνταγμα. Και οι διαδηλώσεις αυτές δεν είναι τέτοιες που να αναγκάζουν τους συμμετέχοντες να αποκλείσουν και να ανατινάξουν την οικονομική ζωή της πόλης. Είναι τέτοιες που μπορούν να γίνουν με μεγάλη επισημότητα και αξιοπρέπεια και κύρος και ταυτόχρονα να διαφυλάξουν την κυκλοφορία. Είναι άλλος ο σκοπός. Είναι προφανές.

Έγιναν επεισόδια. Θυμάστε τα επεισόδια του Δεκεμβρίου; Θυμάστε τον εμπρησμό της Marfin στη Σταδίου με το θάνατο τριών εργαζομένων οι οποίοι βρήκαν φρικτό θάνατο στις φλόγες; Θυμάστε τους αποκλεισμούς κεντρικών ξενοδοχείων σε τουριστική εποχή γιατί έπρεπε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στον παγκόσμιο καπιταλισμό και αυτούς που τον εκπροσωπούν διαμένοντες στη Μεγάλη Βρετανία ή το King George;

Εγώ θεωρώ ότι βεβαίως υπάρχουν κοινωνικά γεγονότα και θα υπάρχουν κοινωνικά γεγονότα παντού. Όταν όμως εξ συστήματος και καθημερινά το κέντρο της πόλης είναι αποκλεισμένο, στο κέντρο της πόλης μαγαζιά δεν θα ανοίγει ο κόσμος.

Υπάρχει και η φούσκα ακινήτων, την οποία έχουν αναφέρει μερικοί συνάδελφοι εδώ στις σχετικές συζητήσεις. Είχε δημιουργηθεί λόγω του κλίματος ευημερίας και των φιλοδοξιών.

Κύριε Ροντούλη, εντυπωσιάζετε τον Πρόεδρο με αυτά που του λέτε και δεν με ακούει. Εσείς τον έχετε στη διάθεσή σας. Εγώ δεν έχω τον Καρατζαφέρη στο χέρι μου να του λέω αυτά που θέλω όποτε μπορώ.

Υπάρχει ένα κλίμα ευημερίας. Υπάρχει η φούσκα των ακινήτων. Το λένε οι ίδιοι οι κλάδοι που συμμετέχουν. Τα ενοίκια και οι διάφοροι αέρηδες που υπήρχαν γύρω από μερικά τετραγωνικά πρέπει κάπου να ευθυγραμμιστούν. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Κατά την άποψή μου το πρόβλημα είναι να εμφυσήσουμε με την κατάλληλη πολιτική την οποία ορθώς προτείνατε να προσανατολίσουμε σε ορισμένες κατευθύνσεις μεγαλύτερης ελευθερίας του επενδυτή και μεγαλύτερης ασφάλειας του επενδυτή, με την κατάλληλη επενδυτική πολιτική αλλά παράλληλα και με την εξάλειψη ενός μεγάλου αριθμού γραφειοκρατικών εμποδίων και αναβολών και καθυστερήσεων, ώστε να έχουμε μια αρχή ανάληψης πρωτοβουλιών για να εκμεταλλευτούμε επιτέλους τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η χώρα.

Εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Ελλάδα σε σχέση με τον υπόλοιπο νότο της Ευρώπης έχει μεγάλες δυνατότητες. Δείτε, ας πούμε, την τουριστική ανάπτυξη. Η Ισπανία, η Ιταλία έχουν εξαντλήσει τα τουριστικά τους δεδομένα. Δεν έχουν άλλα περιθώρια τουριστικής ανάπτυξης. Όποιος έχει ταξιδέψει λίγο σ’ αυτές τις χώρες το έχει δει. Εμείς έχουμε μεγάλα περιθώρια τουριστικής ανάπτυξης και αυτό το ξέρουν οι επιχειρηματίες του τουρισμού και στην Ευρώπη και παραπέρα από την Ευρώπη. Είχαμε πολύ ενδιαφέρουσες επαφές και με Ρώσους και με Κινέζους παραδείγματος χάριν που είναι οι μελλοντικές μεγάλες πελατείες για το πρώτο μισό του αιώνα που θα ζήσουμε ή που θα ζήσουν οι απόγονοί μας εν πάση περιπτώσει.

Λοιπόν, εγώ θεωρώ ότι πρέπει πραγματικά να διαψεύσουμε και μπορούμε να διαψεύσουμε αυτούς τους κυρίους και με τον τρόπο αυτό να τους δώσουμε και ένα μάθημα για την παραπέρα συμπεριφορά τους, ώστε να είναι ανάλογη με τα γεγονότα και να μην υποκύπτει σε προκαταλήψεις ή σε σχεδιασμούς ιδιοτελείς που τελικά έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και εμένα δεν με ενδιαφέρει πάρα πολύ να ξέρω αν είναι το ένα ή το άλλο ή ένας συνδυασμός των δύο.