«Η Κύπρος είναι αλλού»
Πολλή συζήτηση έγινε και γίνεται για το πρόβλημα της κυπριακής οικονομίας. Οπως συνήθως, ο δημόσιος επικοινωνιακός χώρος κατακλύστηκε από ανίδεους, ημιμαθείς και φανατικούς. Ο καθένας από αυτούς υπεράσπιζε με πάθος τη δική του «αλήθεια» αδιαφορώντας τελείως για την πραγματικότητα. Κοινός παρονομαστής ήταν η εναρμόνιση με την κυρίαρχη στη χώρα μας αντικαπιταλιστική και αντιευρωπαϊκή ιδεολογία, με το συνεχώς διογκούμενο ιδεολογικό ρεύμα του εθνικοσοσιαλισμού.
Ο μέσος και συνήθως χωρίς ιδιαίτερη ενημέρωση πολίτης κατ’ αρχάς έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι οικειοθελώς ευρωπαϊκοί θεσμοί και εθνικές κυβερνήσεις του Βορρά, με επικεφαλής τους αδίστακτους Γερμανούς, επέπεσαν μία φορά ακόμη επί της Κύπρου για να την καταστρέψουν. Αποσιωπάται έτσι ένα στοιχείο χωρίς το οποίο ξεστρατίζει ολότελα η συζήτηση, δηλαδή ότι η Κύπρος είναι αυτή που ζήτησε την ευρωπαϊκή παρέμβαση με τη χορήγηση δανείου 10 δισ. και πλέον ευρώ.
Αυτή η παράλειψη, πέραν του ότι τοποθετεί σε τελείως εσφαλμένη ηθική βάση τη σχέση μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας (δανειζόμενη) και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (δανειστές), είναι και το κλειδί για να απαντηθεί η απορία που καλοπροαίρετα διατυπώνεται από πολλούς: Αν το πολλαπλάσιο μέγεθος του τραπεζικού τομέα σε σχέση με το ΑΕΠ είναι καταδικαστέο, τότε γιατί κάθεται στο σκαμνί του ενόχου μόνο η Κύπρος και όχι και η Μάλτα ή το Λουξεμβούργο ή η φιλοδοξούσα να τις μιμηθεί Λετονία; Κανείς από τους δημαγωγούς και ψεύτες εθνικοσοσιαλιστές δεν τολμά να αρθρώσει την απλή αλήθεια. Οι χώρες αυτές δεν έχουν ζητήσει δανεικά. Δεν έχουν ανάγκη βοηθείας. Δεν έχουν ελλείμματα στον δημόσιο τομέα και υπερβολικό δημόσιο χρέος. Απλούστατα δεν είναι ανάλογες περιπτώσεις.
Ταυτόχρονα γίνεται μια προσπάθεια να ταυτιστεί το πρόβλημα της Κύπρου με το πρόβλημα της Ελλάδας και προτείνουν μερικοί στην κυπριακή ηγεσία να ακολουθήσει τα χνάρια των ελληνικών μνημονίων και να επιτύχει αντίστοιχα αποτελέσματα.
Η κακοήθεια των φορέων αυτής της άποψης έγκειται στο ότι τις πολιτικές αυτές που προτείνουν ως πανάκεια στους ατυχείς Κυπρίους οι ίδιοι τις καταπολεμούσαν λυσσωδώς όταν είχαν συζητηθεί ή και τώρα που έχουν εφαρμοστεί στην ελλαδική οικονομία. Αλλά δεν είναι μόνο κακοήθεις, είναι και τυχάρπαστοι, γιατί ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να δεχθεί την άποψη ότι η αποτυχία των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, δηλαδή η άτακτη χρεοκοπία μας και η κατ’ ανάγκην αποχώρησή μας από το ευρώ, θα ήταν πλήγμα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση που θα οδηγούσε την Ενωση πολλά χρόνια, ίσως δεκαετίες, πίσω. Αντίθετα, όμως, και ας με συμπαθούν οι αγαπημένοι και φίλοι Κύπριοι, ένα αντίστοιχο πιστωτικό γεγονός που θα αφορούσε την Κύπρο μάλλον ανακούφιση θα προσέφερε και στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και αλλού.
Η Ελλάδα, χάρη στην επιτυχή αγορά από την Τράπεζα Πειραιώς των παραρτημάτων και υποκαταστημάτων εν Ελλάδι των κυπριακών τραπεζών, κάλυψε σε έναν βαθμό τη ζημιά που είχε κάνει το «κούρεμα» των ομολόγων που είχαν στη διάθεσή τους οι κυπριακές τράπεζες.
Η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι ο πρώτος πελάτης και ο πρώτος προμηθευτής της Κύπρου. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο και δεν βλέπω με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ανατραπεί αυτή η σχέση. Τα ελληνικά πλοία, όλο και περισσότερα σε αριθμό και καλύτερης ποιότητας από τεχνολογική άποψη, θα εντάσσονται πάντα εν μέρει στην κυπριακή σημαία. Οι Κυπριακές Αερογραμμές θα συνεχίσουν να κάνουν με επιτυχία δρομολόγια και στον ελλαδικό χώρο. Τέλος, όλο και περισσότεροι Κύπριοι θα επισκέπτονται την Ελλάδα για σπουδές ή για τουρισμό και ελπίζουμε όλο και περισσότεροι Ελλαδίτες να πηγαίνουν στην Κύπρο.
Απλώς θα έπρεπε ίσως να προβλεφθεί μια καταναγκαστική επίσκεψη στην Κύπρο για όλους αυτούς τους άθλιους εθνικοσοσιαλιστές δημοσιογράφους, πολιτικούς ή καθηγητές πανεπιστημίων που αερολογούν γύρω από την Κύπρο σαν να είναι μια προέκταση του ελληνικού προβλήματος. Η Κύπρος έχει αυτονομία και ιδιαιτερότητα πολιτισμική και πολιτική. Ας τη σεβαστούμε επιτέλους.
Πηγή: ΤΟΒΗΜΑ
