Η μεγάλη των φόρων στιγμή

Επειτα από αναβολές, που έχουν πια καταντήσει κανόνας, επέρχεται, σύμφωνα και με τη δήλωση του αρμόδιου γενικού γραμματέα κυρίου Θεοχάρη, η οριστική λήξη της προθεσμίας για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων. Και αυτό όχι γιατί εξευτελίζει κάθε έννοια κρατικής εξουσίας ή παροχή αλλεπάλληλων αναβολών σε μια τέτοιου είδους προθεσμία, ούτε γιατί στενεύουν τα περιθώρια για την επίτευξη δημοσιονομικών ισορροπιών, ούτε καν γιατί το δημόσιο ταμείο αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας.

Το στοιχείο που καθιστά αξιόπιστη τη δήλωση τού από κάθε άποψη ανεπίληπτου κυρίου γενικού γραμματέα είναι ότι και εδώ παρεμβαίνουν οι εχθροί του έθνους, οι οποίοι με το μνημόνιο αποδοκιμάζουν τέτοιου είδους πρακτικές.

Θα μπορούσε να κλείσει κανείς το υπουργείο Οικονομικών και να απολύσει όλους τους υπαλλήλους του, όπως έγινε στην ΕΡΤ; Ασφαλώς όχι. Το υπουργείο Οικονομικών είναι ένα άλογο που καλπάζει χωρίς ποτέ να σταματά ούτε για ένα εικοσιτετράωρο ούτε για μερικές ώρες. Πώς λοιπόν καλπάζοντας να αλλάξεις άλογο; Ολοι όσοι έχουν έστω και ελάχιστη σχέση με την ιππασία, ή έστω με τη γαϊδουροκαβαλαρία, γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η ροή των εξόδων είναι συνεχής και εξίσου συνεχής πρέπει να είναι η ροή των εσόδων, ιδιαίτερα όταν τα έσοδα είναι λιγότερα από τα έξοδα και εμφανίζουν πτωτικές τάσεις.

Ο Συνήγορος του Πολίτη και όσοι ελέγχουν τη δημόσια διοίκηση έχουν επανειλημμένα επισημάνει ότι η Εφορία μαζί με την Πολεοδομία είναι οι δύο πιο διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες.

Οταν είχα πρωτοεκλεγεί βουλευτής το 1981, συμπολίτες μου από τα Μεσόγεια ήρθαν και μου διαμαρτυρήθηκαν γιατί ο έφορος εδωροδοκείτο για να καθορίσει τη φορολογητέα ύλη σε συμβόλαια επί ακινήτων. Δεν υπήρχαν τότε αντικειμενικές αξίες.

Ο απείρου εντιμότητας τότε υπουργός Οικονομικών Μανώλης Δρεττάκης μου έκανε το χατίρι. Αντικατέστησε τον διεφθαρμένο έφορο με έναν νεότερο για τον οποίο μόνο καλές μαρτυρίες υπήρχαν. Υστερα από μερικούς μήνες συνάντησα έναν από τους διαμαρτυρομένους που μου εξήγησε ότι η υπόθεσή του είχε κλείσει αφού έδωσε πέντε εκατ. στον έφορο. Αντί για δύο μόνο που ζητούσε ο παλιός. Τα νιάτα και η ομορφιά έχουν και αυτά την τιμή τους.

Χρόνια τώρα μιλάμε για έναν δειγματοληπτικό έλεγχο του «πόθεν έσχες» των εφοριακών που θα μπορούσε να έχει βάθος περίπου τριακονταπενταετίας, δηλαδή να αφορά ολόκληρη την ιστορία της νέας ελληνικής δημοκρατίας, από το 1975 και μετά. Το έργο δεν είναι δύσκολο. Τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα συγκέντρωσης και εκτίμησης στοιχείων το καθιστούν ακόμη πιο εύκολο. Αλλά κανένας δεν τολμά να ανοίξει αυτό το κουτί της Πανδώρας και κυρίως δεν το προτείνουν και δεν το αποδέχονται οι νυν υπάλληλοι, που διαθέτουν ισχυρά και αποτελεσματικά συνδικαλιστικά όργανα. Ενας τρόμος πλανάται πάνω από τον φορολογούμενο πολίτη αν σηκώσει το βλέμμα και κοιτάξει κατάματα τον δήμιό του.

Η δυσμενής μεταχείριση σε ατομικό επίπεδο από αλληλέγγυους συναδέλφους του καταγγελλομένου και γενικότερα η θερμή ή λευκή απεργία, η παύση ή η καθυστέρηση στην είσπραξη των εσόδων, η διάλυση του κράτους σε τελευταία ανάλυση, χρόνια προστατεύουν τη συστηματοποιημένη διαφθορά στον τομέα της διαπίστωσης και της είσπραξης των φόρων.

Πηγή: ΤΟΒΗΜΑ

Share